Birkaç gecedir huzursuz olduğum noktalar hakim oluyor, özellikle son bir haftadır yoğunlaştı bu durum. Dün geceyi ise daha çok huzursuz geçirdim; önce bu ben değilim dedim, sonra da doğru yolda olmadığım bir şeyden vazgeçtim. Bu karar beni tam rahatlatmamıştı ama o rahatlamamın önünü açtı. Hani her şeyin bir sebebi var derler ya, dün gece ve öncesi bana yeni şeyler öğretti... Bir haftadır eksikliğini hissettiğim ölçüde uzaklaşmıştım buralardan ve de biraz kendimden.. Demişler ya; Arada da saçmala, hayat biraz da ciddiye alınmamalı aslında...
Kendime bir kez daha sıraladığım sözlerin ve kararların başında; "hiçbir kimse için hayallerinden vazgeçmemek ve kendi mutluluğunu yok saymamak" bir kez daha önde geliyor. Sonrasında 3 öğüdüm var; önce kendim öğrendim ve deneyimledim, şimdi de size aktarmaktan gurur duyuyorum.
Acele Etme, zamanı gelince olsun olan. Olması gerektiğini düşündüğün için değil, olması gerektiği zamanda olsun.
Bazen her türlü mutluluğa ihtiyaç duyduğu oluyor insanın veya öyle hissediyor... Öyle ki aceleci davranmak üzere iken hatalara gebe buluyor kendini. Neyse ki bu sefer uyarılarımı erken gördüm ben. Duygu Asena demiş ki; "İnsan yaşamında eksik olanı her şey sanıyor." tam da böyle. Her şeyimin eksik olduğuna inandığım veya zamanı gelmediği için kendim kafama taktığım bazı şeylerin peşinde şu an ki hayallerimi geri plana atmıştım. Ama neyse ki hatamdan geri döndüm...
Özgürlüğün, hayallerin ve de kabul ettiklerinden kimse için vazgeçme.
Kişilerle anlaşmalarda veyahut deneme süreçlerinde, ilk dikkat ettiğim nokta; "benim mutluluğuma ve fikirlerime değer veriyor mu" oluyor genelde. Bu ister yeni tanışılan bir arkadaş kişisi olsun, hangi cins olursa olsun; isterse de yeni girilen bir ortamda veyahut akrabalardan birileriyle tanışma sırasında olsun... Özgürlüğüne, hayallerine, mutluluğuna ve de hayatın bildiğin kurallarına değer vermiyorsa; her kim olursa olsun umursamamaya çalışmalı insan. Zira, mutsuzluğun birilerine ödül iken senin hayatının laneti olmasın...
Huzur senin, sen yalnızken onu elinde tutabiliyorsan, bunu hiçbir şey için terketmemeyi benimse!
Bu en önemli madde bence. Yalnızken mutlu olabilen insan, etrafını da mutlu edebilir çünkü. İnsan kendisini mutlu edebiliyor ise, mutluluğu çevresine de yansır hiçbir şey yapmasa bile... Ama gel gelelim, kendisiyle kaldığında yalnız olamayacak raddeye geldiyse; iş işten geçmeye başlıyor demektir. Velhasıl; ne yaşarsanız yaşayın, yalnız anlarınızda kendinizle hesaplaşmalarınız zorlaştığında, hayatınızı ve yalnızlığınızı ele almayı ihmal etmeyin. Yalnızlığınızı hiçbir şeyde esirgemeyin ve de yıpratmayın...
Sevgilerimle... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)