Geçtiğimiz Perşembe yeğenimin, 23 Nisan Etkinlikleri çerçevesinde Efe olarak folklor gösterisi vardı. Adına yakışır şekilde Efe oldu kuzumuz, Kağan Efemiz... :) İki sene kreşe gitmiş ve hiçbir toplu etkinlikte katılımcı olmamış, arkadaşları içinde çekingen kalmış olan yeğenim; folkloru sevmiş ve öyle güzel oynamış ki, "Efelerin Efesi" olmuş arkadaşları ile beraber. :) Şükür ki bizde bu günleri görebilmişiz...
Ablam işi sebebiyle, bende engel durumum sebebiyle gösteriyi izlemeye gidemedik; kuzum anneannesi, dedesi ve babasıyla gitti ve geldi. Günün birinde benim de gidebildiğim gösteri vakitleri de gelecek inşallah..
"Ummadık taş, baş yarar." derlermiş ya, böyle gidecek diye beklerken hepimizi şaşırttı Kağan Efe. Yüzlerce kişinin önünde, stadyumun ortasında 8 kişilik arkadaş grubu ile öyle güzel bir gösteri yapmışlar ki.. Yeğenimin gösteri bittikten sonra bile devam eden enerjisinin videoya ve bize yansıması ile, öğrencilerine eğitimi sevdiren ve sanata yöneltmesi ile gurur duyduran bir öğretmenin var olabileceğini tekrar kanıtlamışlar resmen...
Videolarını ve resimlerini gördüğümde, yeğenimin coşkusunu öncesinde ve sonrasında gördüğümde şunu dedim; hep sanata yatkın ve istekli ol, hep öğrenciye ve eğitime gerçek değeri veren şimdiki öğretmenin gibi öğretmenlerin olsun hep. Ve biz sen ve senin gibi öğrencilere ve öğretmenlere maşallah deyip gurur duyalım sevgili yeğenim! (Amin.) =)
23 Nisan Ulusal Egemenlik Ve Çocuk Bayramı geliyorken dileğim; eğitimi seven, sevdiren ve sanatla iç içe bir hayatı öngören öğretmenleri olsun tüm çocuklarımızın. Buna gerçekten ihtiyacımız var diye hissedenlerdenim! Ulu Önder Atatürk'ümüzün bizlere armağan ettiği bayramımız kutlu olsun şimdiden ve her zaman... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)