Yine Teyze Oldum - Bugün Günlerden Defne!

Bugün günlerden 21 Mart idi, bugün günlerden Defne idi... :)

Bir sürecin daha sonuna gelindi ve yeniden teyze oldum. Ablam ve eniştem yeniden anne baba oldu, annem ve babam yeniden anneanne ve dede; kısacası ünvan ve sıfatlarımızı bir yenidoğan ile yeniden tazeledik biz bugün... :)

Bu saate kadar yazısını yazamadım bugünün. Bir önceki gün bizim evden çıkıp ablamların evine geçtik ve bu sabah da "ablam, eniştem ve annem" olmak üzere doğum için ablamın kontrol olduğu hastaneye gittiler. Zor bir karar idi ama en doğru şekilde bu kararı alabildik nihayetinde; ben kronik rahatsızlığım olduğu gerekçesiyle, Kağanım küçük olduğu gerekçesiyle ve babam da bizim yanımızda durması karar alındığı gerekçesiyle evde kalma kararı aldık. Korona Virüsünün etken olduğu şu dünya düzenimizde, tedbir almaya ve panik yapmamaya mecbur olduğumuz üzere; bize düşen görev ne ise onu yapmak için elimizden geleni yaptık kısaca... Allahım cümlemizin yardımcısı olsun sonrasında da; tedbir bizden gerisi rabbimizden... 

Bugüne gelince; sabah ablamlar evden çıktığından beri, doğru dürüst hiçbirimiz uyuyamadık bu sabah. Babam 6dan sonra kalktı ve bir daha yatamadı, bir iki saat sonra yeğenim uyandı. Bana gelince, ben saat 9'a dek 15-20 dakikada bir uyandım ve doğum saatinin gelmesini bekledim. Ne stresli ve evde beklerken ne kadar daha fazla heyecanlı bir süreçmiş, bunu da anladım. Kağanımı beklediğimiz zaman dilimi geldi aklıma; hastanede beklerken ne çabuk çıkmıştı. Saat 09:02'de en son uyandığımda, "kesin çıkmıştır Defnemiz de" demiştim ki; annemden öğrendiğime göre daha doktor bekliyorlarmış o saatte. Haber beklemek üzere kapattım ki telefonu, on dakika sonra fotoğrafı geldi kuzumuzun; Defne doğmuştu... Allahım annesine babasına, vatanına milletine hayırlı bir evlat olmayı nasip etsin; şansı, bahtı ve ömrü sağlıklı mutlu olsun inşallah... Dualarım hep dilimde, şaşkınlığım ve mutluluğum kalbimde; bu mübarek Miraç Kandilinde, Rabbim isteyen herkese de nasip etsin diliyorum işte... :)

Sabah Kağanıma fotoğrafını ilk gösterdiğimizdeki şaşkınlığını hatırlıyorum hep; mutlulukla şaşkınlık, ne yapacağını bilemezlikle belli belirsiz bir korku hali. Aynı onun doğduğunda, bizim hissettiklerimiz gibi... :) Daha henüz evine gelmedi kuzumuz, anne ve anneannesi ile hastanede kalıyorlar bu gece. Virüs salgını sebebiyle tedbir amacıyla ne ziyaret izni vardı ne de babasının dahi hastanede kalmasına izin... Varın böyle olsun, sağlık olsun da; vardır bir hayır diyelim. Buna da şükür...

Bugüne dek, dünyayı etkisi altına almış bir virüsün etkisine girmeden; tedbir alıp paniklememeyi kabul ederek sakin takılıyor idiysem de, endişelendiriyordu olanlar ve çoğu geceler rüyamda bu durumdan sebep rüyalar görüyordum ben de. Ama bu sabah Defne'mizin doğumuyla, yaşamaya devam eden bir şeyler var; daha da sakin olabiliriz ve endişeleri de panik düzeyine getirmeden kontrol altına alabiliriz dedim. Çünkü Defnem gibi, bebekler doğmaya, tohumlar yeşermeye, güneş doğup batmaya ve hayat akmaya devam ediyor. İnsanlar geç kalmış olsalar da, doğanın kıymetini bilmeye başlamış durumda ve doğayla varolmamız gerektiğinin farkındalar... Diliyorum vardır bu şer gördüğümüz olayda da bir hayır. Zaman gösterecek onu da...

Bugün ben ikinci defa teyze oldum, hayat biraz daha güzelleşti. Rabbim bize onu kıyıp verdi, çok şükür ki... Bu yazıyı yazana dek, Kağanımla vakit geçirirken hem daha temkinli hem de hala kendimi çok acemi hissettim. Dilimde hep dualarım, kalbimde gelecekte iki yeğenimle beraber bol oyunlu ve sohbetli hayaller varken; bloğumda en çok okunan yazılarımdan birini, "Teyzelik Çok Başkaymış" yazımı düşündüm. O yazımı yazarken, tüm içtenliğimle en basit şekilde anlatabilmiştim ama şimdi aynısını yapamadığımı görüyorum. Fakat ilerleyen günlerde, kısmetse Defnemiz de gelsin de evine; işte o zaman dilerim netleşir yine hislerim ve basit şekilde anlatabilir olabilirim...

Kısacası ben ikinci defa teyze oldum ya, abisiyle günümü geçirdim ve doya doya bu hayatın tazelenişiyle yaşadım ya bugünümü; üstteki tablo geldi aklıma. Bize o tabloyu Defnemin cinsiyetinin belli olduğu gün, ablam ve eniştem çerçeveletip getirmişti; Leylaklı Türk Kızı puzzle'ı. Benim tamamlanmış puzzle'm ama bir türlü çerçeveletilememiş puzzle'm idi. Velhasıl biz o resimdeki kızı Defne doğana dek "Defne kız" diye sevdik. Sizinle Defnemin fotoğrafını paylaşamıyorum ama bu üstteki gibi o tabloyla olan birçok fotoğrafımdan birini paylaşabilirim dedim... Defne kız biraz büyüsün, gerçek anlamda da ne fotoğraflarımız olacak birlikte; sağ salim gelsin ve hayırlısıyla sağlıkla büyüsün de. :))

Bugün benden haberler böyle işte. Sağlıcakla, güzel günlerde görüşmeye devam etmek dileğimle. Yazmayı çok özledim ama istemsiz internet eksikliğinden bilgisayarda yazmaya bile hamlamış haldeyim! Yakın zamanda yine görüşmek dileğimle.

Ben güncellemesi (21 Mart 2020 tarihi ile) gelmiş teyze, Didem Köse... =) 

Sağlıcakla Kalın. Sevgilerimle...