Sındırgı'dan Sonra Alışma Süreci

Sındırgı'dan döneli; 2 senelik örgün öğrenimi annemle bitirip yaşadığımız şehre evimize döneli; 6 ay bitti, 7. aya girdik. 2012 bitmek üzere bile.Ama alışmasına alıştım mı bilemiyorum bazen.

2 yıl... Dile kolay geliyor söylenmesi ama, o 2 yıl tüm anılarıyla, ayrılmalarıyla, kavuşmalarıyla, bekleyişleriyle, gün saymalarıyla geçti...

Şimdi bazen hem okulun bittiğine inanmak zor, hem de geri döndüğümüze. Orada kurulan dostlukları özlüyorum ara sıra. Döndüğümüze mutluyum mutlu olmasına, ama orada yaşadığımız günleri, zorlukları ve mutlulukları unutamam asla...

Sındırgı; benim için öyle güzel deneyimler ve anılarla dolu ki, unutulması çok zor. Hayatımın değişik deneyimlerinden birini, Üniversite hayatını o küçücük kasabada yaşadım. O çok güzel insanları, arkadaşlarımızı, komşularımızı orada tanıdım. Anılarıyla, üzüntüleri ve sevinçleriyle, Anne ve Babamla gezdiğim dört bir köşesiyle (Her ne kadar küçük de olsa), orada 2 yıl geçirdik biz. Annemin ve benim cesaretimizle, babamın bize olan güveni ve desteğiyle....

Ya bu alışma sürecin hala mı bitmedi derseniz; bitmesine bitti gibi ama özlüyorum ara sıra, Sındırı'yı ve dostlarımı...

Sizce böyle güzellikleri 2 yıl yaşadıktan sonra, unutmak o kadar kolay olabilir mi? :) 

Sanırım bu Sındırgı meselesi daha bir süre sürer bende. Resimlere gelince, İlk resim Emendere-Saklı Cennet, İkinci Resim Çaygören Barajının eski tarihi köprüsü, Her ikisi de Sındırgı Sevdalısı grubundan alıntıdır. Üçüncü görüntü canım arkadaşım Buket'imin çektiği Sındırgının nadide bir başka görüntüsü, :) Ve son görüntü de o ilk karşılaştığım anı dahi unutamadığım girişinden bir görüntü... 

Sındırgı; Eşsiz doğası ve güzelliği, içinde barındırdığı yerlileri ve kendine çektiği öğrencileriyle, unutulmayacak küçük bir kasaba. Gezmeye kalksanız gezilecek değil yaşanacak yerleri çok bence. Şimdi dostlarımızdan ve Sındırgıdan ayrıyız, annemle. Ama biliyorum ve biliyoruz ki, Sındırgı'yı hiç unutmayacağız... :)