Hayat Bazen Ders Verir

 (Bugün vücudumun şişmeye başlaması ve o garip sürecin işleyişinin üstünden 15 gün geçti, yani tam 3 hafta. Bu resim dünden, gün batımı görüntüsü)

 Son 15 gündür yaşadığım değişik durumlar içinde anladım ki; Hayat insana bazen zorluklar sunarmış ki, insan aslında ihtiyaç duyduğu dersi alabilsin. :) (Bence zorlukların da iyi taraflarını tutup çıkarmak lazım)

Ve bende bu 15 günden dersimi aldım. Daha çok gayret etme çabalarım başladı bu sıra. Yeni egzersiz ve gayret planı oluşturdum kendime. Daha çok gayret ediyorum ve stres yapmamaya daha çok özen gösteriyorum. Ve inanıyorum -ki biliyorum ben vazgeçmedikçe ve inanmaya devam ettikçe herşey güzel olacak- toparlanacağım ve bu yaz tatili de sonrası da çok güzel olacak... :)

Yani Hayat; bir kere daha ıspatladı kendini, ders vermek konusunda. Bu 15 günde anladım ki, boşa geçen her günüm aleyhime işliyor. Sağlığım için fazla dikkat etmediğim zamanların birikip üzerime toplanması olarak gördüm bu kötü durumumu. Her ne kadar Fizyoterapistim Tamara abla, Atak da değil bu durum dese de, sonuçta benim de yapamadıklarımdan ötürü de olsa kendimi salmışlığım oldu, kendime kızıyorum yine de...

Şimdi sağlığım iyiye gidiyor bu sıra. Kollarım epey açıldı. Ve ilk günlerdeki gibi, klavyeyi kullanmak dahi zor değil. Son 3 gündür kollarım daha da iyiye gidiyor. Sadece eski gücümün gelmesine biraz daha var...

Bacak kaslarımın durumuna gelirsek; onlar da zamanla daha iyi olacak bence. Şu sıralar onlar da iyiye gitmeye başladı, sürükleyecek kadar da olsa ya da minik minik hareketlerle de olsa hareket ettirebiliyorum artık. Kendimi geri çekebiliyorum, vücuduma daha iyi hakim olabilmeye başladım. İlk günlerde şişlikler dolayısıyla hakim olabildiğim tek bir kısım dahi yoktu. Ciddi anlamda çok korkmuştuk... Şükür şimdiki halime.

Ancak şimdi elde şunlar var; Tamara abla atak değil diyor, bu durum geçiş dönemi olabilir belki ancak pek fazla kaslara bağlı olduğunu da sanmıyorum diyor. Durum gösteriyor ki; ya bir geçiş dönemiydi kaslar için, ya da bir stres kaynaklı oldu ne olduysa...

Tüm acabalarımıza cevabı, yarından sonra gideceğimiz Araştırma Hastanesi verecek inşallah. Allahım tüm şifa bekleyenlere ve bana çabuk toparlanma gücü versin inşallah. :)

Son Zamanlara Dair Notlarım

Gerek yorgun olmamdan, gerek ağrılarımdan ötürü halsiz olmamdan kaynaklı yazamıyordum. Bu bir süre daha arada böyle olabilir. Aynı zamanda durumumun ciddiyetinden ötürü annem bilgisayarı biraz yasakladı. Günde 1 veya 2 saat kullanmak için izin aldım 3 gün önce. Onun öncesinde de halsizlikten ötürü canım istemiyordu girmeyi. 

Bu durumda iken bile, her anımı sonradan da olsa not almaya çalışıyorum yine. Eski yazılarımı okumak ve o anları yaşamak, yine de güzel bir his. 

İlk günler bir daha yazamayacağım korkusunu yaşamıştım, ellerimi kontrol edemeyince. Kalem tutmakta zorlanmıyorum artık, ama güç konusunun tamamen gelmesine az daha var...

Beni okuyan birileri var mı bilmiyorum. Ama burası benim hayatımdan, ideallerimden, sevdiklerimle yaşadığım mutluluk veya hüzün dolu anlarla dolu kocaman bir Yaşam Günlüğüm...

Günler, aylar ve Yıllar Geçerken daha da güçleneceğim, İnanıyorum... :)

Sevgilerimle...