2018'e Dair, 2018'de Neler Oldu?

Geldik bir senenin daha sonuna... Ciddi ciddi son 2 gün kaldı ve bir senenin daha 363. günündeyiz. Birkaç senedir sene bitmeden önce bloğumda değerlendirmelerini yapıyorum, esas olarak neler olmuş neler bitmiş görüyorum ve bu durum hoşuma gidiyor... Daha 365 gün kadar önce 2017'nin değerlendirmelerini yapıyordum de mi? Valla benim için bir senenin daha sonuna geldiğimiz için yine öyle! =)

2018'de neler olmuş neler bitmiş, çok uzatmadan resimlerle ve küçük notlarıyla anlatacağım (inşallah!). Buyuralım Yıllar Geçerken'de, 2018'de neler olmuş neler... Not; Bunun Didem'in Gözünden versiyonu ile, ülkemize dair neler olmuş neler aklımda kalmış diğer bloğumda olacağım inşallah yarına da... :)



2018 bize garip fırsatlar sundu; İlk kez uçağa bindik annemle beraber...

Kasım 2017'de dedemin hastalığının haberini almıştık ve ameliyat olmasının şart olduğunu da kontrolleri sonrasında öğrendik... Dedeme Özafagus (Yemek Borusu kanseri) teşhisi konmuştu. Ameliyatla midesi ve yemek borusunun bir kısmı alınacaktı. Antalya'ya dedemin ameliyatı ve sonrasındaki tedavisi için gidebilmek için, bizim için en zahmetsiz yolculuk olacağını düşündüğümüz uçak yolculuğunu tercih ettik o zaman. Gerçekten kısa zamanda gitmek açısından benim engel durumum sebebiyle oldukça uygun oldu ama gel gelelim Sabiha Gökçen Havalimanı'na gitmesi 3-4 saati de bulmuştu, sorunsuz gidebilmek de bindiğimiz otobüsü havalimanına 5-10 dakika kala değiştirmek durumunda olduklarını söylemedikleri gerekçesiyle bizim için zor da olmuştu...

Şimdi size, bir sene içerisinde 2 kez uçağa binmiş bir engelli olarak söylüyorum ki; havalimanına varana dek, engellilerin otobüse binmedeki kolaylığı hala sağlayamadıkları gerekçesi ile ne yazık ki yine büyük bir külfet! 

Ama bunun haricinde, uçak diğer yolculuklardan daha iyi bir konumda mı evet. 9 saatlik otobüs yolculuğunda; babam Gemlik'ten bindirdikten sonra, Antalya'ya dek otobüsten inemeyeceğim sebeple zorlanacağımızı bildiğimizden uçak yolculuğunu tercih etmiştik. 1 saatte İstanbul'dan Antalya'ya vardık. Havalimanına gitmek 3 saatimizi alsa bile, değdi mi değdi yani...

Antalya'dan dönüşlerimizi bu sene hep otobüs ile gerçekleştirdik, gece binip sabah inecek şekilde ama iki kez uçağa bindik bunun haricinde... İlkinde sadece annemle bendik, diğerinde de yine Antalya'ya gider iken Ahmet dedem ve Kağanım da vardı... :)

Antalya'da en çok kaldığımız sene idi; sevdiklerimizle iyi vakit geçirebildik bu sayede...

Birkaç senedir yazları gidiyorduk Antalya'ya, dedem orada ve dayımlar orada. Ama gel gelelim bu sene, dedemin hastalığı sebebiyle yılın çoğunu annemle beraber Antalya'da geçirdik. Şubat 7'de gittik ilk misal, Nisan'ın 5'ine dek orada idik. Sonra dedemle beraber Gemlik'e döndük, 2-3 haftalık bir süre için. Sonra geri döndük Antalya'ya, bu sefer yeğenimi de yanımıza katıp ve 24 Haziran'a kadar yine orada idik...

Velhasıl bu gidip gelmelerimiz, Antalya'daki sevdiklerimizle doya doya vakit geçirmemize de vesile oldu. Şükür ki, bir arada bir hastalıkla savaşmanın avantajını yaşayabildik bu sefer. İyi günde kötü günde, aile olmak en mühimi ve bunu yaşayabildik elhamdülillah... :)

Mustafa dayım, Mehmet dayım, Mehmet dayımın eşi Hatice yengem, küçük kuzenim İncim, yengemin yeğeni ve benim yakın arkadaşım Merom ve de dedem... Güzel zamanlar da geçirdik, zorlu gün ve geceler de. Ama birlik içerinde olmanın güzelliğinde; beraber ağladık güldük, bir o kadar da beraber endişelenip çözümler bulmak için çaba içinde bir arada olduk... Allah herkese nasip etsin ve bizim de birliğimizi daim eylesin inşallah! :)

2018'in en güzel yanı, sevdiklerimizle daha çok vakit geçirebilmekti... Dedeme elimizden gelen desteği verirken, onunla da epeydir yazdan yaza geçirebildiğimiz zamanın dışında da zaman geçirebildik. Fırsatlarla doldurdu bu sene bu hastalık bizi. Tek iyi yanı bunlardı... Küçük kuzenimle daha çok vakit geçirebildik, Meromla nice ilkler yaşadık ve yengemle muhabbet ve nice paylaşımlarımız oldu. Allah muhabbetlerimizi yeni yılda ve nice yıllarda da daim eylesin...

İlk defa bir otelde tatile gittik, annem babam ve yeğenimle;

2018'de ilk defa bir otelde tatil yaptık, annem babam ve yeğenimle beraber... 2017 bitmeden önce rezervasyon yaptırmıştık, annemin iki teyzesi ve bir de kuzeni ile beraber. Daha önce hiç gitmediğimiz Marmaris'i gezme fırsatını da yakaladık böylece. Bu rezervasyonu yaptırdıktan iki ay kadar sonra da dedemin rahatsızlığı çıktı ortaya. Ama o zamana ne olacak diye iptal de ettirmedik. Tatilin son üç gününe kadar sigortası vardı... 

Biz Haziran'da eve seçim sebebiyle döndük. Döndüğümüzde dedem biraz olsun daha iyiydi... Bekar olan dayım yanında kaldı biz yokken de. Tatile biraz tedirgin gittik ama dayımlar yanında olduğu için de gözümüz arkada değildi. Biz tatilden dönmeden önce dedem tedavi amaçlı hastaneye yattı. Ben havuza girebildim o tatilde, babamın tüm izni 1 hafta kadardı işte. Tüm fırsatlar kendiliğinden oluştu biraz. Eniştem ve ablam vardı da rezervasyonda, onlar gidemedi babam bizimle geldi iznini ayarlayıp... 

Velhasıl, 4 gün girebildim sadece havuza ama gezmek bile iyi geldi Marmaris'in sıcağında, malum sıcağı çok seviyorum ben! :) Tatilimiz bitti, bu sefer de 21 Temmuz'daki son 3 ders sınavım için dönüp çalışmayı sürdürdüm...

Aöf İkinci Üniversite Sosyoloji Lisans Bölümümü bitirdim, Mezun Oldum...

Tüm sene boyunca 4 kez daha sınava gittim 2018'de. Aöf Sosyoloji Lisans bölümümü bitirdim sonucunda da, tam 6 senede bitti işte. Daha geçen ay aldım büromdan diplomamı, o tarafa o zaman gitmek kısmet oldu işte... :) 

Güzeldi! Bu senenin ilk sınavına, ilk dönemin de son sınavına; Kağanım, ablam eniştem ve annem ile gitmiştik... İkinci dönemde ise, ilk sınavıma Bursa'da, diğerine de Antalya'da girdim. Şehirlerarası okudum bir yerde! Epey kişinin emeği vardı bu bölümü bitirebilmem için götürdükleri sınav yerlerim açısından... :) Antalya'da; annem, yengem, Merom, İncim, Kağanım hep beraber gittik sınavıma. Seneyi bu açıdan da, dolu dolu yaşadık şükür! 

2018'in en büyük hedeflerinden biri buydu benim için ki, 21 Temmuz'daki 3 ders sınavımda verdiğim 2 ders ile bitirdim bölümümü... Ben de mezunum, elimde kapı gibi bir diplomam daha var şükür. Allahım isteyen herkese nasip etsin dilerim. Bir de bu konuda en büyük şükürüm; 28 Temmuz'da mezuniyetimi ilan eden sınav sonuçlarımı alır almaz, arayıp dedemle paylaşabilmek ve onu da mutlu edebilmekti... 

Sevdiklerimin varlığına ve denk gelen imkan ve fırsatlarımızın güzelliğine şükür bir kez daha...

2018'de En Önemli Uğraşımız, Dedemin Tedavisi İçindi. Ama Olmadı, Maalesef Dedemi Kaybettik...

2018 bizden dedemi götürdü... İstedik ki bizimle daha çok kalabilsin ama Ahmet dedemin karaciğeri bu durumu çok zorlaştırdı. Ameliyat oldu olalı çok az gün rahat uyku uyuyabildi. Hep ağrısı, sıkıntısı var oldu. Ama dua ediyoruz ki çok da çekmedi. 9 ay onun bu hayattaki en zorlu yılları olduysa da, bizler yanında olabildik ve elimizden geleni yaptık. Bir pişmanlığımız veya bir "keşke"miz olmadı şükür ki. 

Dedem ameliyatından sonra iki kür kemoterapi, bir kür de ışın aldı ama karaciğeri bizi hep dertte bıraktı. Sağlık olsun istediysek de olmadı... 12 Eylül sabahı yine Antalya'ya vardık annemle. Hastanede kaldı dedem son zamanlarında ve 22 Eylül 2018 sabahı ebediyete kavuştu maalesef. O sabahı, annemin bir ağlamasını daha unutamayacağım anısıyla dedemi kaybettiğimizi öğrendiğim anı unutamayacağım 2018in hatırası...

Bir kez daha yerinde rahat uyusun ve öteki dünyada da yüzü gülsün diliyorum dedem için... Dedecim seni seviyorum, umarım senin için elimizden geleni yapmışızdır. Biz senden razıyız, sen de bizden razı olmuşsundur... Yerinde rahat uyu, mekanın cennet olsun. Sevgilerimle hep kalbimizde ve dualarımızdasın...

Ve 2018; Çabalarla, Emeklerle ve Kavuşmalarla Dolu Geçti En Çok da...

Antalya Bursa arasında geçirdiğimiz zaman dilimlerinde, bir arada dolu dolu geçirdik işte bu seneyi... Şükür ki... 

Şimdi son 2 gün kaldı 2019'a 

ama 2018'den diğer aklımda kalanlar da var; 

Antalya'dan döndükçe yeğenime, ablama enişteme ve babama kavuşmalarımız, 

çocukluk arkadaşlarımla (Damlam, Melikem, Sedam) buluşmalarımız, 

gerek yazıda gerek okumada verimli olmaya çalışmalarım, 

okulum bitsin ama zamanı da kaçırmayayım diye çabalamam... 

Sevdiklerimizle her fırsatı güzelce değerlendirebilmemiz 

ve iyiliğe güzelliğe doğru yol alma çabalarımız...(Takdir-e şayan'dı) =)

Daha çok okuyayım, daha çok yazayım isteklerime özen gösterebildim...

Kendi egzersizlerimi bir gün olsun ihmal etmedim, her gün az çok yaptım! 

Aralık'ın sonunda bir fizik tedavilerimi alamadığım için sesimi duyurmaya çalıştım,

yardım eden dostlarım sayesinde evde terapilerime şu an devam edebilir haldeyim...

Bu ay, beni duyan destek olan kişiler sayesinde; birçok gönlü güzel insan ile tanıştım...

Lise arkadaşlarımla görüşme fırsatını elde ettim...

İşte böyle dolu dolu bir 2018 geçirdik, 

ki bazen hiç bitmesin bazen de yenilensin istediğimiz bir sene oldu.

2019'da sakinlikle; sağlık, mutluluk ve çabalarımızın başarılara kavuştuğu bir yıl olsun.

Güzellikler katsın ama hiç birimizden sevdiklerini alamasın inşallah!

Acı tatlı bir yıl bitirdik, çok uğraştık;

yeni yılı da çok hakettik...

Sevgiyle gelsin, kötü olan ne varsa silsin götürsün inşallah.

Sevgilerimle, güzel bir yıl diliyorum bize; 

Sevgi, umut, sağlık ve huzur temennilerimle! 

Hepimize mutlu yıllar... :)