Bu sene yazmaktan hoşlandığım yazı dizilerinden biri oldu İnternet Günlüğüm yazı dizisi. Bazen geri dönüşlerimde kullandım yazamadığım zor zamanlardan sonra, bazen içimi olabildiğince yazıyla döktüm. Bazen de bir ay boyunca neler olduğuna dair yazdım, nasıl geçti bir ay nasıl kararlar aldım kendimce vs diye. İşte Kasım ayına da geldik...
Kasım ayının ilk gününden bu fotoğraf, Kağan'ıma kurban bayramında Çanakkale'den aldığımız o çok sevdiği bandanasını ele geçirdikten sonrası. O günden sonra paylaşabildi kuzum benimle bandanasını. :)
Paylaşımcıyız şükür maşallah ama bayraklı olan şeylerde belli olmuyor tabii ki. Maşallah bize, daha birçok bandanayı paylaşırız inşallah kuzumla... :)
Kasım yer yer ablamla eniştemin aynı anda izinli olduğu günlerle dolu oldu. Beraber dinlenebildigimiz ve vakit gecirebildiğimiz zamanlarımız oldu, ta ki Kasim'ın ortasına kadar. Şimdi sene sonuna kadar izinler karışık. Biraraya gelmek de biraz zor bir süredir. O sebeple biz bu sıralar yine ablamlardayiz. :)
Bulutları okumaya devam ettim. Onlar benim inandığım şeylere inanmam gerektiğini söyledi durdular. Bu resim de onlardan biri. "Hayatta vardır herkesin bir ruh ikizi veya hayat arkadaşı bence." Demiştim. Allahım yazmıştır elbet en doğrusunu hepimiz için diye inanıyorum hala.
Kağan'ım ile güzel anlara imza attık, mesela bu resmin hikayesi burada...
Kağan'ımın yaramazlıkları ile uğraştık, bebeğim durmuyor yerinde maşallah. Koltuk tepeleri yeni gözde mekanı haline geldi kuzumun, Allah korusun kuzularımızı. :)
Şu halini yakaladım kuzumun mesela, ben bu oyunu çok oynadım liseye kadar. Annem her koltuk altını silerken, saklanırdım koltuk altına. Bu görünen koltuklar, küçüklüğümde saklandığım koltukların aynısı sadece kaplandı seneler geçtikçe eskidiği için bir kez. Teyzeden yeğenine geçen bir oyun olmuş gibi oldu bu görüntüyü görünce hissettigim. :) Maşallah kuzuma benim...
Kasım ayında düşüncelerimi kontrol edebilen biri varmış gibiydim, dersten başka bir şeye odaklanamadım resmen. Aksi takdirde suçluluk hissetmelerim falan başlıyordu. Garip ama, hayal gücümü ve bazen yazmak istediğim anları kontrol etmek durumunda kaldım mecburen. Bu karikatür tam da beni anlattığından, fotoğrafını çekip arkadaşıma yollamıştım.
Bu sıkıcı durumdan ötürü, derslere Kasım ayındaki gibi takılı kalmamaya daha da çabalama kararı aldım bundan sonra. :)
Kitap okumaya çalıştım, film izlemeye çalıştım. Tüm bunlar için de bir yazı yazdım, kararlarım bitmedi bir türlü yani. Kendime Ödev Olsun dedim bende...
Kasım ayında son balkonda oturmalarımızın tadını çıkardım. Bu görüntüleri yakaladım. İzlemesi ayrı keyifli idi, şimdi de resimlere bakmak ayrı keyifli. :)
Annemle birkaç kahve keyfimiz nadir eğlencelerimden biri oldu. Bilindiği gibi, derslere daha da yoğunlaşmam gerekse bile, keyif anlarım vazgeçilmezimdir. Sevdiklerimle her vaktim kıymetli. :)
Bu da ders sıkıntımın belirginliği resmen. "Derslere yeter" dediğim bir gece vakti, tek yapabildiğim portre olan çöp adam yapımımı ilerlettim. Pelerinli bir çöp adam çizerken, çöp adamım baktım ki şeytana benzemiş, boynuzunu da babamın önerisi ile çizdim. Asalı hali de var bir de, sormayın bilinçaltım vize bunalımı yaşıyordu o günlerde. :)
Kasım ayı sevdiğim bir ay olamadı senelerdir pek, Kasım Kasım'lığını yapar hep çünkü. Bu ay da Kasımlığını yaptı yani, hastalık haberleri ve hastalık halleriyle dolu idi.
Annemin teyzesi hasta idi, onu ziyarete gitti annem bir haftasonu. Inşallah daha iyi olacak diye umut ediyoruz şimdi. Inşallah daha iyi olur. Allahım sevdiklerimizin yokluğunu göstermesin, annem evden iki gün gitti ama o bile çok derin hissedildi.
Yeni masa lambamı kullanıma açtım nihayet, masa lambası daha az göz yoruyormuş onu anlamış oldum. Hayallerimi gerçekleştirme yolunda da ışık tutar inşallah bana yakın zamanda. :)
Böyle garip bir Kasımdı bizim için işte. Başı güzel gibi korkutucu, sonu da hastalık haberleri ve sonrasında da grip halleri ile geçti. Kasım da geldi geçti işte, umudum Aralık'ta ve Aralık sonrasında gelen yeni yılda. :)
Madem öyle, Kasım ayının son fotoğrafı ile veda edeyim bu yazıma. Anlatırken de baktım da, zor dediysem de güzel de geçmiş aslında. Vizeler geride kaldı, yıldızımızın barışamadığı ay da geride kaldı. Umudum Aralık'da. Hayallerimi bu ay ve yenilenen yılda gerçekleştirebilme umudum var; ertelemek veya olmaz demek yok artık. Umudum tazeledim ve kuvvetlendirdim iyice.
Umutlarımızın hiç tükenmediği ve günden güne dirildiği, bu dirilişle de güzelleştiğimiz bir Aralık ayı ololsun inşallah. Yeni yıl öncesi, mutluluklar ve güzellikler bizlerin olsun. Sağlıkla ve sıhhatle inşallah. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)