Sevgili İnternet Günlüğüm;
2018 yılı da bitmeye ve gitmeye yüz tuttu. Kasım düzen tutturma uğraşında nasıl geçti anlayamadığım bir ay olmuştu, Aralık da hızla başladı hızla bitecek anlaşılan. Bir seneyi daha bitirmeye-göndermeye doğru gidiyoruz hayırlısıyla işte... :)
"Hayat bazen daha fazla mücadele etmeyi gerekli kıldığı anlarda, hüngür hüngür ağlamayı isterken gülmenizi de gerektiriyor." demiştim instagramımda geçtiğimiz haftasonundaki paylaşımımda, burada. Bunu yürekten söyledim, ciddi anlamda bunu hissettim Aralık'ın ilk haftasında... Zorlu bir hafta ile başladık, bir o kadar da mutlu edici idi benim için! Şükür ki şanslıymışım, şansımız varmış; bir gidiş yoluna daha fazla zaman geçmeden kavuştuk... Neler olduğunu bundan önceki en son yazımdan, okuyabilirsiniz...
Ben bir mücadele başlatmıştım, evde terapi yasal olsun, ya da rehabilitasyonlara giderken servis içi hizmetine taşıyıcı kişiler de zorunluluk olarak getirilsin diye. Evde Terapi alamadığımız sürece, biz ağır bedensel engelliler evden dışarıya çıkmakta nasıl zorlanıyoruz bilinsin, duyulsun ve çözüm bulunsun istemiştim...
Gemlik ve Bursa bana sahip çıktı, ben benim gibi herkes için sahip çıkılmasını istemiştim, benimle beraber herkese sahip çıkıldı esasında. Resmiyete başvuruldu şu an; Kaymakamlık twitter hesabımda da, İnstagram hesabımda "Tedavimİstiyorum" albümümde de süreci anlattığım gibi bana sahip çıktı ve resmiyete taşıma sürecinde de destek vereceğini söyledi. Resmiyet için dilekçe yazdım, kurumuma teslim ettim. Evde terapime devam edebileceğim bu süre içinde de, Gemlik Kaymakamımız Gürbüz Karakuş ve ilçe milli eğitim şube müdürümüz Adem Şahin'in de sayesinde... :)
Bunların dışında, kendimi toparlama sürecini bir kez daha bir düzen kurma uğraşı ile başlattığımızı görüyorum işte... Yazmaya çok çalıştı isem de, bu hafta ancak yazmaya başladım; haftanın üçüncü gününde. Yorgun buldum kendimi, gece yatağıma yattığımda bile fazlasıyla yorgun ama uyumaya mecali yokmuşçasına ne halde olduğumu bilemez halde...
2018 bitmeye yüz tuttu ama biteceğine üzülmüyorum şimdi, şu yaşadığımız son süreçleri düşünürken bile. Çok güzel şeyler başardığımızı düşünürken mutluyum bu sıra ben, ama bu güzelliklerin yaşandığı sene bitiyor diye de üzülemiyorum; anılarıma en güzellerinden birini daha ekledi sevenlerim, yatıp kalkıp Allahıma teşekkür ediyorum... :)
2018 bitmeye yüz tuttu ama biteceğine üzülmüyorum şimdi, şu yaşadığımız son süreçleri düşünürken bile. Çok güzel şeyler başardığımızı düşünürken mutluyum bu sıra ben, ama bu güzelliklerin yaşandığı sene bitiyor diye de üzülemiyorum; anılarıma en güzellerinden birini daha ekledi sevenlerim, yatıp kalkıp Allahıma teşekkür ediyorum... :)
Yılbaşı kavramını sevmekten ötürü geliyor belki de tüm bu düşünceler. Yeni bir yıl, yeniden başlama ve daha iyi devam edebilme fırsatı demek benim için. Bu sene başardıklarımı hesaba katınca, dahasını da yapabileceğimi hissediyorum adeta...
Hareketlerimi hiçbir gün ihmal etmedim,
Aöf Sosyoloji Lisans bölümümü bitirdim,
Okumak istediğim kadar kitaptan fazlasını okudum ve okumaya devam ediyorum,
Ara verdiğim çok oldu ise de, hep dönüp yazmaya devam ettim; bloğuma, kendime, hikayelerime...
Bitmeye Yüz Tuttu 2018 ama bana çok şey öğretti aslında; "daha fazlasını da yapabilirsin, -o düzene ve içindeki ağlama hissine rağmen- kendine bunu söylemeyi bırakma!" dedi... Gülümsemeye devam et, hayatı her gün daha fazla sevmeyi başarıyorsun zaten ama biten bir yıl artık senin için bir takvimden de daha fazlası!
2017 düzen kurma uğraşlarınla dolu, bahanelere sığındığın bir yıldı; yapabildiğin kadarıyla.
2018 ise, düzen kurma çabanı gerçekleştirdiğin ve bu sayede kendini de gerçekleştirdiğin bir yıl oldu senin için...
2019 nasıl olacak onu düşün şimdi de; yeni bir takvimin başlamasına 19 günün var önünde, daha fazla düzene ve daha fazla önüne bakmaya doğru gidebileceğini biliyorsun artık işte!
Bunları bana diyen kalbim ile bulunduğum durum itibariyle sezgilerim birkaç gündür böyle... Örüyorum, düşünüyorum, okuyorum bugünlerde ama yazamıyordum! İçimden bunları yazmak geldi bugün; yeğenim Kağanımla birer resim çizdik, dün gece bugüne uyanmak için yatmadan önce içimi döktüm yazıya birkaç defa ve bugün tedavilerime başladım yeniden... :)
Hareketlerimi hiçbir gün ihmal etmedim,
Aöf Sosyoloji Lisans bölümümü bitirdim,
Okumak istediğim kadar kitaptan fazlasını okudum ve okumaya devam ediyorum,
Ara verdiğim çok oldu ise de, hep dönüp yazmaya devam ettim; bloğuma, kendime, hikayelerime...
Bugünün tam bir sene öncesinde, yerde bağdaş kurmuştum; Google Fotoğraflar hatırlattı bugün, sabahtan beri bu anı da düşünüyorum bugün. Yeniden yapabiliyor olmamın verdiği haz bambaşkaydı o gün! O ana dek, nasıl uğraş vermiştim ve o andan sonra da kendime, "2018 ile beraber tam düzen kuracağım ve hareketlerime daha fazla asılacağım" demiştim. Buna değil, öncesine de bağlanarak başarmıştım bunu. Zorlukları geride bırakmamış, üstüme daha fazla cesaret ile zorlukları alabilmiştim. 2018 benim için çok güzel oldu sonrasında velhasıl...
Tedavilerime bir kez daha ara verilmişken; "yeniden başlayınca tedavilerime, düzenime daha fazlasını eklemeye yeniden hazır olacağım!" demiştim. 2017'den sonra 2018'i gördüm ya, 2019'un da daha güzel olacağını umuyorum... :)
Bitmeye Yüz Tuttu 2018 ama bana çok şey öğretti aslında; "daha fazlasını da yapabilirsin, -o düzene ve içindeki ağlama hissine rağmen- kendine bunu söylemeyi bırakma!" dedi... Gülümsemeye devam et, hayatı her gün daha fazla sevmeyi başarıyorsun zaten ama biten bir yıl artık senin için bir takvimden de daha fazlası!
2017 düzen kurma uğraşlarınla dolu, bahanelere sığındığın bir yıldı; yapabildiğin kadarıyla.
2018 ise, düzen kurma çabanı gerçekleştirdiğin ve bu sayede kendini de gerçekleştirdiğin bir yıl oldu senin için...
2019 nasıl olacak onu düşün şimdi de; yeni bir takvimin başlamasına 19 günün var önünde, daha fazla düzene ve daha fazla önüne bakmaya doğru gidebileceğini biliyorsun artık işte!
Bunları bana diyen kalbim ile bulunduğum durum itibariyle sezgilerim birkaç gündür böyle... Örüyorum, düşünüyorum, okuyorum bugünlerde ama yazamıyordum! İçimden bunları yazmak geldi bugün; yeğenim Kağanımla birer resim çizdik, dün gece bugüne uyanmak için yatmadan önce içimi döktüm yazıya birkaç defa ve bugün tedavilerime başladım yeniden... :)
Umarım daha güzel şeyler olacak derken bile, düzene kavuşacak mıyım her anlamda bilemiyorum ama umut etmekten vazgeçemiyorum da... Uzun uzadıya çok uzak geleceğe dair düşünemez oldum bugünlerde biraz da, bitmeye yüz tutsun 2018 de; 2019'a dair hayaller kuruvereyim, umutları kalbimin iplerine dizivereyim diyorum İnternet Günlüğüm...
Ben bu aralar bir uçuyor, bir konuyorum; ama hep umudumu koruyorum, umudumu koruyorum...
Sevgilerimle... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)