Bugün Cahit Sıtkı Tarancı'nın ölüm yıldönümü, 13 Ekim 1956'da bu hayata veda etmiş. Ama hayat üzerine öyle şiirler ve anılar bırakmış ki, hayat sürüyor ve onun ismi ve şiirleri de hala hükmünü sürdürüyor...
Daha önce bu yazı dizimde bir şiirini paylaşmıştım, Desem Ki adlı şiirini. Öyle çok severim ki o şiirini, benim için yeri ayrı, özel şiirlerden birisidir...
Ama Cahit Sıtkı Tarancı'nın tek sevdiğim şiiri Desem Ki de değiil, bugün ölüm yıldönümüne özel Memleket İsterim şiirini paylaşmak istiyorum. Ülkemizin Cahit Sıtkı Tarancı'nın istediği gibi ve birçoğumuzun da istediği gibi bir memlekete kavuşma hayali daha çok bu sıra.
Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin en önemli şairlerinden birisidir. En ünlü şiirleri "Yaş Otuz Beş" ve "Memleket İsterim"'dir. Şair hakkında daha fazla bilgi okumak isterseniz, buradan vikipedia sayfasına ulaşabilirsiniz...
MEMLEKET İSTERİM
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı Tarancı
Düşünüyorum da okudukça, özellikle de bugün; taa o yaşarken bile kardeşin kardeşe düşmanlığı zengin ve fakir dertleri sıkça ozanlarımızın ve şairlerimizin de şiirlerinde yerini almışlar... Bu şirini okudukça bir şeyler söylemek istiyorum ben Cahit Sıtkı Tarancı'ya.
Mesela şunları söylemek isterdim; olmadı be Cahit abi, biz hala sırf farklılıklarımızdan ötürü birbirimizi çekememezliğimize ve düşmanlığımıza bir çare bulamadık. Bizim bu düşmanlıklarımızdan beslenenleri bir türlü görmek istemedi kimimiz. Es geçtiler bizim hayallerimizi birçok kişi ve hala da es geçiliyoruz...
Ülkemizin başından dert eksik olmuyor, hala dertsiz bir memleket istiyoruz. Çözüm yolları aranmasına şahit oluyoruz, bir şey yapamıyor olmamıza da dert yanıyoruz... Memleket istiyoruz, yeşillikler, oyun alanları ve de uçurtma uçurabilecek yerlerimiz olsun diye. Ama çocuklarımızı sokaklara bile salamıyoruz ki artık... Tarla mı dedin? Ağaçlık alanlarımız da azaldı be Cahit abi...
Tüm bunlara rağmen, hala umut etmeye çalışıyorken buluyoruz kendimizi. Umut ediyoruz, sizler gibi yazarları okuyarak öğütler almaya çalışıyor çoğumuz. Umudumuzu yıkanlara rağmen, toparlanıp umut ediyoruz. Hepimizin ağzında bir "hayırlısı" duası var. Yıkılıyoruz çoğu zaman ama sevdiklerimizin hayatta olduğuna şükreder halde de buluyoruz çoğu zaman kendimizi...
Yine de sizler rahat edin istiyoruz. Hala sizlerin de istediği memlekete erişmeye uğraşıyoruz, tam ulaşacağız derken kendimizi daha da güçlendirmemiz gerektiğini öğreniyoruz. Hala umut ediyoruz, okuyoruz ve yazıyoruz kimimiz. Hayallerimizi yeni nesillere taşımaya devam ediyoruz. Birçoğumuz da başarabiliyoruz tüm yazdıklarıma rağmen, içimizde güzel bir nesil de yetişiyor esasında. Umut etmeye değer değerlerimiz bir yerde hala hakim ama bir o kadar da korkutan taraf var işte karşı karşıya gelip farkettiğimiz...
Böyle işte. Yaşıyoruz ve güzel bir memleket isteyerek sürdürüyoruz hayatımızı. Toprağın bol olsun Cahit abi. Sevgilerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)