12 Sene Doldu

 

12 senedir, bazen susabiliyorum bazen susamıyorum. Bugün arkadaşımızı görememeye başlayalı 12 sene oldu... 

Burası benim günlüğüm gibi elim kolum da oldu malum, arkadaşlıklar çok kıymetli; yazmak istedim yeniden... Yıllar geçtikçe neyi kaybettiğimizi ve bu dünyada neyi yaşayabildiğimizi daha net kavrıyorum. 

5 Mart'ı hiç sevemiyorum. Yılların günlerin ayların geçmesine alışmıştım zamanında, ama bu tarihin varlığına alışmak hala güç geliyor... Biz bundan çok seneler önce küçüçük yaşımızda o kadar güzel anılar biriktirebildik ki, buna her gün daha çok seviniyorum aslında. Geçmişi hep kötüyle anmamaya çalışırken, içimin hep daha fazla sızladığına şahit oluyorum hala...

Hep diyorum, o küçük yaşında çok güzel öğütler vermişti bize. Aklımızda dimağımızda gülüşlerinin tatlılığı kaldı. Söylediği sözlerin, teselli edip teselli bulduğu anlarımızın hatırası bizlerle. Bugün şöyle düşündüm; "Sen giderken doğan bir bebek 12 yaşına bastı misal. Bizim tanıştığımız yaşlara erdi çocuklar, bizler gibi kardeşlik ve dostluklar kursunlar!" Bu cümleler yüreğimde dolanıyor bugün... En kısmetli günmüş bugün, senenin en kısmetli günüymüş. Dileklerimiz oluyormuş, içinizden ne geliyorsa dileyin diyordu. Ben seni rüyamda görmeyi diliyorum bugün, çünkü çok özledim...

Arkadaşlık kurduğumuz senelerde çok mutluluk, çok kahkaha, çok gözyaşı ve de çok hatıra biriktirmişim. Bugün konuşmaya başlasak anlat anlat bitiremeyiz mesela. Oysa epi topu 8 sene kadardı en fazla. O gitti oldu 20 sene... O büyüyemedi daha fazla ama biz büyüttük içimizde. Ne yaşasam benimle, ne gördüysem anlattım ona kendimce. Rabbimin bize sunduğu büyük şanstı, kıymetini bildik bence. Bilmeye de devam ediyoruz kendimizce. Mekanı cennettir inşallah, adıyla yer edinmiştir kendine. Masumiyeti, kahkahası ve temiz gönlü ile umarım mutludur oralarda da... 

Arkadaşlık adına ondan herkesin öğrenmesini istediğim büyük bir meziyet var mesela; yönlendiren değil, seçenekleri gösterendi o hayatımızda... Çevrenizde bir tane bile olsa arkadaşınız olsun! Her arkadaşlık ilişkimde buna dikkat eder oldum ben. Onun bu huyunu arar oldum ve bulamadıklarımda çok garip oldum... Arkadaş dediğin yönlendirir, yeri gelir ezer bozar, dost acı söyler falan dedikleri hep yalan; ben bildim. Bilmeyenler de bilsin. Küçük yaşımda sırdaş edinebildiğim arkadaşım, hiçbirimizi ciddi anlamda ezmemiştir. Hatalarımızı beraber yapıp, beraber gördük biz resmen. Yanlış kararlar verip, tesellisini birbirimizde bulduk. Ama ne karar alırsak acısız şekilde kendimizden sebep oldu... Kıymetini geç anlamayın, başkasının kararıyla hatalar yaşamayın dilerim...

Hayaller kurmuştuk, ben şimdi rüyalarıma girdiği hayaller kuruyorum. Hayaller hala onunla dolu yani, bu açıdan değişen bir şey olmadı. Mart ayı tümden Duygumun artık, bana daha çok onu anımsatıyor. Tüm sene aklımdan çıkmasa bile, Mart'ın başı çok hüzün ve yorgunlukla; Mart'ın sonu da onun doğum tarihi olduğu için mutlulukla yer ediniyor hayatımda. Bunu bile seviyormuş insan, ilk başta çok ama çok acıtıyordu oysa...

Kayıp demek zor geliyor, hayatın gerçeği neticede ama bunlar yaşanıyor işte. Büyüdüğümü düşünüyorum bazen, ama sızladığı an acıdığını hissettiğim an 2010 Mart ayındaki kadar küçülüyorum. Son 12 seneyi hiç yaşamamışım, aslında hiçbir şey yaşanmamış gibi hissediyorum. İşte her 5 Mart'ta, her şey yeniden yaşanıyor gibi hissettiğim için; 12 sene geçmiş de olsa, hala hissiyatlar daha çok can yakıyor...

Son olarak, insanoğlu ilk günkü gibi acı duysaydı yaşayamazdı diyorlar ya; elbette ki acı ilk günkü gibi değil ama yaşananların hikayesi hep canlı. Acı azalarak kabuk bağlıyor sadece. Özlem denen şey ise ilk günden beter, hep daha fazla büyüyor... Kaybetmeden, yitirmeden, uzaklaşmadan yanınızdakilerin kıymetini bilin. Yoksa ötesi fotoğraflarla dolu klasörler, hatıralarla dolu yazılar, gerçekleşmesi daha da zor hayallerle dolu bir dünyaya dönüyor...

Velhasıl 12 sene oldu; benim iki yeğenim oldu, iki üniversitem bitti, ortak arkadaşlarımız evlendi, çocukları olmak üzere! Göremedi ama hissettirmeye devam ediyorum işte. Elimden bu kadarı geliyor, Bunu istiyorum, onu hala biraz olsun hissedebilmek istiyorum. Özlemi bitmiyor. Genç yaşta kaybetmek, hep daha çok şey paylaşacaktık gibi hissederek yaşayanlar beni anladı bile. 

Mekanın cennet olsun gülüşü kalbi gibi güzel Duygum... Kalbim hep seninle kardeşim... <3