Pandemi Döneminde Normalleşme - 25.06.2021

Pandemi döneminde sayılı dışarı çıkmalarımdan birini daha gerçekleştirdim dün, üçüncü kez saç kestirme sebebimle. Bana kalırsa pandemi hala bitmedi, bitti gözüyle benden çok normalleşmelerin haricinde. Fakat yavaş yavaş normalleşmelere geçiyoruz biz de. Buyurun, bir normalleşme günü anıları anlatayım size... 

Sabah kalkıp kahvaltımızı yaptıktan sonra banyo yaptık dün. İki gün öncesinden aldığım kuaför randevusuna geç kalmamak için hazırlanırken, başka işler de çıktı. O işleri halletmeye çalışırken telefonumu çok şarj da edemedim; ama üstteki fotoğrafları çekmekten de geri duymadım neyse ki.. 

Her ne kadar saçlarım yıkandıktan sonra gözüme güzel de gelse, artık hiçbir şekilde iptal etme gibi bir durum aklımdan geçmiyor bile. Saç kestirme saatimi keyifle bekliyorum resmen! Üst kolajda da gözüküyor zaten, öyle bir rahatladım ki dün; anlatamam ki, "kısa saça alışan bilir" diyeceğim yine! :)

Bu sefer saçlarımı Olcay Baykız Kuaföründe kestirdim. Gemlik'te yılların kuaförüdür aslında, ama ben ilk defa gidebiliyorum. :) Sonuçtan memnunum tabi, bu sefer saçıma önleri biraz uzun bir saç kesimi yapıldı. Kullanmakta biraz acemi hissettim kendimi, önlere de kısa alışmışım baya. Ama baya iyi yakıştı doğrusu... 

Bu saç stilim hem önümüzdeki haftaya hazırlık, hem de önümüzdeki bayrama aslında... Kısmetse önümüzdeki haftaya bir programa katılacağım, çok sevdiğim ve destekçim olan bir abla beni canlı yayın programında konuk edecek. Hal böyle olunca insan epey bir heyecan yapıyormuş. 30'undan sonraya kadar bekletecektim de, saçlarım çok biçimsizleşince ve program tarihi de biraz öne çekilince; randevumu almayı geciktirmedim daha fazla... :)

Bu programda hem benim girişimciliğimi konuşacağız, hem de beraber bir şeyler okuyacağız. Ben bu teklifi alınca hiç ikiletmeden kabul ettim biliyor musunuz? Şimdi de kamera karşısında nasıl duracağım ki acaba diye merak içindeyim! (: Aslında en çok fotoğraf çekinenlerden biri olsam bile, video çekimi konusunda kendimi fotojenik bulmayanlardanım ben de. Ama ne sözümden dönerim ne de dönmek isterim, bir kere cesaret ettim ve o cesaretimi kırmamalıyım... 

Bu da normalleşmenin benim için bir parçası aslında, Yelda ablamın programında yer alacak olmak benim normalleşmeme ve kendimi anlatırken yeni düzenime alışmama cesaret verecek bence bana... Hadi en hayırlısından Rabbim yardımcımız olsun, hiçbirimizi utandırmasın. Nice yenilikler bizlerin olmaya devam inşallah ve de çok şükür... =)

Dün biz kuaförde iken annemle beraber, Defnem ile dedesi de sahil turunda idiler. Parkta oynamışlar, arkadaşlar bulmuşlar, kuşları kovalayıp yorulmuşlar bile. Kuaförden çıkınca biz de yanlarına gidiverdik, Defnem su içindeydi resmen! :) İlk sahil turumuzu yaptık minik kuşumla da yani, daha nicelerine olsun; pandemi döneminde normalleşmemiz benim için en çok da bu anlamda dün başladı işte... Bitmesin de inşallah!

90'lı yıllardan beri Gemlik'li olmanın bir kuralı var ise eğer, o da sahil turlarımızı çok net biliyor ve yineliyor olmaktır. İşte biz bu sahil turlarının bundan önceki en sonuncusunu 29 Ekim 2019'da yazmıştık, arkadaşım Haticemle... Düşünün artık benim için nasıl bir yenilikti yarım da olsa sahil turu yapmak. 

Eski sahilin başlangıcında babamları yakaladık, yeni sahile doğru ilerledik. Denize baktık, müsilaj biraz temizlenmiş onu farkettik. Sonra geri dönüp eski sahilden eski dondurmacımızın yerindeki yeni dondurmacıdan dondurma alıp yedik. Sonra dönüp arabamıza ilerledik... :)

Bunu Kağanımla yapardık, ilk defa Defnemle yaptık. Kağanım da biz bu saç kesim ve sahil turlaması yaparken, kuzeni Topraklarda oynamaktaydı işte. Tüm bunları normalleşme olarak adlandırabiliyor olmayı düşünmezdik 29 Ekim 2019'da, ama şimdi neler neler istiyor canım bir bilseniz... İsteyebiliyor olmak da, yapabileceğimize inanıyor olmak da çok güzel yeniden! 

Minik kuşum Defne diyordum; dün o kadar güzel oynadı ve de bizimle turladı ki, pandemi bebesi ne ara büyüdü diye gözlemlerken sarhoş etti yine bizi. Allahım sağlık sıhhat ve mutluluk versin kuzularımıza da, birçok ilki yaşayalım daha da. Şimdi beraber alışıyoruz, beraber çabalıyoruz ve yine her dönem olduğu gibi bu dönemi de büyük ölçüde kavramaya başlıyoruz... Ama bir farkla, Defneme hayatı öğretirken; biz de yeni bir hayatı kavrıyoruz sanki.

Daha nicelerine olsun; ne saç kestirmelere gitmeye, ne sahilde turlarken yerlere dokundu diye ürkmelere, ne de bizim gibi kanlı canlı insan hayvandan "bir şey olur mu acaba?" diye yaklaşmalarımızı sorgulamaya zamanımız olsun. Hepsini eskisi gibi korkusuz yapabileceğimiz günlere doğru dönüyoruz artık, inşallah aksi mümkün olmasın bir daha... :)

Sevgilerimle...