Düğün Sonrası Kritiği...

Uzun zaman olmuş bir düğüne böyle hazırlanmayalı, kalabalığın tadına doymayalı; heyecanını ve güzelliklerini bol bol tattım yine. Bir tek şey için, birçok kişinin amacının bir olması çok büyük ve güzel birşey. Hele ki bu hazırlık ve amaç, yakın akrabalar için ve dostlar içinse, ve sevdiklerinle hep beraber ise...

Emre abimin 4 gün 4 gece süren düğünü Cumartesi günü bitti. Geride bıraktığımız 1 haftanın tüm günleri, ailem ile bana epey yaradı. Ruhumuzdaki uzaklardaki akrabalarımıza duyduğumuz özlemimizi biraz olsun dindirdi...

Hep söylerim mutluluk bazen değil, çoğunlukla sevdiklerinden oluşan kalabalıkla birlikte olmaktadır. Bir yerde böyle bir kalabalık varsa, o ana sımsıkı odaklanmaya çalışırım. O güzellik zihinde unutulmaz anılar, kalpte hoşnut duygular barındırır; barındırır ki, hatırladıkça "Uzakların canı cehenneme" diyebilsin ve uzaklıkları gözünde büyütmesin...

Ben geçtiğimiz hafta ve haftasonu bol bol "Uzaklıklar uzakta kaldı. Bak ailen de yanında, sevdiklerin de." dedim. İyi ki de düğün sebebiyle bir araya geldik; epeydir kendime atraksiyon arıyordum, bol sohbet ve sıcak yakınlıklarla dolu...

Herkes bir yana, gelinimiz ile damadımız da dahil, düğün sebebiyetiyle toplanılması en çok bana yaradı. Ruhum da, hareket isteyen yanım da epey doydu. Darısı diğer düğünlerimize de olsun inşallah...

Kısacası, ailecek birarada sevdiklerimizle birarada olmak, hepimize çok iyi geldi. Gerek benim sağlık problemlerimden ötürü, gerek Kağanımın küçük olmasından ötürü, e biraz da maddi sıkıntılarımızdan ötürü; pek sık bir yerlere gidebildiğimizi söyleyemem. Biz gidemedik ama onlar geldi çok şükür. Birarada geçirebildiğimiz vakit sınırlıysa da, çok güzeldi. Anladım ki yine, gönül sık sık biraraya gelmek istiyor. Ama bu maalesef mümkün olmuyor. Çok fazla ayrıntıya dalmadan, size birkaç resimle veda edeyim olur mu?

Yazımın girişindeki resim, annem ve ablamla beraber, Damlam ve Sedamın bizi düğüne hazırlama esnasından. Düğün öncesi hazırlığımızla ilgili sonra değineceğim ayrıca bir yazımla... Şimdilik haftaya hızlı başlamamızın getirdiği garip yorgunlukla bu kadarlık bir kritik yazısı oldu...

Bol bol Selfie çekindik düğünde, bunlar benim epey işime geldi. Bir sürü hatıram oldu sevdiklerimle yine... :) Üst taraftan başlayarak, soldan sağa resimdekiler; (Sinemcim, Gizemcim, Neslihan ablam, Gizemimle babam Ve son resimde de Nilo ablamlayız) :) Maşallah hepimize...

Bir de çok resim çektik Malik abimin kızı Sinemcimle, fotoğraf makinesine. Yine soldan sağa; Ablamla eniştem dans ederken, Malik abimle Aysel yengem dans ederken, Annem ve kuzeni Neslihan ablam, Annem ve Babam, Ablam ve Babam, Annem ve Sinemcim... Derken düğün noktalandı işte. :) Birarada olmak ne güzel şey. Kalabalığı seven yanım neden ağır basıyor bilmem, ben kalabalığı çok seviyorum... Allahım sevdiklerimizi eksik etmesin yanımızdan...

Ve söz konusu düğünümüzün gelini ve damadından bahsetmek olmaz değil mi? Hem birbirlerine yakışıyorlardı, hem de mutlulardı. Allahım bir ömür mutlu mesut etsin, Emre abim ile Nergiz ablamı... :) Bu fotoğraf ise, son danslarını ederken benim çektiğim fotoğraftı. Gecenin son dans müziği neydi peki dersiniz? -Özdemir Asaf-Bana Ellerini Ver... 

E madem öyle, bu şarkı bu yazının sonuna yakışır... Okuduğunuz için teşekkür ederim, sevgilerimle... :) 

Özdemir Erdoğan-Bana Ellerini Ver...