Dün itibariyle Antalya'dan döndük biz efendim. Yanımızda bir yolcumuz daha vardı, onu okuduğu şehre Isparta'ya bıraktık önce. Ve bir ilke de imza atmış olduk böylece. Bu yolculuk Merom ile benim, ilk beraber uzun yolculuğumuz oldu. :)
Antalya-Isparta nedir ki demeyin, insan sevdiği insanlarla biriktirdiği ilklerine seviniyor ve bu ilklerle çok mutlu olabiliyor... Meromdan bahsedişlerimden ötürü, ismini birçoğunuz benden duymuşsunuzdur. Kendisi yukarıdaki resimde yanımda oturan şahıs işte... Merom ile, yengem ile dayımın evlenmesi sayesinde tanıştık ve hem akraba olduk hem de çok iyi dost. İyiki varsın dostum...
Yani; dün itibariyle o okuduğu şehre, bizde yaşadığımız şehre dönmüş bulunuyoruz böylece... :)
Güzel bir yolculuk, hoş sohbetlerden geçer bence. 4 kişilik başlayan yolculuğumuzda bu hakimdi yine öncelikle, annem-babam-ben ve Merom. Derken Isparta dağlarını görmemiz çok uzun da sürmedi. Yolculuklarda da resim çekmeyi sevdiğimi biliyorsunuz artık. Dün yol fotoğrafçılığı yaptım yine kendimce... :)
Muhabbet ve yolculuk sürerken, bir de baktım Isparta'ya yaklaşmışız. Isparta'ya girmeye yakın, kayalıklardaki şu görüntüyü görünce de yakalamadan edemedim elbette. Sanırım bir sığınma yeri gibi oyulmuş kayanın içi. Doğamız güzellikle dolu...
Her yolculuk bitiyor işte, Antalya-Isparta yolumuz da 1 saat sonunda bitti. Mero'mu evine teslim ettik , biraz tarifte zorlansa da dostum; neyse ki evlerini kolay bulduk... :) Ve sonrasında da yolumuza devam ettik... Ön kadro resimde görüldüğü gibiydi. Malum Kağanım olmayınca, ön tarafı anneme devrettim bu sefer. Arkaya ilk oturuşum değildi ama, ilk yalnız oturuşumdu Antalya'ya gidiş ve dönüşte... Arka koltuğun da rahatlığını keşfetmiş oldum böylece... :)
Velhasıl; dün şükür rahat döndük. Antalya'dan çıktıktan sonra, yol kenarları hep böyle karlı idi. Epey yağmış ve daha da yağacak diyorlar. Yağsın, kış da kışlığını yapsın diyorum ama, Antalya'da bile üşüdük 1 hafta boyunca. Yine de Allahım yardımcımız olsun, karda kışta...
Dönmek ile bitmedi olayımız; başladık yeniden tedavilerime, kaldığımız yerden devam ediyoruz şükür. Bugün Uzay Terapim vardı Yalova'da, Çarşamba günü Fizik Tedavim var aynı yerde. Perşembe-Cuma, malum kendi rehabilitasyonumdan aldığımız haftalık fizik tedavim var. Haftaya hızlı başladık yine yani. Bundan sonra bırakmadan tedaviye devam inşallah... Yeni haftaya ve önümüzdekileri haftalara da; bu haftaki gibi azimle ve yeniden başlama enerjisiyle girebilmeyi diliyorum.
Bu hafta ve önümüzdeki hafta için de dileklerim; korkularımızdan ve endişelerimizden bir an önce arınabilmemiz için... Zor günlerden geçiyoruz yine; endişe hepimizin içine işledi, Türkiye'de kadın kimliğimizle yaşayabilmek zorlaştı iyiden iyiye. Şiddetten uzak durabilmek için, sevginin topluma işleyebilmesi gerek diyorum bende. Çocuklarımıza ve birbirimize sevgiyi aşılayalım.
Sevgilerimle, endişesiz ve aydınlık günlere varabilmek dileğimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)