Pandemi Döneminde Normalleşme - 25.06.2021

Pandemi döneminde sayılı dışarı çıkmalarımdan birini daha gerçekleştirdim dün, üçüncü kez saç kestirme sebebimle. Bana kalırsa pandemi hala bitmedi, bitti gözüyle benden çok normalleşmelerin haricinde. Fakat yavaş yavaş normalleşmelere geçiyoruz biz de. Buyurun, bir normalleşme günü anıları anlatayım size... 

Sabah kalkıp kahvaltımızı yaptıktan sonra banyo yaptık dün. İki gün öncesinden aldığım kuaför randevusuna geç kalmamak için hazırlanırken, başka işler de çıktı. O işleri halletmeye çalışırken telefonumu çok şarj da edemedim; ama üstteki fotoğrafları çekmekten de geri duymadım neyse ki.. 

Her ne kadar saçlarım yıkandıktan sonra gözüme güzel de gelse, artık hiçbir şekilde iptal etme gibi bir durum aklımdan geçmiyor bile. Saç kestirme saatimi keyifle bekliyorum resmen! Üst kolajda da gözüküyor zaten, öyle bir rahatladım ki dün; anlatamam ki, "kısa saça alışan bilir" diyeceğim yine! :)

Bu sefer saçlarımı Olcay Baykız Kuaföründe kestirdim. Gemlik'te yılların kuaförüdür aslında, ama ben ilk defa gidebiliyorum. :) Sonuçtan memnunum tabi, bu sefer saçıma önleri biraz uzun bir saç kesimi yapıldı. Kullanmakta biraz acemi hissettim kendimi, önlere de kısa alışmışım baya. Ama baya iyi yakıştı doğrusu... 

Bu saç stilim hem önümüzdeki haftaya hazırlık, hem de önümüzdeki bayrama aslında... Kısmetse önümüzdeki haftaya bir programa katılacağım, çok sevdiğim ve destekçim olan bir abla beni canlı yayın programında konuk edecek. Hal böyle olunca insan epey bir heyecan yapıyormuş. 30'undan sonraya kadar bekletecektim de, saçlarım çok biçimsizleşince ve program tarihi de biraz öne çekilince; randevumu almayı geciktirmedim daha fazla... :)

Bu programda hem benim girişimciliğimi konuşacağız, hem de beraber bir şeyler okuyacağız. Ben bu teklifi alınca hiç ikiletmeden kabul ettim biliyor musunuz? Şimdi de kamera karşısında nasıl duracağım ki acaba diye merak içindeyim! (: Aslında en çok fotoğraf çekinenlerden biri olsam bile, video çekimi konusunda kendimi fotojenik bulmayanlardanım ben de. Ama ne sözümden dönerim ne de dönmek isterim, bir kere cesaret ettim ve o cesaretimi kırmamalıyım... 

Bu da normalleşmenin benim için bir parçası aslında, Yelda ablamın programında yer alacak olmak benim normalleşmeme ve kendimi anlatırken yeni düzenime alışmama cesaret verecek bence bana... Hadi en hayırlısından Rabbim yardımcımız olsun, hiçbirimizi utandırmasın. Nice yenilikler bizlerin olmaya devam inşallah ve de çok şükür... =)

Dün biz kuaförde iken annemle beraber, Defnem ile dedesi de sahil turunda idiler. Parkta oynamışlar, arkadaşlar bulmuşlar, kuşları kovalayıp yorulmuşlar bile. Kuaförden çıkınca biz de yanlarına gidiverdik, Defnem su içindeydi resmen! :) İlk sahil turumuzu yaptık minik kuşumla da yani, daha nicelerine olsun; pandemi döneminde normalleşmemiz benim için en çok da bu anlamda dün başladı işte... Bitmesin de inşallah!

90'lı yıllardan beri Gemlik'li olmanın bir kuralı var ise eğer, o da sahil turlarımızı çok net biliyor ve yineliyor olmaktır. İşte biz bu sahil turlarının bundan önceki en sonuncusunu 29 Ekim 2019'da yazmıştık, arkadaşım Haticemle... Düşünün artık benim için nasıl bir yenilikti yarım da olsa sahil turu yapmak. 

Eski sahilin başlangıcında babamları yakaladık, yeni sahile doğru ilerledik. Denize baktık, müsilaj biraz temizlenmiş onu farkettik. Sonra geri dönüp eski sahilden eski dondurmacımızın yerindeki yeni dondurmacıdan dondurma alıp yedik. Sonra dönüp arabamıza ilerledik... :)

Bunu Kağanımla yapardık, ilk defa Defnemle yaptık. Kağanım da biz bu saç kesim ve sahil turlaması yaparken, kuzeni Topraklarda oynamaktaydı işte. Tüm bunları normalleşme olarak adlandırabiliyor olmayı düşünmezdik 29 Ekim 2019'da, ama şimdi neler neler istiyor canım bir bilseniz... İsteyebiliyor olmak da, yapabileceğimize inanıyor olmak da çok güzel yeniden! 

Minik kuşum Defne diyordum; dün o kadar güzel oynadı ve de bizimle turladı ki, pandemi bebesi ne ara büyüdü diye gözlemlerken sarhoş etti yine bizi. Allahım sağlık sıhhat ve mutluluk versin kuzularımıza da, birçok ilki yaşayalım daha da. Şimdi beraber alışıyoruz, beraber çabalıyoruz ve yine her dönem olduğu gibi bu dönemi de büyük ölçüde kavramaya başlıyoruz... Ama bir farkla, Defneme hayatı öğretirken; biz de yeni bir hayatı kavrıyoruz sanki.

Daha nicelerine olsun; ne saç kestirmelere gitmeye, ne sahilde turlarken yerlere dokundu diye ürkmelere, ne de bizim gibi kanlı canlı insan hayvandan "bir şey olur mu acaba?" diye yaklaşmalarımızı sorgulamaya zamanımız olsun. Hepsini eskisi gibi korkusuz yapabileceğimiz günlere doğru dönüyoruz artık, inşallah aksi mümkün olmasın bir daha... :)

Sevgilerimle...

 

Anlaşılmak İsterim - 24.06.2021

(24.06.2021 - Perşembe gece yarısı...)

29 yaşında, kendimi bildim bileli diyeceğim şekilde yazı yazan bir bedensel engelliyim. Okurken hep anlaşılmayı talep ettim, okulum bitince de iş bulabilmeyi can-ı gönülden düşledim. İkisi de farklı sebeplerle hep sekteye uğradı. Yazdığım yazılara baktım, çoğunun ana konusu "anlaşılabilmek" hayalimle yazılmaya devam ediyor...

Geçmişimi düşünüyorum hep anlaşılmak istemiştim ve hala aynısını isteyip duruyorum. Türkiye'de engelli olmak, her bir koşulda hakkımız olduğu için değil de "sömürülebilecek" durumda görüldüğümüzden ötürü bizleri zorluyor. Düzen içinde eğitim alanında sosyal alanda ve iş alanında kolaylıklarla donatılamıyoruz hiçbirimiz. 

Seçimden seçime ortalıkta varız biz. Farkındalık içerikli özel günler varsa varız biz. Birinin sosyal yardım ile sesini duyurması gerekiyorsa varız biz. Ama çoğu zaman istediğimiz çoğu alanda yokuz biz... Ne toplum ne de sosyal devlet anlayışıyla buna fırsat verilmemişleriz biz.

2 üniversite bitirdim, 10 senedir  sağlığımı çalışma koşullarımıza uyduramadım. Evde iş aradım durdum; kendi kendime işlendim durdum. 

Sonra 2020de pandemi çıkageldi, bedensel engelli bana yok olan "evde iş sektörü" herkesin hizmetine özel sektör sayesinde açılıverdi.. 

Başta diyordum ya, ben hep anlaşılabilmek istedim. Okulda arkadaş grupları, gerçek hayatta da iş dünyasındaki büyük adamlar benim gibileri hiç görmedi. 

Şimdi benim onlara tek bir lafım var, ben kendi işimi kurmaya karar verdim. Network marketingde yer edindim. Çalışma şartları benim gibilere göre düzenlenmesin, sağlığım herkes gibi çalışmaya da el vermesin ama ben hayallerimin peşinden gitmekten; bir işim olsun isteğimi gerçekleştirmekten vazgeçmeyeceğim...

Çabam emeğim, insan olarak kimseye muhtaç olmadan yaşamak; ailemin bana yardım ettiği gibi aileme destek verebilmek için... Allahın izniyle başaracağım...

Sevgilerimle, Didem Köse... 

01:35 - 24.06.2021 - Perşembe

Arınmalarla Dolu Maratonlar - Haziran 2021

 

Haziran 2021, Arınmalarla dolu başlangıçlar içerir oldu benim için. Bir önceki yazımda, daha Mayıs'ın son günü başladığımız Zayıflama maratonumuzun başladığını söylemiştim ya burada, o maratonun ikinci haftasının son günü bugün. "Bana güzel bir uyku düzeni ile yediğim her şeyden yeniden tat almayı öğretti bu maraton." :) Önerimdir ki; şayet hayatınızda yolunda gitmeyen bir şeyler varsa, çok basit gördüğünüz düzensizlikleri sağlıklı rutin düzenlerinize dönüştürmeyi deneyin. Gerçekten işe yarıyor, iki haftadır kendimi yeniden "daha fazla işe yarar, daha enerjik ve hayatını yoluna koyabilir" halde görüyorum... :)) 

Bir yazıma daha hoşgeldiniz; ben Didem, 1,5 haftalık aranın ardından döndüm yine blog alemime... =)

Farmasi girişimcisi olduğumu ve bu alanda son 5 aydır başarıyla ilerlediğimi biliyorsunuz artık... :) Çok şükür işler yolunda gidiyor, sağlık hayatımı bile düzenliyor yeni iş hayatım... Sağlık düzenimizi Farmasi Ekibimizle yeniden birlikte ele almaya karar verdiğimiz grubumuzu oluşturduğumuzda, benimle ilgili konuştuğumuz ilk konu "Lifli beslenemediğim gerekçesiyle olduğuna karar verdiğimiz bir açlık problemimin olduğu idi". Bu durumu konuşmadan önce, fizyoterapistimle de konuştuktan sonra "Lif İçeren Takviye" kullanmaya karar verdim ve siparişimi verdim. Sanıyorum son aylarda verdiğim en güzel kararlarda üst sıralarda yer alır. :))

4 Haziran 2021 gününden beri kullanıyorum ve o günden beri kontrol edemediğim, bitiremediğim, beni perişan eden bir açlık krizi yaşamadım. Meğerse benim ihtiyacım buymuş da, ben bilememişim resmen!

Farmasi'ye girdiğimden itibaren, kullanmam dediğim ilk takviye idi Lif Takviyesi. Çünkü sebebim vardı; ben suda eriyen vitamin ve minerallerin tadını hiç sevmem. Midemi bulandırır hepsi ve benim suda eriyen Lif takviyemiz için de bu tarz bir önyargım vardı. Sonra eğitimlerde söyleyenler ve kullanıcı memnuniyetleri bunun aksini söyledikçe; bir de benim kullanmamı gerektiren ihtiyaç dolayısıyla sağlığım tehdit edilince, "Tamam, alıyorum." dedim ve aldım.

Yorumumu yapayım; zerre kadar mide bulandıran bir içeriği yok çok şükür. 12 gün oldu ben kullanmaya başlayalı bugün, "acaba alışkanlık yapar da tadı kötüleşir mi birkaç gün sonra" demiştim ama hala kolaylıkla içiyorum çok şükür. Hiçbir tadı yok, boş su içiyorsunuz işte. 12 gündür gereksiz açlık çektiğim durumlarım bitti, doyduğum noktalarda durabiliyorum ve artık kan şekerim düştü gibi bir mevzum olmuyor! :) Lif kullanmaktan çok memnunum ve hem lif ihtiyacımı karşılamaya devam edecek hem de doyuruculuk özelliği sebebiyle zayıflamamama da yardımcı olacak umarım. Kullandığım ilk gün kullanım videosu çekmiş ve içmiştim, IGTV videosunu hazırlayıp İnstagrama atmıştım; o videoma buradan ulaşabilirsiniz... :)

Bu arada bizim Farmasi Nutriplus Lif Takviyemizin kutusunda, 60 stik formunda şaseli lif paketi bulunuyor. Günde sabah ve akşam yemeği öncesi olmak üzere iki kere kullanıyorum, çünkü bu şekilde düzenli kullanılmasını öneriyoruz. Fayda görmeyi sürdüreceğime can-ı gönülden inanıyorum... Bir ay bittikten sonra tekrar almayı düşünüyorum ve en az 3 ay bunu devam ettirmeyi düşünüyorum. :) Sipariş etmek veya üye olup benim gibi indirimli almak isterseniz, bana mail adresim üzerinden ulaşabilirsiniz. =))

Geçen hafta nicedir odamı toparlayacağıma dair girişimimi yeniden gerçekleştirebildim. Kitaplarımın bir kısmını yine bağışlamak üzere ayırdım, 1 senedir kullanmadığım ne varsa ya attım ya da elden çıkardım. Derken ben kendi kendime yine bir rahatladım... :)

Eskiden bir iki şeyi ancak elimden çıkartabiliyordum. Benim için o kararı vermek zorlu idi. Ama şimdi kullanmasam da benimle durmasına alıştığım notlarımı da çıkarabilir ve bu kararı bir an önce verebilir hale geldim. (7 aydır beklettiğim gerçeğini görmezden gelin lütfen!)

Bir sürü kağıt çıktı, bir sürü gereksiz eşyalar ve her defasında nedenini anlamasam da, kendimi kandırmalarım yoktu bu sefer... Ekpss 2020'ye hazırlanırken tuttuğum notlarımı, kağıtlar için geri dönüşüme attırmak şartıyla elimden çıkardım misal. Kitaplarımı bağışladım ve epeydir bu kadar elimden kitap çıkarmadığımı farkedip kendimi iyi hissettim. Benim okuduğum ve bir daha okumayacağımı düşündüğüm kitapları elimde tutmamın bir gereği yok zira! 

İçinde bulunduğumuz zayıflama maratonu gereğince, gün içerisinde bir kez kahve içiyorum ve sade kahve içemeyen ben çok güzel bir alışkanlık kazandım. Hayatımda içemediğim kadar Hindiba kahve içer oldum. Filtre kahvede de, benzerlerinde de acı bir tat ve mideyi yakan bir durum var ya; işte bu kahveyi içince öyle bir durum olmuyor şükür ki. Artık sade kahve içebiliyorum ben de ama Hindiba Kahve olmak şartı ile... Zira denedim, Türk kahvesini içtiğimden sonra hala midem ağrıyor ve klasik kahveyi de sade içemiyorum. Onlar benim için sütlü olmalılar, midemin ağrımaması ve bir 5-6 saat kadar acı çekmemem için! Acı Kahve içemeyenlere, ısrarla Hindiba Kahvemizi öneririm; böyle bir içim rahatlığı ve iyi hissettiren sadece kahve daha yok bence... :)

Siparişleri beklemek kadar, onları açmak ve de fotoğraflayarak videolayarak İnstagram Reels yapmak da benim için bu sıra ayrı bir arınma türü oldu. Fotoğrafları ve videoları, yaşadığımız dönem gereğince çekiyoruz; ama onları paylaşarak bir işe yarar hale getiriyoruz ya hani, bence bu da yeni dönemde üretmenin bir parçası... Tabi dozları ayarlamak ve plan programla hareket etmek gerek yine de!

Eski paylaşım yapmalarıma, yeni düzenlerle geri dönüş yaptım yani kendimce. Bu durum her şeyi ama her şeyi saklama isteğime ve de kendime saklama ihtiyacıma önlem oldu aslında. Kendime aldığım notlarımı da hikayelerimde paylaşır, kimse yazmasa bile birilerine ulaşabilir olmaya çalışır halde olmak iyi geliyor. Olabildiğince çok paylaşım da yapıyorum yine ve hiç yapmam dediğim "Reels ve IGTV hazırlamalarına" da girişir oldum bu sıra... 

Misal şu üstteki resimlerin yer aldığı Reelsimi de buradan ulaşarak izleyebilirsiniz, ben izlemenizi çok isterim... :))

Bence insanın kendini aşması, kişiyi mutlu hissettirdiği sürece iyi bir şey. Ben bence kendimi aştığım o çizgideyim. Sadece garip bir şekilde içinde bulunduğum birçok hali daha önce yaşamamış olduğumdan ötürü, zaman zaman rahatsız ve de benim için uygun değilmiş gibi hissediyorum hala. Gereksiz kuruntularımı bir durup düşününce, "Hayır ya, ben büyütüyorum. İşte bak mutluyum!" diyorum ve kendime gelmeyi başarıyorum yine. Geçen sene bugünlerde, böyle durumlar olacağına dair hiçbir beklentim yoktu. Ama umudum hiç bitmedi doğrusu, inancım da umudum da iyi ki vardı! Allaha güvenim sonsuz, bugünümüze çok şükür... (:

31 Günlük Mekik maratonlarımı hatırlıyor musunuz? 2,5 sene öncesinde yapıyordum sıklıkla. En son geçen sene senede bir kez yapıp, bir daha da yapmamıştım ki; "madem bir zayıflama maratonuna başladım, bunu bir mekik ile de hem sıkılaşma hem de kaslarımı ekstra çalışma olarak destekleyeyim!" dedim...

İyi ki yeniden başlamışım, bugün itibariyle 28. Günüm ve ben nefes açısından da bir kerede çekebildiğim mekik sayısı itibariyle de baya başarılı durumdayım... =))

31 günlük mekik maratonunun bendeki kuralları çok basit; o gün yazan mekik sayısını ya ikiye bölerek ya da bir kerede, tercihinize göre mutlaka çekiyorsunuz. O gün çekemedi iseniz eğer, ilk günler telafi etmeniz şart değil (alışana kadar). Ama sonrasında 15 günü geçtikten sonra, unutsam bile ertesi gün telafi etmeye çalışıyorum... :)

Bu maratonun günlüğünü de, bloğumun instagram adresinde -yillargecerkendidem- arşivlenmiş şekilde paylaşıyorum. 31 günlük bitene kadar devam. Bir dahakinde sıfırlayacağım yeniden paylaşacağım işte. Öyle düşünüyorum. 31 günlük maratonum bitsin, bir hafta dinlenip kalan günlerde devam edeceğim... (:

Kitap okumaya dönmek çok zor oldu ama bu ay döndüm sanıyorum ki... Senenin dokuzuncu kitabı oldu Goblin; aslında geçen ay yarım bırakmış ve tamamlayamam diye düşünmeye başlamıştım. Bir günde karar verip yeniden elime aldım ve bitirdim. Kararım hala aynı gerçi, hikayenin bütünlüğünün ve inandırıcılığının olduğunu düşündürmüyor bana kitap. Dizisini izleyeceğim, bence o beni inandırır. :)

Mayıs ve Haziran katalog incelemelerle geçti, geçiyor; üstteki katalog resimleri geçen haftanın sonuna doğru katalog üzerinde çalışmalar sırasından. Bu işin içinde olmak iyi hissettiriyor kendimi. Açık davranmam gerekirse, kendim gibi sabırlı ve çalışmaya hevesli kişiler bulmaya hevesliyim. Herkesin sabırsızlandığı ve kolay para kazanmayı arayışları içerisinde, emeğin değerinin umursanmadığı dönemde yaşıyor olduğumuzu hala kabul etmek istemiyorum. 

Karşıma çıkan çoğu kişi, "çabuk olmuyor, daha öğrenilmeden ve benimsenmeden sıkıldıkları, denemeden pes ettikleri için" anlaşamıyor konumda oluyoruz. Soruyorum size, kolay iş diye bir şey var mı? Öğrenmeye hevesli olursanız ve denemeye gerçekten gönül verirseniz o iş değil midir kolay olan? Bildiğinizi kolay görmez misiniz? İşte Üzücü olan bu ki, denemeden olmayacağını iddia edenler çoğunlukta. Dilerim karşıma çıkar ekip arkadaşlarım, en hayırlısıyla...

Arınmalarla Dolu Maratonlar; öğretiyor, eğitiyor ve de beni iyi yönde etkiliyor işte bu sıra. Yazımda gördüğünüz gibi, okuduğunuz gibi; sadık okuyucularım var bence, az ya da çok görüyorum onların sayılarını yazı yazınca mutlaka. Sizin maratonlar nasıl, bir terslik var bu işte deyip kesin kararlarla dolu arınma maratonları başlattınız mı? 

Benim son 17 gündür çok güzel bir karar verip sürdürdüğüm bir maratonum daha var mesela; mutlaka 12den önce yatakta olmak, telefonun internetini belli bir saatten sonra kapatıp uyumak ve bir de artık hep 9.30'da uyanmak... İşte biraz da bu düzen düzeltti benim son günlerimi...

Haziran çok iyi geldi geçiyor, size de iyi gelsin inşallah e mi! :)

Sevgilerimle, görüşmek üzere... =)