Son Birkaç Haftanın Kritiği

Beyin yorgunluğu hakim bu aralar. Sağlığımdan ötürü olabilmesi mümkün... Sındırgı'dan döneli yaklaşık 1 ay olmak üzere, ama henüz tam anlamıyla toparlanamadım. Biraz zamana ihtiyacım olduğunu biliyor ve hissediyorum. Ama etrafımdakilerin, tabii ki iyiliğimi istediklerinden ötürü, bazen fazla ısrarlı ve aceleci davrandıklarını görüyorum. Yakın, uzak... İyi olmayı bende istiyorum fakat herşey hemen olmuyor. Bu ataktan sonra öğrendim bunu iyice. Bazı zaman babama ya da başkalarına bunu anlatamıyorum. 

Yaşadıklarım kolay şeyler değil... Yanlış tedavi sonrası sağlığım çok ama çok değişti... Doğrudan olarak vücudumun tepkileri de... Zamanla beni ve güvenimi gerek dibe, gerekse zirveye sürükledi.  Soğukların kasları yorduğu kesin gerçek olarak aklıma yazıldı. Üstelik kas kuvvetsizliğinin soğuklara karşı normalden öte tepki gösterdiğini de anlamış olduk... Fakat şimdi daha iyi olabilmem için daha umutluyum. Çünkü alıştığım iklim çerçevesinde yaşamımı sürdürmeye devam ediyorum. Eskisi gibi, Bursa'dayım...

Herşeyin güvenle ve umutla devam edebileceği doğrultusunda, inancımı kaybetmemek için elimden gelenden fazlasını yaptığıma inanıyorum. Ama bazen sağlığım o kadar dehşete düşürüyor ki... Durumum bazılarına garip geliyor. Ben olsam yerinde gibisinden cümleler benim durumumda fazla işe yaramıyor... Biliyorum, hiçbirine kırılmıyorum da aslında (en azından yakından bildiğim tanıdığım insanlara), beni sevdiklerinden ve iyi olmamı istediklerinden ötürü bu tür cümlelerini sarfediyorlar. Fakat durum cidden sanıldığı gibi değil... İster istemez biraz anlaşılmayı istiyorum... 

Eskisi gibi olsa durumum, yani bundan 2 sene öncesi gibi olsa; hareketsiz kalsam, hiç dışarı çıkmasam veya fazla aldırış etmesem sağlığıma, (Ki o zamanlar bu söylediklerim yoktu... Egzersiz yapmasam mutlaka arkadaşıma gidiyordum, sitede dışarı çıkıyordum. Ve o zaman gördüğüm Fizyoterapi hocalarım ve derslerim fazlasıyla artılar kazandırıyordu gün geçtikçe.) o zaman söylenenlerin ciddi anlamda hakkı var diyeceğim. Fakat ciddi anlamda durumum zaman zaman dehşete düşürmekte beni. Sındırgı'da iken güvenimi ve inancımı zaman zaman çok kaybediyor ve bir takım üzüntülere çabuk boğuluyordum. Bursa'ya gelince, umudum yeniden yeşerdi. Ancak zamana ihtiyacım var ve çevremdeki tüm herkesin inandığını görmeye. 

Etrafımda her ne kadar bana inandıklarını, güvendiklerini bildiğim kişiler varsa da, Ailem, dostlarım, sevdiklerim gibi, Babam fazlasıyla herşey hemen olsun gibisinden heyecanlı... Biliyorum beni kötü görmek bir baba olarak üzüyor onu, tıpkı benim onları üzgün ve kötü gördüğümde üzüldüğüm gibi... 

Ama; Her sabah kalktığımda, elimi yüzümü yıkar iken, annemin yanında, lavabo başında fazladan 10 saniye bile ayakta kalıyorsam bu benim için büyük bir umut. Biliyorum, Sındırgı'da kas kuvvetsizliğimden ötürü fazla hareketsiz kaldım. Çünkü kasılmalarım ayakta fazla durmama bile direnç sağlamıyordu. Aynı zamanda dersler, vizeler, finaller, okul telaşı derken, Rehabilitasyon harici arada çok az harekette bulunuyordum. Okula gidip gelmek dışında, havalar düzelene kadar ev içinde direncim oldukça geziniyordum. Başka harekette bulunduğum yoktu... Bu yüzden kilo aldığımın, hareketlerimin birçoğunun da gerilediğinin farkındayım. 

Son birkaç haftadır, bunları düşünüp duruyorum işte. Beni okuyan var mı bilmiyorum ama, anlamanızı diliyorum. Sadece kilo vermeye de, durumumun düzelmesine de biraz zaman gerek... Ben inancımı kaybetmiyorum... Fakat Ailemin ve sevdiklerimin de inançları, dirençleri hiç kaybolmasın istiyorum.  Bu ara korkum onları üzmek ve benim için inançlarının kaybolduğuna dair gözlerinde bir iz yakalamak... İşte bu çok korkutuyor beni...

İnsan kendine olan inancını ve hayata karşı umudunu yitirmemeli. Ve uğraşıyorum ki inancım ve umudum kırılmasın... :)

Zaman ne gösterecek elbet bilemeyiz, elimden geldiğince çabalıyorum da... Bugün Annem buradaki rehabilitasyonlardan birine gitti başvuru yapmak için. İyi bir araştırma yapıp, Sındırgı'da 2. senemin başından itibaren fizik tedavi aldığım hocamın burada güvendiği bir arkadaşını önermesi doğrultusunda gitti başvuru yapmaya... Başvurum da yapıldı. Umarım iyi fizyoterapistlerle devam edeceğiz yolumuza... Artık bundan sonrası benim için çok önemli. Sındırgı'dan ayrılmak zorunda kalan o hocamın arkadaşı da umuyorum en az onun kadar iyidir... Dilerim Şansım yaver gitsin... 

Okuduğunuz için çok teşekkür ederim, Kafanızı patlattıysam da özür dilerim... :)