***
Engel durumum sebebiyle yaşadığımız zorluklara bir çözüm bulmak ümidiyle sesimi duyurmaya karar verdiğim üzere, önceki üç yazımı da okuyabilirsiniz. Şu sırayla okursanız, en ince ayrıntılarıyla bilmiş olacaksınız;
3 Aralık Dünya Engelliler Günü akşamında, öncelikle kendim sonra da sizlerin için son zamanlarda yaşadığım rehabilitasyona gidemediğim büyük sorunumu ve diğer engellerimizden bazılarını yazdım; burada bulabilirsiniz o yazımı...
4 Aralık'ta ise, sabahına erkenden kalkıp haber kanallarına kadar taşımaya uğraştım. Twitter'da yazdım, benim gibi engellilerin sesini sosyal medyada duyuralım ve bunun bir çözümünü bulmaya beraber uğraşalım; devletimizden hepimiz için bir düzenleme isteyelim dedim, o yazım da burada...
Twitter ve İnstagram adreslerimde de bu durumları belirtirken, 4 Aralık akşamı liseden bir arkadaşım Cansu bana bu durumu kendi sayfasında paylaşarak destek oldu; "Belki hesabımdaki avukatlar yardım edebilir canım." dedi. Ertesi gün 5 Aralık'ta ise; lisede yine aynı sınıfımızdan bir başka arkadaşımız Hatice, "imza kampanyası açmayı ve madem bahsettiğim gibi birçok mağdur var ise, devletimize onlar sayesinde sesimizi daha çabuk duyurabileceğimizi söyledi." Sonra birçok arkadaşım ve de öğretmenim bu ses duyurma çabama destek verdi ve Twitter'da Bursa grupları sayesinde de sesimiz duyulmaya başladı... O gelişmelerin bulunduğu yazımı da burada bulabilirsiniz... :)
Bu benim anneciğim, elindeki çiçeği de dün kaymakam ile görüşmeye giderken almıştık; hem bizim için eğitim kolaylığı sağlayabildiği hem de görüşme talebimizi onayladığı için. Ama buna sonra geleceğim aslında, 6 Aralık'ı anlatmam gerek öncelikle... :)
6 Aralık 2018 Perşembe Günü; annem ve babam ile bir ay öncesinden kimliklerimizi değiştirme randevu aldığımız üzere, sabah erkenden kalkıp Nüfus Müdürlüğü'ne gittik. Kimlik değiştirme randevumuza girmeden önce gördüğüm, bir önceki gece Bursa grupları sayesinde duyulmaya başlayan sesimin daha çok duyulduğu ve bir kişinin Kaymakamımıza retweet yapıp duyurduğu idi..
Aklıma gelmemişti inanın ki; Kaymakamımızın ilgilenebileceğini bile düşünmedim, benim aklımda Meb'in ilgilenmesi gerektiğinin ve yasal bir düzenleme için bir şeyler yapılmasının gerekliliği vardı sadece. Rehabilitasyonuma 2 haftadır gidemiyordum; engel durumum sebebiyle babam evde olduğu zaman gidebiliyor, olmadığı zaman annemin de rahatsızlıkları sebebiyle taşıyıcı desteği ihtiyacı duyuyordum... Bunu dile getirmek ve bir çözüm bulmaktı amacım, zira rehabilitasyon artık yardım desteğini de çekmişti bizden.
Perşembe günü, kimlik değiştirme randevumuzda işlemlerimizi bitirmek üzere annemi beklerken bir telefon geldi RAM (Rehberlik Araştırma Merkezi)'nden... Söyledikleri, "Didem'in evde terapilerini Kaymakamımızın ve Milli Eğitim Şube Müdürümüzün emriyle vermeye başlayacağız." imiş. "Evde Terapileri başlatma izni aldık" demişler anneme. Annem telefonu kapatıp durumu bize böylece bildirdi ve nüfus müdürlüğünde bu güzel gelişme ile işlemimizi bitirirken, biraz ötedeki RAM'a gitmeye karar verdik.
Ram'a gittik, oradan neden böyle bir şeye başvurduğumuzu ve nasılını öğrendik. Tedavilerimin kesilmeyeceğini ve istediğim zaman da yeniden evde almaya devam edebileceğimizi öğrendik. Ram'dan çıktık, bir zafer edasıyla. Güzel bir gelişme idi sonuçta bu, öncesinde ve sonrasında arkadaşlarıma öğretmenlerime aileme ve fizyoterapistime bildirdim bu durumu. Hep beraber sevindik şükür ki...
Ondan sonra hastanede kontrolüm vardı Genel Cerrahi'de bu sırada. Bir ay önce, babağımdan aldırdığımız küçük bir deri tümörünün patoloji raporunu almaya ve midem için gördüğüm ilaç tedavisinin iyi geldiğini bildirmeye gittik. Paroloji sonucu temiz çıkmıştı şükür, doktor midemin de daha iyi olduğunu duyunca bir kür daha ilaç tedavisi yapalım dedi ve sonra eve geldik... Benim için güzel haberler ve olumlu gelişmelerle başlayan bir gündü velhasıl...
Sonra eve geldiğimizde; uğruna imza kampanyası bile başlattığımız sorunumun son gelişmesini, arkadaşım ve öğretmenlerim ile iyice konuştuk. Destek veren herkes için teşekkür yazısı yazdım ve yayınladım... Bir sorun olmaması adına bunu resmiyete nasıl taşınacağını öğrenmek ve ilgilenildiği için teşekkür etmek üzere Kaymakamlığın Özel kalem müdürlüğünden randevu talep ettim gün içinde. Akşam üzerine doğru Kaymakamlık Özel Kalem Müdürlüğünden arandım ve randevu talebim onaylandı; ertesi gün sabah 10'a idi randevumuz...
Tüm hafta Salı'dan beri uzun zamandır olmadığı kadar az uyuduğum üzere, dün sabaha da 2-3 saatlik uyku uyuyup uyandım. Heyecanlı idim, ne olacak bilmiyordum ve bu durumun ciddiyeti beni umutlandırıyordu iyice. Desteğini yanımda gördüğüm arkadaşlarım ve öğretmenlerim, bana yalnız olmadığımı hissettirdi tüm hafta boyunca! Şimdi Kaymakamlık ve İlçe Milli Eğitim Şube Müdürümüz ile görüşecekmişim vs, hala inanamıyordum...
07.12.2018 Gelişmeleri...
Dün sabah, çiçeğimizi aldık ve Kaymakamlığa gittik. Görüşmemiz, esasında çok olumlu geçti. Gemlik kaymakamımız Gürbüz Karakuş ve İlçe Milli Eğitim Şube Müdürümüz Adem Şahin ile ailecek görüştük. Bizleri kabul ettikleri için, bir kez daha teşekkür ediyorum. Resmiyete taşıyabilmek için, bir ilçe sorumluları olarak bizlere kapılarını açtılar ve bunu üst makamlara taşımak için ellerinden gelen desteği vereceklerini söylediler. Hastalığımı, sorunlarımızı dinlediler, yönetmeliğin gerekliliği sebebiyle bu sıkıntıları çektiğimizi ve bizim gibilerin de onlara dilekçe vermeleriyle bu sorunu resmiyete taşıyıp bir çözüm talep edebileceğimizi öğrendik... Bunlar ve benim gibi engellilere Kaymakamımızın ve İlçe milli eğitim müdürümüzün ilettiklerini, Tweet dizimde de yazdım. Dünkü tweet dizimi, burada bulabilirsiniz...
Ben dün Twitter'da paylaştıktan sonra, aynı tweetlerimin ekran görüntülerini yine instagram hesabımda açtığım "Tedavimİstiyorum" isimli albümde kayıtlı olsun diye hikayemde de paylaştım yine.
Ama aynı tweet dizisini burada da paylaşacağım, yazılı bulunması adına...
#İyiBirHaber
Rehabilitasyonumda aldığım eğitimi ağır bedensel engelim sebebiyle ya evimde almak istiyorum ya da taşıyıcı hizmeti almak istiyorum demiştim. Sesimi duyurmak üzere çıktığım yolda; bugün kaymakamlık makamında idim, annem ve babam ile beraber. #BursaGrupları
Sayın gemlik kaymakamımız @Gurbuz_KARAKUS ve sayın İlçe milli eğitim şube müdürümüz @Ademahi54103160; beni bizzat dinlediler ve sorunumun örnek teşkil ederek, benim gibi desteğe ihtiyaç duyan engelli kardeşlerimize de destek olabileceklerini iletmemi söylediler.
Bu gönülden destek ve ilgiyle yaklaşımları ve tedavime devam edebilmem için hassasiyet duydukları için, sayın kaymakamımız @Gurbuz_KARAKUS ve İlçe milli eğitim şube müdürümüz @Ademahi54103160'e saygı ve teşekkürlerimi sunuyorum. Sizlerin desteğini hissedebilmek çok güzel.
Sevgili engelli kardeşlerim; sesimi duydukları üzere bana evde terapimi alabileceğimi söyleyen kaymakamımız ve ilçe milli eğitim şube müdürümüz, bana gösterdikleri bu desteği diğer engellilerin sesi ile de resmiyete taşımak istiyorlar.
Belirtmemi istediler ki, bu benim ile kazanılmış öncü bir hak. Kapılarının yardıma ihtiyacı olan diğer kişilere de açık olduğunu ve sizlere bunu aynı kendi sesimi duyurduğum gibi duyurmamı rica ettiler.
Bu demek oluyor ki, bu hakkı kazanmak için dilekçelerimizle kendimizi anlatmamız gerekmekte.
Biz engelliler kendimizi ne kadar anlatırsak, o kadar yardımda bulunacaklar inşallah. Lütfen mağduriyet ve zorluk yaşadığınız durumları anlatın, siz de yetkililere sesinizi duyurun.
Bu güzel gelişmeyi ülke geneline de yayabilmek bizim elimizde. Bu güzel bir haber. Sevgilerimle. :)
Velhasıl şimdiki süreçte benden istenen, bu sürecin iyi işlemesi ve yönetmelik üzerinde bir düzenlemeye tabi tutulabilmesi için; dilekçemi yazıp, kurumum aracılığı ile Milli Eğitim Müdürümüze ve Kaymakamımıza ulaştırmak. --> Bir de benim gibi rehabilitasyonlara gitmekte zorlanan, ağır bedensel engelli arkadaşlarımı da bilgilendirip aynı resmi işlemlerde bulunmalarını sağlamak... Dünden beri bu sürecin, olağan sıcaklığıyla işlemeye devam etmesi için internet üzerinden benim gibi arkadaşlarıma ulaşmaya çalışıyorum işte. Ne kadar umutsuz kişilerle karşılaşmış, tanışmış ve konuşmuş dahi olsam; bir o kadar da umutlu insanlar da var benim gibi aslında. Ama azınlıkta kalmışlar ne yazık ki...
Gemlik'teki birlik içinde paylaşımlarda bulunan gruplarımızdaki destekçilerime ve de beni tüm yalnız hissettirmeyen aileme, arkadaşlarıma ve öğretmenlerime minnetle teşekkür ediyorum tekrar... Bir de Sayın Kaymakamımız ve İlçe Milli Eğitim Şube Müdürümüze teşekkürlerimi sunuyorum tekrar; üstteki resmimiz Kaymakamımız Gürbüz Karakuş'un yanından ayrılmadan önce çekindiğimiz fotoğraf. Her zaman ben ve benim gibilerin sorununu Gemlik'te çözmek üzere bulunduğunu ve kapılarının açık olduğunu belirtti kaymakamımız. Varolsunlar ve hep çözüm odaklı devlet adamlarımızla karşılaştırsın demokrasimiz bizi diliyorum...
Bir gelişme olursa ve resmiyette bir kazanımımız olursa yazacağım inşallah yine. Bu süreç ve bu haber hepimizin. Mağduriyetlerimizin giderilmesi için uğraşıyorum, lütfen siz de bu sürece destek olun. Benim gibi ağır bedensel engeli sebebiyle rehabilitasyonlara gitmekte zorlanan arkadaşlarım, lütfen resmi bir şekilde dilekçelerinizi işleme verin. Sağlığımızdan kaybetmeyelim, sorunlarımızı çözmek için çaba gösterelim...
Sevgilerimle, Didem Köse... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)