Fotoğraflarla 1 Haftam - #17

Daha önceki Fotoğraflarla 1 Haftam yazılarım için buraya bakabilirsiniz...
Geçtiğimiz hafta değişikliklerle başlamıştı. Ve bir hafta daha bitti bugünün başlaması ile... :)

Ve ufak tefek aksiliklerden dolayı birkaç aydır, çoğunlukla hafta içine kalan Fotoğraflarla 1 Haftam yazısını erken yazma dönemime geri döndüm sanırım. Hayırlı olsun efendim. :) Umarım bundan sonra da böyle gider...

Bakalım geçen hafta neler olmuş?

Geçtiğimiz Pazar günü Kağan Efe'yi Babaannesigil'in Bursa'ya gelişi ile anne-baba evine gönderdik. Pazartesi sabahı babamda bu yaz bıraktığı işine geri döndü... 1 sene daha çalışacak, sonra yeniden emekli olacak. :) 

Velhasıl geçen haftaya annem ile ben ikimiz kahvaltı ederek başladık. Canım anneciğim ile kahvaltı sonrası çay keyfimizi de yaptık. Ama tabii Kağan'a ve babama alışmışız başta garip geldi. :)

Hava şöyle kapalıydı, sanıyorum haftabaşıydı. :) Nasıl bir gökyüzü bu, resim tablosu gibi değil mi? :)

Salı günü pazar'dan annemler mandalina almış gelmişler. Önümüzdeki kışa doğru ilk mandalinamı yemiş oldum. Çok severim ben mandalinayı, her ne kadar yeşil mandalinada olsa güzeldi... :) Teşekkürler Annem ve babam. :)

Rüzgarla beraber yağmur ilk defa haftaiçinde geldi. :) Camlara vurdu, "Biz geldik" dediler. :) E hoşgeldiler, sonbaharla beraber... :)

Antalya'dan döndüğümüzden sonra yine anladım ki, sıkılmadan fotoğraflamaya ve paylaşmaya devam edeceğim bir an varsa onlardan biri gün batımı anlarıdır. :) Çok severim gün batımını, gün doğumunu... :)

Evet bu da; "Keyif benim, vitaminler benim" adlı eserim. :) Bu sıra sık sık yenen iki adet mevsim meyvesi, yeşil elma ve armut. :)

Cumartesi paylaşımı, Perşembe günün sabahının fotoğrafı. :) Bu fotoğraftan da anlaşılıyor ki, sadece karayolu trafiği değil hava trafiği de dolu dolu olabilir bazen... :) Acaba bu uçaklar nereye gidiyorlar ve bu hava trafiği neden diye düşünmüyor değil insan. :)

Cumartesi akşamı idi, Kağan Efe'mi getirdiler yeniden babaaannesigil ile ablam ve eniştem. :) Yeniden kavuştuk tam 1 hafta dolmadan. Erken dönmeleri gerekti, 2 hafta yerine 1 hafta kaldılar. 1 hafta dolmamış bile olsa, yine de çok özlemişim. Cumartesi akşamı, yakalayamadığım 2 şaklaban yüz halini çekmiş oldum bu arada. :) Maşallah kuzuma, hoşgeldi kuzum. :)

Bu da dün sabahtan bir Kağan Efe ciddiyeti. :) Beyefendi balkon camlarından dışarıyı izliyor, oturuyor gözleri dala dala benden tarafa bakıyordu. Sabah uykusu öncesi denebilir yani. :) 

Evden bir çocuk gidince, ev cidden epey sessizleşiyor. Allahım yokluğunu yaşatmasın, yeğenimden ayrılınca isterse 2 gün olsun özlüyorum. E tabii, ben böyle oluyorsam anne-babası ne yapsın de mi? Düşünüyorum elbet canım. Ama ne yapayım; ilk defa benden küçük birinin, bir bebeğin yakından bir aile bağıyım. :) Teyzelik işte... :D

Bu da dün öğlenden sonrasının fotoğrafı. Dün çok güzel yağmur yağdı burada. Havanın sıkıntılı halleri gitti, güneş yeniden açtı sonrasında. :) 

Ve gördüm ki bulutlar bir havalara girmişler, bir mutlular sormayın. 

Neymiş; yağmur yağdırmışlar da, rahatlamışlar da, üzerlerindeki sıkıntıları atmışlar da... Ne konuştuk ne konuştuk, muhabbet epey gitti. :) Anlatırım bir ara. :)

Not: Delirmedim. Ya da bana özgü bir delilik olabilir. :) Dedim ya, anlatırım bir ara. :)

İşte 1 hafta böyle güzel, geldi geçti efendim. Bir Fotoğraflarla 1 Haftam yazısının daha sonuna geldik. :) 

Mutlu Kalın... Sevgilerimle... :)