29 yaşında, kendimi bildim bileli diyeceğim şekilde yazı yazan bir bedensel engelliyim. Okurken hep anlaşılmayı talep ettim, okulum bitince de iş bulabilmeyi can-ı gönülden düşledim. İkisi de farklı sebeplerle hep sekteye uğradı. Yazdığım yazılara baktım, çoğunun ana konusu "anlaşılabilmek" hayalimle yazılmaya devam ediyor...
Geçmişimi düşünüyorum hep anlaşılmak istemiştim ve hala aynısını isteyip duruyorum. Türkiye'de engelli olmak, her bir koşulda hakkımız olduğu için değil de "sömürülebilecek" durumda görüldüğümüzden ötürü bizleri zorluyor. Düzen içinde eğitim alanında sosyal alanda ve iş alanında kolaylıklarla donatılamıyoruz hiçbirimiz.
Seçimden seçime ortalıkta varız biz. Farkındalık içerikli özel günler varsa varız biz. Birinin sosyal yardım ile sesini duyurması gerekiyorsa varız biz. Ama çoğu zaman istediğimiz çoğu alanda yokuz biz... Ne toplum ne de sosyal devlet anlayışıyla buna fırsat verilmemişleriz biz.
2 üniversite bitirdim, 10 senedir sağlığımı çalışma koşullarımıza uyduramadım. Evde iş aradım durdum; kendi kendime işlendim durdum.
Sonra 2020de pandemi çıkageldi, bedensel engelli bana yok olan "evde iş sektörü" herkesin hizmetine özel sektör sayesinde açılıverdi..
Başta diyordum ya, ben hep anlaşılabilmek istedim. Okulda arkadaş grupları, gerçek hayatta da iş dünyasındaki büyük adamlar benim gibileri hiç görmedi.
Şimdi benim onlara tek bir lafım var, ben kendi işimi kurmaya karar verdim. Network marketingde yer edindim. Çalışma şartları benim gibilere göre düzenlenmesin, sağlığım herkes gibi çalışmaya da el vermesin ama ben hayallerimin peşinden gitmekten; bir işim olsun isteğimi gerçekleştirmekten vazgeçmeyeceğim...
Çabam emeğim, insan olarak kimseye muhtaç olmadan yaşamak; ailemin bana yardım ettiği gibi aileme destek verebilmek için... Allahın izniyle başaracağım...
Sevgilerimle, Didem Köse...
01:35 - 24.06.2021 - Perşembe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)