Şiirlerle Hayat #6 - Bir Süre Sonra (After A While)

Şiirlerle Hayat yazı dizimin diğer yazılarına buradan ulaşabilirsiniz... Bu yazımızın şiiri Veronica A. Shoffstall'ın Bir Süre Sonra şiiri. İngilizcesi olarak da, After A While... :)

İlk ne zaman okuduğumu hatırlamıyorum bu şiiri, ancak hala okuduğumda kendimden bir parça buluyorum. :) Önce şiiri paylaşayım, sonra da yine fikirlerimi paylaşırım. :) Bu arada aylık mı olmaya başladı bu yazı dizisi ne... :) Hadi bakalım...

BİR SÜRE SONRA (After A While)

Bir süre sonra,

Bir eli tutmakla

Bir ruhu zincirlemek arasındaki ince farkı öğrenirsin.

Ve aşkın yaşlanmak,

Birlikte olmanın da güvende olmak anlamına gelmediğini öğrenirsin,

Ve öpücüklerin sözleşme

ve hediyelerin de vaat olmadığını öğrenmeye başlarsın.

Ve yenilgileri

Başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın.

Bir çocuğun üzüntüsü ile değil, bir yetişkinin zarafeti ile

Ve her şeyi, bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin

Çünkü yarın ile ilgili her şey belirsizdir.

Bir süre sonra

Güneş ışığının yakıcı olduğunu ögrenirsin.

Eğer fazla maruz kalırsan,

Bu yüzden, başka birisinin

Sana çicek getirmesini beklemeden

Kendi bahçeni yarat

Ve kendi ruhunu kendin süsle.

Ve göreceksin ki dayanıklısın...

Ve kuvvetlisin,

Ve değerlisin.

Veronica A. Shoffstall


Şairin (Veronica A. Shoffstall) Hakkında;

Genelde sevdiğim şiirleri paylaşırken ve kendi hissettiklerimi yazarken, sahipleri ile ilgili bilgi de paylaşıyordum. Ancak Veronica A. Shoffstall'ın hayatına dair bir yazı bulamadım. Ama eğer bir bilgi bileniniz varsa ve Veronica A. Shoffstall'ın hayatı budur veya burada vardır diyecek olursanız, yazıya seve seve eklerim.

Bu şiir ile hissettiklerime gelince;

Veronica A. Shoffstall'ın kalemine sağlık öncelikle... Üzerine söyleyecek pek lafım yok, ama hissettiklerim var. En sevdiğim şiirlerden biridir bu. Bir süre sonra cidden anlar insan, inandığı bazı şeyler yalanmış. Hayat doğrularımızı değiştirmeye çalışır yeri gelir. Ama önemli olan doğrusuna ve inancına sahip çıkmasıdır insanın. İstisnalar olabileceğine hala inancı varsa... Bahsettiğim elbette ikili ilişkiler...

Aşkı üst mertebede tutarken, çevrenizde yaşanılan alçaklıklar ve ilişkileri basite indirgemeler aşka inancınızı kaybettirebiliyor yeri gelince... Yine de zamanla tüm bu kötü bitirilmesi tercih edilen ilişkilere rağmen, aşka olan inancınızı korumak tercihi size kalıyor. Eğer olumlu yolu seçerseniz, hayatı "olursalarla" değil, "inşallah böyle olur olmazsa da Allahım işini bilir veya ben bunu da atlatabilirim allahın izniyle" demeyi öğreniyorsunuz... Demek istediğim; büyüdükçe olması gerekenin bu olduğunu anlıyorsunuz...

Bir süre sonra bir eli tutmak istiyor mesela insan, kendi dünyasını kurarken yaşıtları ve birçok sevdiğinin mutluluğuna şahit olurken... Küçüklüğü üzerinden atmışken ve büyümeye doğru adım atarken, kendi dünyasını kursa nasıl olur merak dolu hayaller kuruyor. Mecburiyet değil de bir ihtiyaç gibi duyuyor bunu kendinde bazen. İhtiyaç demişken, yalnızlığını gidermeyi ihtiyaç edinmekten bahsediyorum.. 

Bir süre sonra insan; Yalnız değil de biriyle devam etmek istiyor yoluna ya işte, yaşamışsınızdır birçoğunuz da. Elini tutacak, babasının annesini sevdiği gibi sevecek, kendi doğrusunu ve inancını hayata geçirebilecek... İşte bu yollarda yürümeye çalışırken insan, tökezleyebilmenin de mümkün mertebe gerçekleşebileceğini anlatıyor bence Shoffstall...  Önemli olan tökezlesen de ayağa kalkabilmek, öncesinde nasıl yaşayabildiysen yine aynı şekilde yaşayabileceğine inanmaya devam ederek... Bana şiirin hissettirdikleri bunlar işte... :) Tabii anlatabildiğim kadarıyla anlatmaya çalıştım...

Ve Bizler;

Kendi bahçesini yaratabildiğince, kendini mutlu edebildiğince, mutsuzluklara kucak açacağına mutlulukları bulup sarılabildikçe kaliteli yaşarız bu hayatı. İşte bu da bir cümle ile şiirden anladığım ve katıldığım nokta. Uğraştığım bu, gerçekleştirmeye çalıştığım bu. :)

Birçoğu gibi bu hayatı yalnız geçirmek istemesem de, kendi kendime yetebileceğime de inandırıyorum kendimi... Arkadaşlarla konuşmalarımızda da bu böyle değil mi en azından... Allahım hakkımızda hayırlısını nasip etsin. Allahım bir süre sonra, hayatı yanlışlarla yaşadığımızı ispatlamasın bize. Doğrularımıza ve kendimize olan inancımıza zarar verdirmesin hayat, doğrularımız kimsenin canını acıtmadığı sürece... 

İşte bir Şiirlerle Hayat yazımın daha sonuna geldik. İçime sinen bir yazı oldu yine aslında. Ama belirtmek istediğim nokta; yazdıklarımdan yola çıkarak "budur şiirin asıl anlattığı" demiyorum, "anladığım ve anlamlar çıkarttığım noktalardı yazımda asıl anlatmak istediğim" diyorum. Umarım anlatabilmişimdir kendimi. Aslında bu şiir anlattıklarımdan yola çıkarak, bir süreçi de anlatmama vesile oldu... Ve inanıyorum birçoğu anlatmak istediğim noktayı da anlayacaktır... :)

Bu şiiri yazan Veronica A. Shoffstall'a saygılarımı sunarım... Beni okuduğunuz için ise teşekkür ederim... :)

Sevgilerimle... :)

*Bu yazıdaki resim Educa'nın 1000 parça ve Art Puzzle'ın 1500 parçalık Aşk Macerası ismini taşıyan puzzle'a aittir...