Pazar Yazısı #73 - Ekpss 2020

Bir pazar gününden ve pazar yazısından daha merhaba... :) Bir buçuk haftalık aranın ardından, yeniden burada olmaktan dolayı mutluyum ve içimi ciddi anlamda dökmeyi yine çok ama çok özledim! =) 

Bugün, 2018 senesinde Açıköğretim Sosyoloji Lisans bölümümün son sınavlarını verdiğimden sonra yeniden bir sınav haftasonunu bitirmenin, o tanıdık hissiyatı yaşamanın mutluluğuyla dolu bir gündü... :)

Tanıdık bir pazardı, sınav pazarıydı ama Açıköğretim zamanlarımda bile bu kadar zorlandığımı hatırlamadığım şekilde bir süreç geçirdik. Sınava doğru geçen zaman dilimlerimden bahsediyorum... 

Öyle bir sınava girdik ki biz bugün, Mart'tan bu yana 4. kez ertelenmişti ve maalesef en son koronavirüs vakalarının daha çok artacağının tahmin de edilebildiği Kasım ayına ertelendi. Tahmin edersiniz ki, bunun da endişesiyle dolu idik. Sınava son aylarda hem endişeyle, hem de bir daha ertelenir mi endişesiyle hazırlandım doğrusu. Elimden geleni yaptım yapmasına ama kendimi öylesine sıkmıştım ki -özellikle şu son 3 haftada- sınavın olup bittiğine de çok rahatladım sonunda... :) 

Bugün biten sınavın, sene başında benim için garip anlamlar taşıyacağını da sanmazdım. Ama koronavirüs süreci bizi öyle noktalara getirdi ki, yarıdan fazlasında sınava girmeyi isteyip istemediğimi düşünerek geçirdim çalışmalarımı. Tarih, Coğrafya, Anayasa-vatandaşlık, Türkçe... Çalıştım çabaladım ama o kadar çok uzaklaşmışım ki yeni nesil sorulardan, Matematik çalışmaya gönlüm bir türlü akmadı. Ki zaten ben çok sevmezdim ya Matematiği, "zorlamanın ne anlamı var ki?" diyebildim zamanla. Bu konulardan ilerleyen günlerde netlikle de bahsedeceğim inşallah...

Bugün sınava girdik, benim sınavım idare eder ölçüde geçti ama çok fazla matematik problemi çözemedim. Birkaç tane cevapladım ve gerisini boş bıraktım... Ben bugün elimden geleni yaptım! =) İçim çok rahat ve birkaç ay öncesine göre, bugün ne istediğimi daha net biliyorum!

Sınav salonlarına saat 10'dan sonra almayacaklarını söyledikleri için, olduğunca erken gittik. Saat 9.30'da sınava gireceğim okulun önünde idik. Benim sınava girdiğim okulda tedbirler gayet iyiydi, ateş ölçülmemesi garibime gitmiş de olsa; maske kullanımına dikkat ediliyor ve girişte herkese maske de veriyorlardı. Sonuç olarak sınavdan çıkana kadar maskesiz kimseyi görmedim. Ta ki sınavdan çıkıp asansör beklediğimiz ortak koridora gelene kadar. 

Bizim sınava girdiğimiz sınıfta maskesiz tek bir kimse yoktu, benim çıktığım koridorda dahi öyleydi. Ama asansörün önüne gelen karşı taraftaki sınıflardan çıkanların küçük bir kısmı sadece maskelerini takmayı sürdürüyor haldeydi. Böyle bir dönemde, toplumun insafına bırakılarak sınav yapmak; hele ki bizim gibi engelli kesim açısından çok tehlikeli idi. O sebepten, okula girmeden önce taktığım maskeyi okuldan çıkana kadar bir saniye olsun çıkarmadım... Dikkat edenler ve bir dakika bile olsun gevşemeyenlerden olalım her birimiz lütfen. Virüs bitmedi, hayat normalleşmedi; biz birkaç ayda bir, ihtiyaç dahilinde çıkıyoruz dışarıya. Bizim evde -ablam ve eniştem haricinde- çalışan olmaması şansımız; çalışsak da çalışmasak da tedbirlerimizi alıp devam etmek de hepimizin tek tercihi olmalı...

Bugün sınavdan çıktıktan sonra, bulutlar pamuk pamuk karşıladı ve sınavdan çıktığımdan beri bir rahatlık var yine içimde. Rahatladım, beklediğim bu rahatlama idi ama bu kadar da sakinleşeceğimi düşünmüyordum aslında... Uzun zaman sonra, 15-20 dakikadan daha fazla avm gezebildik; Bursa Metro Avm'den alışveriş yaptık annem ve babamla beraber. Bir yerlere dokunmadan, avm içinde gezmek bile iyi geldi bana! O kadar ihtiyacım varmış resmen bu duraklamaya da; maske çıkmadan, dezenfektanı ihmal etmeden ve de az biraz tedirgin bile olsa, biraz sakinleşip yeni normale kapılmak... İyi ki!

Yani böyle bir pazar geçti, eskileri yaşıyormuşçasına ama yeni durumların varlığıyla... 

Bandanamı taktım bugün, uzayan saçlarımın öne gelmesini böyle engellerim dedim... 

Gün içinde üç maske kullandım, nispeten kulaklarımı acıtmasına bugün daha fazla sabredebildim...

Pamuk gibi görünen bulutların bana umut içerikli görünmelerini çok sevdim...

Bugün neleri isteyip neleri istemediğimin değiştiğini netlikle farkettim ve kabullendim...

Pandemi döneminde Ekpss'ye girdim ve bu sınavın bundan sonra bu tarzdaki son sınavım olmasını diledim. Okul hayatından uzaklaşınca, böyle sınavlara hayatımın düşüncelerimin tepki gösterebileceğine inanmazdım; bunun da doğru olduğunu farkettim... :)

Bir haftayı daha bitirmek üzere pazar gününün son saatlerindeyiz şimdi. Bu hafta yorucu ama güzeldi, tüm sıkıntısı stresine rağmen güzel farkındalıklar kazandırdı bana. Daimi olsun rahatlığı, sakinleştirdiği anları ve "tamam, işte bu!" dedirten anları; her birimiz için dilerim... (:

Mutlu pazarlar, mutlu haftalar. Nice güzel farkındalıklar kazanıp, kendimize dönelim inşallah. Sevgilerimle...