Her öğrenci gibi, Kağanım da bu Cuma karnesini aldı, yani dün (17.06.2016). :) Bir ilki daha yaşamış olduk Kağanımın hayatında yani dün. Sabah kalkmadan önce yatağımdan annem ve babamın seslerini duydum; "Bugün Kağanımız ilk karnesini alacak, bugün karne günü." diyorlardıı. Kağanım ise şöyle cevap verdi; "Ben karne almayı severim." :) Nice karne günleri olsun, severek aldığı nice karneleri olsun inşallah.
İlk günkü heyecanının hep sürmesini istiyorum ben. Bir karne notu için kendini yıpratmayacağı, çalışkan ve sorumluluklarının bilincinde bir karakterde, iyiyi-doğruyu ve güzelliği öğreneceği, ihtiyacı olan esas bilgilerin verilmesinin daha fazla amaç edinildiği bir eğitim ve öğretim hayatısının olmasını diliyorum ben yeğenim ve tüm çocuklarımız için...
İlkler her zaman güzel oluyor bence, bu her ne kadar bir kerelik oluşturulan sınavlarla belirlenen bir ömürlük notlardan oluşan karnelerden değilse de... Bu karne velilere verilen bir karne daha çok elbet, Kağanım okul öncesi kreşinin ilk senesini bitirdi. Daha okul karnemizi almamıza, 2 sene daha var. Ama bu bile benim için, yeğenimin ilk karnesi. :) Kağanımın heyecanını da, bu aldığımız okul öncesi değerlendirme kağıdından oluşan karnesini unutmayacağım. Bunun yeri ayrı olacak bende, zira ilk defa arkadaşları ve arkadaş çevresi oldu kuzumun. 1 senede çok anı biriktirdik, o bir ömür hatırlamazsa bile bizim hatırlayacağımız anılar olarak yanımıza kar oldu...
Dünün sabahında Yalova'ya gitmeden öncesinde kapıda servisimi beklerken, Kağanımın fotoğrafını çekip İnstagram'a bir resmini atmıştım; burada... O paylaşımımda da bahsetmiştim; ne çok ciddiye alınmalı ne de çok umursamaz olmalı karneye karşı. Nihayetinde eğitim sistemimizin eksikliği gözler önünde. Sınavlardan sınavlara koşup duruyoruz, tam 16 yıl boyunca (o da lisede sınıfta kalmazsak, üniversitede de her dersimizden bir kerede geçtiğimizi varsayarsak). Benim için -hem okumuş hem de okumaya yeni başlayacak olan bir yeğene sahip olan biri olarak- önemli olan şeylerin önceliğinde faydalı bilgiler öğrenmek var. Her öğrenci kendini kurtarabilme hakkına sahip olmalı mesela, bizim ülkemizde bu eşitlik ne yazık ki yok. Ben göremiyorum doğrusu, şartlar hepimiz için uçurumlar kadar farklılık içinde...
Ben Kağanım için hep yineliyorum şu sözlerimi; "bir gün çocuğum olur mu olmaz mı bilmiyorum ama yeğenimi de doğurmadığım çocuğum gibi düşünüyorum, yeğen resmen evlat yarısıymış," diye. Yeğenim için yani evladım için şunu istiyorum; mutlu bir eğitim hayatı olsun, güzel bir hayat yaşayabilmesi ve çevresine bunu yayabilmesi için. Büyüdüğünde öyle olsun ki; okul sadece sınavdan ibaret değil diyebilsin. Doğruyu öğrenmeye ve öğrettiğini de başkalarına öğretmeye hevesli bir öğrenci olsun. Yararlı bilgileri güzel ortamlarda öğrenebileceği, sadece ezber değil de hayat içerikli bilgilerle dolu bir eğitim hayatı olur; Kağanımla ve sonrasındaki nesillere...
Bu şartlar çerçevesinde; cümlemize çocuklarımızın mutlu olduğu nice karne günlerini görmeyi diliyorum hepimiz adına, bir de hayallerindeki gibi okuyup hayallerindeki yerlere gelebilmelerini ve mümkünse eşit şartların sağlandığı bir Türkiye'de olmasını umuyorum. Sevgilerimle... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)