Her Pazar özel ve güzeldir benim için çoğunlukla, küçüklükten kalma bir alışkanlıktır zira. Her birinin anlamının olmaya başlaması, yeni bir hafta başlamadan önce okul öncesi tatilin bitiş günü olması ile başladı. Yani küçüklüğümüzde... Belki de bu Pazar yazıları bu sebeplerden çıktı ve hala var; özel bir alışkanlık olarak kaldı, özel devam ediyor...
Mesela bu pazar eve dönüş ertesi idi. Antalya'dan çok şükür, sıkıntısız bir yolculuk ile dün akşam 8'e doğru döndük evimize. Eşyalarımız evlerimize çıkardılar önce, sonra yemek sofrasına oturuldu. Kağan'ımın ve bizlerin (Eniştem, annem ve ben) maceraları birer birer anlatıldı, babam ve ablama. Önce yemek, sonra çay derken saat 23.00'ı nasıl buldu anlamadım bir ara; hava değişimi yorgunluğu başımıza iyice vurdu, ablamlar evlerine gitti ve biz de yataklarımıza yol aldık sonra...
Güzel bir uykunun ardından bu sabaha uyandığımda, bir alışamamışlık hakimdi... 22 günlük de olsa, yetiyor işte herhangi bir yere ve duruma alışmaya; öyle alışmışız yine Antalya'da olmaya... Sabah uyanmaya başladığım sıralarda istemsiz kendimi Antalya'da imiş gibi hissettim. Gözlerimi açınca öyle olmadığını gördüm, odamda olmanın tadını çıkarttım. Şükür... Evde henüz çıt çıtmadığı için bir 20 dakika bizimkilerin uyanmasını bekledim. Ne yalan söyleyeyim, Antalya'da da keyfim iyiydi ama yine evimizi özlemişim.. Sevdiklerimden uzaklaşmaya yine karşıydım, Antalya'dakilerden yine uzaktayız. Ama yine kavuşma zamanı gelecek diliyorum...
Bugün annem ve babam ile önce kahvaltımızı sonra da çay keyfimizi yaptıktan sonra, öğlen 14.00 sularında üstteki çantalarımı boşaltmaya ve yerleşmeye koyuldum odamda yine. Hemencecik yapmak değildi amacım, bir yandan bilgisayarımda Youtube'dan Daha Sonra İzle videolarımı açtım ve vlogları-videoları izleye izleye keyifle bitirdim yerleşmelerimi... Antalya'ya giderken resimde bulunmayan el çantam ile beraber 3 çanta gitmiştim. Gelin görün ki döndüğümde yine daha fazla geldim. Sebebi doğum günüm sebebiyle 1 çanta ve 1 termos ile dönmem ve de dedemden bir bez çanta daha kapmam ile eşyalarımı daha geniş sığdırma uğraşına koyulmamdı...
Bu Pazar, eve dönüş ertesi toparlanma pazarı idi. Eşyalarımı toparladığımda saat 19.00'a geliyordu. Bu yazının geç vakte kalması da, ablamlarla beraber bu akşam da yemekte bizde olmamızdı. Sağolsun ablam dünden yemeklerimizi yapmıştı ve dünden bugüne de yemeğimiz kalmıştı. Babamın işe başladığını söylemiştim, bir fabrikada servis işi yapıyor. Babam az önce işi, ondan önce de ablamlar evine gidince; ben de bu yazıyı yazmaya koyuldum. Rutinler yarın yine kuruluyor bizim ailede; eniştem izninin bitmesi ile işe yeniden dönüyor, Kağanım gündüzleri bizim eve-akşamları kendi evine dönme rutinine, babam işe giderken annem de bizimle ve evdeki rutinimizle ilgilenmeye. Dilerim güzel rutinler bizi bekler, çabuk toparlar ve kendimize vakitler ayarlamayı ihmal etmeyiz.
Mutlu Pazarlar, saat itibariyle yeni gün ve haftaya başlamak üzere olduğumuzdan da mutlu haftalar olsun hepimize inşallah; Rutinlere toptan bağlanmamak ve kendimizi de ihmal etmemek dileğimle... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)