Şiirlerle Hayat #24 - Cemal Süreya - Sevgilim Ben Şimdi

2019'un ilk Şiirlerle Hayat yazısı ile karşınızdayım bugün de. :) Tamam şu senenin ilkleri mevzuusunu bu yazımla bitiriyorum bu son ekleme ile! =) 24. Şiirlerle Hayat yazımla karşınızdayım bu sefer de. Diğer Şiirlerle Hayat yazılarıma da buradan ulaşabilirsiniz...

Bu hafta Cemal Süreya haftası olarak anabildiğimiz bir hafta idi, hafta bitmeden önce bir şiirini paylaşmak istedim ben de. 9 Ocak 1990 günü vefat eden Cemal Süreya'nın, bu yazı ile bir kez daha toprağı bol olsun diyorum.

Sanırım bu şiiri Sevda Sözleri adlı kitabında okumuştum ilk, sonra internette karşıma çıktı yeniden. Ve birkaç süredir, taslaklarda paylaşmam üzerine bekliyor. Önce şiiri sizlere de okutmak istiyorum; yazar, şair, sanatçı ve sanata gönül veren tüm dostlar, bizler gibi hatırlandıkça ölmezler. Cemal Süreya da, bu ve yüzlerce güzel şiiri gibi unutulmayacak ve ölmeyecek şairlerimizden bence. Öyle seviyorum, liseden beri işte... :)

Sevgilim Ben Şimdi

Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim

Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara

Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden

Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz

“Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz”.

Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere

O gülün yüzü gülmüyor sensiz

O köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı

Hepten hüzünlü bu günlerde

Gür ve coşkun bir günışığı dadanmış pencereye

Masada tabaklar neşesiz

Koridor ıssız

Banyoda havlular yalnız

Mutfak dersen – derbeder ve pis

Çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş

Vantilatör soluksuz

Halılar tozlu

Giysilerim gardropda ve şurda burda

Memo’nun oyuncak sepeti uykularda

Mavi gece lambası hevessiz

Kapı diyor ki açın beni kapayın beni

Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi

Radyo desen sessiz

Tabure sandalyalardan çekiniyor

Küçük oda karanlık ve ıssız

Her şey seni bekliyor her şey gelmeni

İçeri girmeni

Senin elinin değmesini

Gözünün dokunmasını

Ve her şey tekrarlıyor

Seni nice sevdiğimi

Cemal Süreya




Bu şiiri okuduğumda, amatörce aklıma gelen şu oluyor; sevgilinin ve sevdiğin kişinin yokluğunda duyulan yokluğun, en güzel dile getirilişi... Bir seven düşünün ki, bunu kelimelere dökebiliyor. Şairler kavuştular mı, yoksa kavuşmadıkları için mi şair oldular bilmem; hangi derin şiir yazabilen şaire baksam, bir kavuşamamışlık, bir yarım kalmışlık görüyor üzülüyorum. Acaba "biz, biz yarım kalacak mıyız bu hayatta?" diye düşünüyorum...


Cemal Süreya'nın bu şiirinde en sevdiğim bölümü şurası;

Mavi gece lambası hevessiz

Kapı diyor ki açın beni kapayın beni

Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi

Öyle bir an geliyor ki, sevdiğinizden ayrı ve yalnız hissettiğinizde, yaşam damarlarınız sökülüyor sanki birbirinden hani... Bir şiir o zamanları o kadar iyi anlatabilir işte! Bana çok net sevdiğim kişilere alıştığım zamanların sonrasında yaşadığım sıkıntılara dair hatırladıklarımı yaşatıyor sanki. Çok sevdim, çok yenildim, yanıldım diyebilirim. Talihsiz bir kızım aşk konusunda! :) Şıpsevdi değildim, ama gönlüm de sevmeye aşıktı. En derin sevdiğim 3 kişi oldu hayatımda, e sevdikçe de alışıyor insan hayatında bir sevdiğinin oluşuna!

Sonrasında da aynı böyle oluyor işte, sevdiğinle arandaki bağ yıkılınca; o yıkılan bağ sizin eşyalarla da bağınızı koparıyor zira. Yediğiniz yemek, içtiğiniz sudan sonra; mekana yıkılıyor sanki bütün suç. Yaşadığınız ortak alanı beğenmez, orayı eskisinden apayrı algılar gibi oluyorsunuz. Bu hissi özlemiyorum aslında hiçbir zaman, ama bazen o hissin varlığı da nimetmiş anlıyor insan! :) Sevmek sevilmek güzel şey, ayrılık, uzaklık ve kavuşamamak da olsa içinde...

Sevgilim Ben Şimdi Büyük Bir Şehirde Seni Düşünmekteyim" diye başlayan böyle güzel bir şiir, size de yarım kalmış bir aşkı anlatmıyor mu? Hiçbir aşk yarım kalmasın, her gerçek seven sevdiğine kavuşsun diyesim geliyor...

Cemal Süreya'nın ruhu şad olsun, benim hüzünlenesim varmış yine. Böyle şairler kırk yılda bir gelir belki de, nazikçe incitmeden sevmeye çalışan. Toprağı bol olsun. Bu şiiri, ölüm yıldönümü haftasında tüm gerçek seven ve yarım kalanların gönlüne biraz olsun su serpsin inşallah.

Sevgilerimle...