Geldik Şiirlerle Hayat yazı dizimde 20. yazıma, maşallah... :) Diğer Şiirlerle Hayat yazılarımı da burada bulabilirsiniz...
Bu ay en çok şiirlerinden dizeleri aklıma gelen ve de bu sebeple bol bol okuduğum şair Özdemir Asaf... Daha önce de bahsetmişimdir, bahsetmediysem de anlatayım; uzun zamandır tuttuğum bir şiir dosyam var bilgisayarımda ve de ilk şiir okuma tutkum ortaya çıktığında sevdiğim şiirleri daha sonra yine okumak için yazdığım birkaç defterim de var...
"Edebiyat Dünyam" isimli bilgisayar dosyamın içerisinde "Şairlerle Şiirler" klasörünün içinde en sevdiğim şiirlere sahip olan bir diğer şair olan Özdemir Asaf'ın da dosyası var... Ama bu yazı dizisini yazmaya başlayalı, hiç baştan sonu bir şiirini paylaşmamışım; sadece dizelerinden notlar eklemişim. Büyük eksiklik olarak görüyordum, ki bu eksikliği kapatma vakti bu ay en çok Özdemir Asaf dinlemem ile gerçekleşecekmiş meğer... :)
Özdemir Asaf, Cumhuriyet Dönemi Türk Şairlerindendir (1923-1981). Birçok şairimiz gibi şahsına münhasır bir şair olarak görüyorum Özdemir Asaf'ı ben. Çok kısa cümleleriyle, ne demek istediğini karşıya geçirebilen yegane şair kişiliklerinden biri... Anlatımında büyük bir gizem var bir yandan da bana göre. Nazım Hikmet ve Cemal Süreya haricinde, aşk hayatını bilmediğim şairlerinden biri. Ama öyle ki, Özdemir Asaf'ın şiirlerini okurken sevgisini bilmeden de tahmin edebiliyorum sanki. Acılı değil, sevmeyi sevmiş biri. Sevmenin değerini bilmiş, cümlelerini seçerken o kadar kibar ve dikkatli kullanmış ki; "sanki sevmiş, sevilmemiş ama isyan etmemiş" diyor insan. Gerçek sevgiyi biliyormuş, bilmiş tatmış ve bunun tadını çıkarmış diyorum istemsiz. Acı değil, gerçek sevgi görüyorum onun şiirlerinde. Yorumlamak veya tanımlamak haddim değil, benim onun şiirlerini okurken hissettiklerim bunlar...
Şiirlerini kime yazdı bilmiyorum, açıkçası öğrenirsem büyü bozulacakmış gibi araştırmadım da. Hep şöyle düşündürüyor bana; "Özdemir Asaf ilk olarak birini sevmiş ama hiç karşılık göremediği biriymiş. Bu karşılık göremediği kadın, kendisini sevdiğini bildiği için ve umut vermemeyi ona karşı hoş davranmayarak gerçekleştirebileceğini sanmış biriymiş gibi geliyor. Özdemir Asaf kızmaz, kırılmazmış yine de ona. Sadece sevildiğini de bilse yanında kalmasını ve hor görülmemeyi dilermiş ama o da olmamış. Özdemir Asaf tekrar aşık olmuş ama şiirlerini hep o'na yazmış, bir karşılık istemediğini şiirleriyle anlatmış sanki. Hep anlaşılmayı dilemiş ama anlaşılmasa da olurmuş. Öyle bir yazmış ki, her okuduğumda bana ve benim gibilere ilk aşklarının hoş davranmayışlarını hatırlatmak olmuş onun şair kişiliğinin bir özelliği bence...
Özdemir Asaf'ın şiirlerinden kendimce çıkardığım hikaye bu. Ben onun şiirlerini, ilk aşkıma duyduğum kırgınlık adına okudum başlangıçta belki de... :) Bu yazıda, "Seni Saklayacağım" adlı şiiri, kendim adına hissettiğim kırgınlığımı her defasında doğrulayan bir şiir benim için.
En azından ben her okuduğumda şöyle hissediyorum; ilk defa seviyorum ama hoş karşılanmıyorum ve ilk defa sevdiğim kişi tarafından sevgime kötü tavırlarla karşılık alıyorum. Sanki bu şiiri okuduğum her defasında o eski anlara dönüp, o kişiye karşı dizeleri dile getiriyorum ve onun tarafından anlaşılıyorum. (İlk okuduğum andan beri böyle hissediyorum, hayat işte.) (:
Özdemir Asaf'a saygılarımla, kalemine sağlık. Toprağı bol olsun, ruhu huzurlu olsun...
Özdemir Asaf, Cumhuriyet Dönemi Türk Şairlerindendir (1923-1981). Birçok şairimiz gibi şahsına münhasır bir şair olarak görüyorum Özdemir Asaf'ı ben. Çok kısa cümleleriyle, ne demek istediğini karşıya geçirebilen yegane şair kişiliklerinden biri... Anlatımında büyük bir gizem var bir yandan da bana göre. Nazım Hikmet ve Cemal Süreya haricinde, aşk hayatını bilmediğim şairlerinden biri. Ama öyle ki, Özdemir Asaf'ın şiirlerini okurken sevgisini bilmeden de tahmin edebiliyorum sanki. Acılı değil, sevmeyi sevmiş biri. Sevmenin değerini bilmiş, cümlelerini seçerken o kadar kibar ve dikkatli kullanmış ki; "sanki sevmiş, sevilmemiş ama isyan etmemiş" diyor insan. Gerçek sevgiyi biliyormuş, bilmiş tatmış ve bunun tadını çıkarmış diyorum istemsiz. Acı değil, gerçek sevgi görüyorum onun şiirlerinde. Yorumlamak veya tanımlamak haddim değil, benim onun şiirlerini okurken hissettiklerim bunlar...
Şiirlerini kime yazdı bilmiyorum, açıkçası öğrenirsem büyü bozulacakmış gibi araştırmadım da. Hep şöyle düşündürüyor bana; "Özdemir Asaf ilk olarak birini sevmiş ama hiç karşılık göremediği biriymiş. Bu karşılık göremediği kadın, kendisini sevdiğini bildiği için ve umut vermemeyi ona karşı hoş davranmayarak gerçekleştirebileceğini sanmış biriymiş gibi geliyor. Özdemir Asaf kızmaz, kırılmazmış yine de ona. Sadece sevildiğini de bilse yanında kalmasını ve hor görülmemeyi dilermiş ama o da olmamış. Özdemir Asaf tekrar aşık olmuş ama şiirlerini hep o'na yazmış, bir karşılık istemediğini şiirleriyle anlatmış sanki. Hep anlaşılmayı dilemiş ama anlaşılmasa da olurmuş. Öyle bir yazmış ki, her okuduğumda bana ve benim gibilere ilk aşklarının hoş davranmayışlarını hatırlatmak olmuş onun şair kişiliğinin bir özelliği bence...
Özdemir Asaf'ın şiirlerinden kendimce çıkardığım hikaye bu. Ben onun şiirlerini, ilk aşkıma duyduğum kırgınlık adına okudum başlangıçta belki de... :) Bu yazıda, "Seni Saklayacağım" adlı şiiri, kendim adına hissettiğim kırgınlığımı her defasında doğrulayan bir şiir benim için.
En azından ben her okuduğumda şöyle hissediyorum; ilk defa seviyorum ama hoş karşılanmıyorum ve ilk defa sevdiğim kişi tarafından sevgime kötü tavırlarla karşılık alıyorum. Sanki bu şiiri okuduğum her defasında o eski anlara dönüp, o kişiye karşı dizeleri dile getiriyorum ve onun tarafından anlaşılıyorum. (İlk okuduğum andan beri böyle hissediyorum, hayat işte.) (:
Özdemir Asaf'a saygılarımla, kalemine sağlık. Toprağı bol olsun, ruhu huzurlu olsun...
Seni Saklayacağım – Özdemir Asaf
Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin, duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya..
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım..
Anlayacaksın.
Son olarak demek istediğim bir şey var ki şairimizin bu şiiri üzerine; en güzel sevmek budur bence, aşkı kazanç sağlamak olarak görerek acı çektirerek değil, kabullenerek her şeyiyle sevmekten ibaret olduğunu bilerek...
Yine Özdemir Asaf şöyle demiş ki mesela;
"Herkes fazlasıyla sevmiş,
ben eksiklikleriyle de sevdim oysa..."
Hayat şiirlerle güzel, hepimize bol şiirli günler ve şiir tadında bir bayram dileyerek bitiriyorum bu yazımı da. Bugün arife, yarın Şeker Bayramı. Mübarek olsun hepimize bayramımız. Sevgilerimle... :)
Şimdi düşünüyorumda gönlümüzdeki zenginlik yerini bencilliğe bırakmış.yeni nesil şiirin ne olduğunu bilemeyecek kerte cahil.Özdemir Asaf şiirlerini cok severek okudugum nadide şairlerdendir.Cumhuriyet öncesi türk şiirinin öncülerinden Ahmet Haşim'ide tavsiye ederim.
YanıtlaSilYorumunuz ve tavsiyeniz için çok teşekkür ederim. :) Dediğiniz gibi eski şiirlerin hissini bulmak şimdilerde çok zor, apaçık sitem ve kötülemelerle dolu çoğu. Eski dönem şairlerimizin, daha çok saygıyla sakin betimlemelerini örnek alan çok az.. Ama diliyorum şimdiki yeni nesillere de bizler bildirebileceğiz, şiir seven nice öğretmenlerimiz ve nice büyüklerimiz gibi... Şiirlerde buluşmak üzere.
Sil