Ramazan bayramı biteli neredeyse haftası dolacak (biraz daha abart Didem!), ben daha ramazan bayramından kalanlar'ı bitiremedim kendimce. :) Hazır fırsat bulmuşken bunu da bitireyim dedim kendimce, bugün yapacağım yığılmış bir iş vardı; onu bir çırpıda halledince, bir güç geldi bana! :) Hadi sürsün gitsin bu güçlü verimli hallerim inşallah...
Bayram tatilinde, aile üyelerimin günlük telaşelerinden arınmış olarak tek dertlerinin (çok şükür ki); "Şimdi ne yapacağız", "Nereye oturacağız" olması sebebiyle, tatilin en mutlusu bendim bence. :) Her biriyle ayrı ayrı keyif çattım, örgümü de ördüm kitabımı da okudum, Kağanımla oyunumu da oynayıp, laklakımı da ettim. Derken bitti işte bu tatil de, darısı bir dahaki böyle kalabalık tatilimize olsun; mutlulukla, sağlıkla, huzur ve bereketle beraber... :)
Tatiller önemli ve değerli, hele ki zamanın telaşesinin git gide büyüdüğü şu günlerde... Ne yaşıyoruz, ne yapıyoruz gün geçtikçe bilemez oluyoruz ya hani rutinde. Rutini bozmaya fırsat bulabildiğimiz tatillerde ise, çevremde rutinlerinden uzak daha çok kaliteli vakit geçirebilmeye dair fırsatları ele geçirmiş sevdiklerimle bir arada olabilmek daha da güzel!
İki kitap okudum bu tatilde, bundan önceki yazımda da bahsetmiştim muhtemelen. Bu kitaplar, Başıbozuk Sevdalar (Canan Tan) ve Ermiş (Halil Cibran) idi. Başıbozuk Sevdalar'dan "Didem'in Gözünden" adlı sayfamda bahsedeceğim neler hissettirdiğine ama bir küçük hayal kırıklığına uğradığımı söyleyebilirim buradan da. Yazınca buraya eklerim mutlaka... Ermiş adlı kitaba gelince ki kendisini başucu öğütler kitabım yaptım; çok beğendim, aralıklarla okumak istiyorum ve her sözüne ayrı bayıldığım aforizmalara sahip kendisi. Bu tarz içeriğe sahip kitapları okumayı seviyorsanız, okumak isteyebilirsiniz belki. Önerimdir...
Düşüncenizde hep bilmiş olduğunuz şeyi kelimelerle de bilmek istersiniz. Düşlerinizin çıplak bedenine parmaklarınızla dokunmak istersiniz. Doğrusu da bunu yapmanızdır.
Ruhunuzun saklı pınarı mutlaka yükselip denize koşmak ihtiyacındadır mırıldanarak; sonsuz derinliklerinizin hazinesi gözleriniz önüne serilecektir.
Ama terazilere vurmayın bilinmez hazinenizi; bilginizin derinliklerini sırıkla veya iskandil salvosuyla ölçmeye çaışmayın. Çünkü benlik sınırsız ve ölçüye gelmez bir denizdir.
"Hakikati buldum" değil, "bir hakikat buldum" deyin. "Ruhun yolunu buldum" demeyin. "Kendi yolumda yürürken ruhla karşılaştım" deyin.
Çünkü ruh her yolda yürür. Ruh ne bir hat üzerinde yürür, ne de saz gibi büyür. Ruh sayısız taç yapraklı lotus çiçeği gibi kat kat açılır. (Sayfa 30, Kendini Bilmeye Dair)
Çok okudum diyemem, yanımda götürdüğüm kitap sayısı hayli az gelmişti zaten. Ermiş kitabının kısa olmasına rağmen, içeriğinin derin oluşu sebebiyle; dönüp dönüp okumama sebep oldu neyse ki. Ögü ördüm ve bol bol müzik dinledim, ablamla ve Kağanımla bolca sonrasında... Çok atıştırmalığa daldım bu sefer. Tatil de olsa, bu kadar yenmemeli; "tamam tatildir, yapılır" desek de, bir daha böylesi olmasın diye, kendimi fazlasıyla kontrol altına almam gerektiğini düşündürdü bana! =)
Doymaya fırsat duymadan yediğimiz bir tatil oldu ve sonra bolca okey oynadığımız... Balıkesir/Güre'den aklımda kalan sivrisinekleri oldu ki, ailemizin her bir üyesi bir avcı oldu resmen. Anlamadığım şey, o sivrisineklerden birinin mutlaka ama mutlaka gece beni rahatsız etmesi idi; ki bu sebeple pikeyi başımın tepesine çekerek uyudum hep, gün aydınlanana dek... (:
Saniye kivram ve Kamil kivram ile güzel geçti işte bayram, bu çerçevelerde; beraber kahve sohbetlerimize de, okey fasıllarımıza ve anlaşamamazlıklarımıza da teşekkürlerimle yine... :) Ördüğüm pembeli etol tipi kısa şalımı bitirmeye yüz tutturtum sohbetlerimiz sırasında. Hani o kalabalık arasında; "nasıl olsun, olur mu öyle şey, böyle olsun, tamam madem" anlaşması ve anlaşamamazlığı oluyor ya, bazı sıkıntılı anlara rağmen (kalabalıkta anlaşmak güç oluyor ya hani, tatlı tatlı)... Öyle anlarda bir arada bulunmak yine güzeldi işte...
Saniye kivram ve Kamil kivram, hep bahsediyorum "anneanne ve dede tarafından aile dostumuz ve ailemiz bizim yıllardır." diye. Kağanımın kirvesi, büyük oğulları Ufuk abi... Bu gittiğimizde kısmetse düğün bir sonraki yaza diye de konuştuk, ki bu konuda dahi anlaşmazlıklar yaşanıyor ya şu sıra; Allahım tamamına erdirsin inşallah! =)
Bizi o çevrede gezdirdi de Saniye kivram bu arada; akülü sandalyem kurulu durdu, gün gün şarj ettik. Orada iken 3 kez dışarı çıkmak nasip oldu; ilki ablamla, ikincisi annem ve Saniye kivram ile, üçüncüsü de annem, Saniye kivram ve ablam ile beraber... Biz ablamla ilk çıktığımızda hava kararmıştı, çok kısa bir sahil ve evin çevresini turlamaya fırsat bulabildik ancak. Nereye saplanırız bilemediğimizden. O kadar çok hanesi olmasına rağmen, o tarafın çevre düzenlemesi eksikti. Dilerim bir daha her nereye gidersem gideyim, akülü sandalyemle her yerde tamamiyle varolabileyim!
Annem ve Saniye kivram ile gittiğimizde ise dışarı, epey uzaklara gittik. Hava kararmadan önceki 1 saatte gitmiştik. Dut ağaçlarından dut toplayıp yedik, çevreyi gördük gezdik ve ev bile baktık. (Saniye kivramlar daha ulaşımı kolay bir yere taşınmak istiyorlar zira, Güre'ye 2 saatte bir otobüs varmış ve şehre uzak tabii ki). Kendi oturduğum yerde de daha çok böyle dışarıya çıkma fırsatına sahip olmak isterim tabi, şu an mümkün olamasa da bir gün nasip olacak o da inşallah diyoruz...
İlk günlerimde Saniye kivram çıkıp çıkıp gezmediğime içerledi, oysa benim akülü sandalyemin akü problemi var şu an garantiye gidecek, bir de çevrenin durumu gerçekten tek başıma gittiğimde yolda kalabileceğim durumlara sebebiyet verebilecek vaziyette... Neyse ki, bayramın ikinci günü kendisi çıkardı da annemle gördü işte durumu. Beraber çıktık fırsat buldukça da ya işte... :)
Buraya da bir not koymak istiyorum; sevdiklerim beni özgür halde, sokaklarla görmek-görebilmek istiyor ve tabii bunu ben de istiyorum. Ama çevre düzeni (sadece sokaklar değil, sosyal yaşam alanları ve apartmanlar dahi), benim bu özgürlüğü yaşayabileceğim ölçüde düzenli değil. Çevrenizde var ise engelli tanıdıklarınız, onlara da sorsanız ülkemde maalesef içler acısı vaziyette kalıyor çoğu il ve ilçe...
Bizleri görmeyi sizler de istemelisiniz bu süreçte, bizler kadar sizler de gerekli görmelisiniz ki, aranızda dolaşabilenlerden olmamızı. Farklılıklara kendinizden başlayıp, en küçüğünüze olması gereken olduğunu anlatmalısınız.... Ben artık alıştım, hiçbir bakış beni rahatsız edemiyor eskisi gibi (çok nadir zamanlar haricinde) ama; gözlerinizle yargılar gibi bakmazsanız da daha çok var oluruz sizlerle. Bu sizler için yabancı bir durum değil, dışarıda olmak sizin varoluşunuzun bir parçası. Ama ben ve benim gibiler için eksik kalmış bir yanımız ne yazık ki. Düşünün ve ne yapabilirsiniz bulun biraz, hepimiz için. Olur mu? =)
İnstagram hesabımda bununla ilgili resim ve yazı paylaşmıştım; 5 Haziran 2019 günü, burada görebilirsiniz. Onu da okuyun isterim...
Balıkesir/Güre civarında, dönmeden önceki son akşam oynadığımız okeyler haricinde; çok az oyun kazanabilmişimdir. Ama o son akşam var ya, karşımda oturanlar oldu ve akşam boyunca ben her oyunda oynayan kişi idim. Kim karşıma geçti ise, onunla beraber tüm oyunu aldık işte. Gerek sondan, gerekse de baştan... :) Ne dersiniz, Balıkesir/Güre bundan sonraki egzersiz düzenime ve daha nicesine uğurlu gelir mi? Ben bir anlam çıkartmak istiyorum, canım öyle istiyor nedensiz! :)
Okuduğunuz için teşekkür ederim, bayramımızı güzel kılan tüm sevdiklerime de teşekkürlerimle... Sevgiler... (=
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)