Antalya'dan Yazıyorum...

Dün Antalya'dan bildirip, ilk işimiz olan minik kuzenimi görmeye gitmiştik. Akşama döneriz diye ummuştum ama, dayımla yengem bırakmadılar bizi orada kaldık. :) Şimdi tekrar Dedemin evine döndükten sonra yazıyorum buraya ancak...

Dün Antalya'dan bildirmiştim facebook sayfamda, burada...
Annemin yeğeni, ablamla benim de en küçük kuzenimiz; İnci'mizi görmeye gitmiştik dün dayımlara. 13 Haziran'da doğdu kendisi. 14 Haziran'da yazmıştım, o da burada... 


Ve şimdi Antalya'dan Yazıyorum yine bloğuma. İyi okumalar... :)

Antalya'ya inmeden önceki sıra dağlardan birinin fotoğrafı bu. Güneşin battığı anlardan... :)

Antalya'dan Yazıyorum;

Burası illallah dedirtecek kadar nem ve rutubete boğabilen sıcak günlere ve gecelere hakim bir havalar içinde iki gündür yine. Biliyorum Antalya böyledir, bol bol bunaltır, uyku uyutmaz. Ve ne olur biraz esinti dedirtir. Ama sonra bir bakarsınız küçük bir esinti bile "şükür" dedirtir. Mutlulukla dolarsınız yeniden estiği kadarıyla...

Kısacası, Yine geldik Antalya'ya. Ve şikayetçi değilim aslında. Değişikliğe ihtiyacım vardı; gezmeye, evimizden ve Bursa'dan ayrılmaya. Yaşadığım şehri, evimi ve sevgi beslediğim herkesi-herşeyi özlemeye ihtiyacım vardı...

Bir tek, Annannemin yokluğunu derinden hissettiren yer oldu Antalya, 12 yıl geçmiş olmasına rağmen. Kabri nur ile dolsun inşallah. Çok çok anmakla daha iyi hissedebiliyorum sadece. Ama zamanla alıştım sonra bu duruma, 2-3 senedir gelip gitmelerimiz sıklaştıkça yine. Ve her geldiğimizde bu şehre, birkaç gün alışma evresi oluyor benim için yine; hem Annannemin yokluğuna hem de Antalya'nın sıcak iklimine...

2 gündür buradayız işte; ilk geldiğimiz gece yorgunluktan yazamadım, ertesi gün de minik kuzenimizi annemin küçük yeğenini görmeye gittiğimizden ötürü. Akşam geliriz diye düşündüm dün için ama gelemedik. İnci'mizle Kağan'ımdan kalan fırsatta vakit geçirmeye çalıştık... Kağan'ım Annannesini kıskandı biraz İnci'den, 1-2 kez kucağına alınca. Ve ilk defa oluyor bu kıskançlığı da. Üstüne gitmediğimiz sürece geçer diye düşünüyoruz...

Ve İnci'miz o kadar küçük ki, hayret ettim. Meğer fotoğrafları dolu dolu doldurmasına rağmen, çok da büyük değilmiş cidden. Küçük çocuklar daha çabuk büyürler çoğunlukla zaten diyoruz her defasında, öyle çünkü. Annemin dayısının kızı prematüre doğmuştu, çok çabuk büyüdü ve şimdi kocaman kız oldu. Üstelik İnci'miz prematüre bile değil, sadece küçük bir kız. Büyüdüğünde tatlı bir cadı olacak gibi hissediyorum. :) Maşallah tüm kuzularımıza...

Çok uzatmadan noktalayacağım bu yazıyı, yolculuk yazısı daha sonraya kalsın yine... Şükür yolculuğumuz iyi geçti, sağ salim buraya kadar geldik... 2014 yaz tatilimizi başlattık, doya doya sağlıkla ve huzurla geçirmemiz dileğimle... :)

Siz nerelerdesiniz ve nasıl geçiyor günleriniz diye merak ediyorum esasında, oralarda mısınız bilmeden... Sevgilerimle... :)