Evim Evim Güzel Evim

Antalya'dan döneli 3 günü geçti. Salı sabahı yola çıktık, Yeni evli çiftimiz dayım ve yengemi de alarak. Gemlik'ten annemin 2 dayısı ve yengelerim de bizlerleydi, Antalya'dan çıktık geze geze geldik evimize... :) (Yan taraftaki resim, bizim evimizin balkonundan çekilmiş bir fotoğraf. Özlenmeyecek gibi değil yani) 

Dediğim gibi evimizi ve şehrimizi çok özlemiştim, kavuşmuş olduk yeniden. Ama Yarın itibariyle ablamlara gidiyoruz. Zira ablamın doğum izni bu Pazar bitiyor, ve biricik Yiğenim, Annem ile bana kalıyor. :) Ablam için bu epey zorlu olacak başlarda, ama umarım çabuk alışır... 1 yıl ablamdayız, bir iş değişikliği olmadıkça... :)

Antalya'dan bahsedecek olursak; Hayırlısıyla düğün ve kına işini bitirdik. Bu birçoğumuza epey rahatlık verdi. Bir düğünde erkek evi olmak da zormuş bunu anlamış oldum bu sayede. Gemlik'ten gelen yengemler sağolsunlar, anneme yardımcı oldular. Annem de yengemler de epey yoruldu... Bir dakika boş durduklarında, oh çekmeye fırsat bulduklarında ardından mutlaka oturduğunu anlayanlar oluyormuş gibi yoğunluk oluşuyordu. Ben bu kadar diyim gerisini siz anlayın... :)

Annemlere elimden gelseydi de, yardım edebilseydim diye çok istedim. Ama maalesef... Umarım döndükten sonra yaptığım planı gerçekleştirmeye başladıkça, sonuçlarını alacağız ve annemlere yardım edebildiğim eski günler de yeniden gelecek... :)

Velhasıl; Düğün ve Kına bitti, benim kıyafetler nasıl olacak acaba merakım da bitti. Kıyafetler çok güzel olmuştu ve şükür ki bir sorun da çıkmadı. Sadece Kına'da giydiğim Pantolon'un bel bölümünün yüksekliğinden ötürü, başlarda bir garipseme oldu, o da alışınca geçti.

Kına ve Düğün öncesi resimler

(Neden böyle oldu bilmiyorum ama, resimi ne kadar uğraştıysam da düzeltemedim. Ya çok küçük ya da çok büyük oluyor. Ama resimlerde kıyafetler gözükmekte.)

Sağ resimde Kına'ya gitmeden önce evde çekilmiş olan annem, ben ve yengemi görüyorsunuz. Sol taraftaki resimde de Kuaför'de saç ve giyimim tamamlandıktan sonra çekilmiş fotoğrafımı. Kına için giydiğim pantolon fazla belli olmuyor otururken, yakından çekmemişiz pantolonu.

Tulum içinse, resim gayet açık görünmekte umarım. Tulumumun Degaje yakası ve kol dekoltesi, benim en çok sevdiğim iki özelliği oldu. Ve tabii Nar Çiçeği rengi de beni benden aldı, özellikle de son haliyle... Arkasında da metal fermuarı bulunmakta ama onun resmini çekmeyi unutmuşuz. (Modaya da uyuyorum hani) :)

Benim beğendiğim kadar beğenilmiş midir kıyafetlerim bilmiyorum ama, Annemle benim için kıyafetlerimiz bizim beğenimizi aldı. Eh insan kendisine yakıştırdıktan ve beğendikten sonra da bir noktada gerisi önemli değildir. :)

Öyle böyle derken düğünü şık bitirdik. Stresler olmadı mı? Oldu tabii. Şükür düğün sonrası atıldı o stresler, rahatlık hat safhada idi düğün sonrası. Ertesi günkü yola gönderdiğimiz misafirler sonrasında baya masa keyfi ve muhabbeti de oldu...

Erkek tarafından yakın olmak epey zormuş cidden, Kız tarafından olmanın zorluğu kadar... Her iki tarafında telaşı ve stresi çok büyük. Mutluluk olduğu kadar hüzün de bulunmakta bu işlerde. Onca yıldır büyüttüğün, yanında yatırdığın, dertlerini ve mutluluklarını gördüğünüz kişi, yanıbaşınızda büyüyen kişi  yuvadan uçuyor... Cidden çok hüzünlü bir durum. Küçükken fazla anlaşılmıyor anlaşılan, herşeyin şimdi şimdi farkına varabiliyorum. 

Az kaldı unutuyordum, Kına'da dağıtılan kına taçım ile çekilen resmi koymadan olur mu? :)

Ben çok beğendim kendisini, kına'da nedime oldum bende. :) Güzel değil mi?

Bu arada, yeni yengemi seviyorum. Diğer yengelerim kadar. :) Allahım dayım ile sağlık ve mutluluk dolu bir ömür versin. Ağızlarının tadı hiç bozulmasın... (Amin)

Yazımı buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim. Şimdi saat 02:50, evdeki ahalinin hepsi uykuda. Annemler, Dayımlar... Yarın ablamlara gidiyoruz, yazımın başında da yazdığım gibi... Yarından sonraki durumla ilgili yine yazacağım. 

Şimdilik bu kadar. Yazımı yazarken bana eşlik eden şarkıyı da sizlere armağan ediyorum. :)

Erdal Güney&Eylem Aktaş-Saklımdasın