Başlıkta da yazdığım gibi, oyundan ayrı kalıp yazamıyorum bu sıra. E malum kuzucum geri döndü Pazar günü, kavuştuk ve doyamıyoruz ikimizde oyuna... =) Çok özleşmişiz ailecek. Beraber oyun oynamayı da özlemişiz epey; yazıyoruz, çiziyoruz ve oyun kurmaya devam ediyoruz şükür...
Görüşmeyeli resim yapmaya başlamış iyice kuzum. Resim kabiliyeti çocuk çizimlerinden bile kötü olan teyzesiyle, gündüzleri resim çizmeye çabalıyor her fırsatta. :) Gündüzleri diyorum; malum babam eve gelince, (resim kabiliyeti benden çok çok iyi olduğundan) hemen ona devrediyorum çizim işini genellikle. :D
Hafta başında da hızla Yalova yollarına düşmeye başladık yine Kağanımla... Evet evden çıkışlarımız bazen zor oluyor ama, yine de eskiye nazaran şükür daha iyiyiz. Maşallahları alabilir miyim bu tarafa?? :)
Üstteki resim, dünden Yalova'da epey oyun oynayıp yorulan annanne-torunun dönüşteki uyku halleri... Bu sıralar şimdiki sorunumuz; uykularımızı düzene koymak... Geç yatıyoruz ve geç kalkıyoruz yine maalesef, düzelir kısa zamanda inşallah... :)
Dediğim gibi oyunlar oynamanın yanı sıra, çoğunlukla çizim yapıyoruz. Kuzumla vakit geçirmeyi çok özlemişim. İnternete girme işini de akşamlara bırakıyorum bu sebeple yine. Kağanım olduğu vakit; ya o uyurken, ya da o annanne ve dedesiyle oynarken girebiliyorum nete. "Bir çocukla oynamanın bu kadar da zevkli olabileceğini bilmezdim, yeğenime kadar" diyorum yine bu sıra... :) (Biliyordum ama bu kadar da değil. Her gün oynayabileceğim bir çocuk olmadı bu yaşıma kadar yakınımda sonuçta...)
Üstteki çöp adam benim çizimim, gerisi de kuzumun çizimleri. 2,5 yaşında birine göre benzetme kapasitesi yüksek gibi. İlk çizimleri olmasına rağmen, güzel çiziyor bile kuzum...
Üstteki resimde iki gözü ve burnu var gibi görünen daire şekli, benmişim. Kağan'ım öyle dedi =) Nasıl, güzelim ama değil mi? =)
Hayat bir çocukla beraber iken, daha gerçek ve daha anlam yüklü. Ve tabii sevdiklerinle iken, hep daha önemli... Düşüncelerimi derinleştiren her anımı da değerlendiriyorum bu sıra. Derin duygularla dolu anlar, daha da ilham veriyor bu sıra ve daha da güzelliklere sürüklüyor gibi...
Her geçen gün eskisinden daha çok vaktimi güzel ve sağlam değerlendirmeye çalışıyorum bu sıra bir de... Sanki anımı telaş içerisinde geçiriyormuşum gibi geliyordu bir süredir ve iyi değerlendiremiyordum hayallerim için anlarımı sanki... 2-3 gündür bu duruma da daha çok odaklandım gibi. Bir gelişme var mı, onu henüz bende bilemiyorum... :)
İşte böyle; Oyun oynamaya aç kalmışım Kağanım yokken resmen, oyun anlarımızı o da bende sömürüyoruz yine... Akşam uykularımızı düzene sokma çabalarımız hakim bir de bu sıra. O da olacak inşallah, kavuştuk ya işte sonunda... Ev ahalisi olarak halimizden memnunuz şükür. Sizler de iyisinizdir inşallah? Sevdiklerimizin ve oyun anlarımızın kıymetini bilelim. :)
Sevgilerr...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)