Canım amcam, ardından bakarken hiçbir pişmanlık ve de kötü bir şey hatırlamadığıma mutluyum. Ama senin böyle kaybolacağına inanmak istemiyorum. Sabah vardın şimdi yoksunları inanmak bugün için hala zor.
Öğütlerini sevdiğiniz saygıyla aldığınız, sizi severken mutlu olduğunuz, bir de çok sevdiğiniz aile büyükleri olur. Amcam öyle biriydi benim için. Gidip o büyüğü ziyaret ettiğinizde mutlu oluyorsanız, huzur doluyorsanız ne mutlu. Amcam böyleydi bizim için... Onun hayatı boşa geçmiş bir hayat olmadı şükür ki, anlattı öğütledi bizi. Çevresine faydalı olmaya ömrünü adamis baba, amca ve dede idi... Arkasında gözü yaşlı bir aile ve sevenleri kaldı. Seveni bol, güzel anılarla dolu bir geçmişi bırakıp gidiyor. Uğurlar olsun, Rabbim merhametiyle karşılasın...
Bana son yüz yüze görüşmelerimizden birinde, dönüp "Özünü ve dürüstlüğünü kaybetme. İyi kal sen, hiçbir zaman zarar gelmez iyilikten kızım." Demişti. Öğütleri güzeldi, kimsenin canını yakmak uerine değildi. Öğüt vermeyi sever ve öğütlerinde kendinizi buldururdu... Sevip saydığım büyüklerimin öğütlerini aklımda tutmak ve kalbime yazmak gibi güzel bir alışkanlığım var. Amcamın sözleri ve onunla anılarımızda böylece aklımda kalacak işte...
İyileşecekti ve biz tekrar ziyaretine gidecektik ya hani. En son bayramın ilk günü aramıştım ve "Bir tane amcamız var, elbet arayacağız." Demiştim. -Bu sefer bu bayram, bir tek amcamı aradım ben!-
Kapatırken "İyi bak kendine amcacım, ellerinden öpüyorum" Dedim. Gözlerimden öptüğünü iletti o da. Son konuşması olduğunu bilse insan, kapatır mı o telefonu kolayca... Beni telefonda sevişi, benimle yine o güzel dualarıyla ve mutluluğuyla bayramlaşması, "Ah Didemim, iyi ki aradın yine." Demesini hep sevdim, çok özleyeceğim.
Amcamın aile ağacını tuttuğu ajandanın fotoğrafları var sonra bende. "Bir gün ben gidince kim tutar devamını bilmem, ben tuttum sahip çıkın siz de geçmişinize!" Demişti.
"Allah gecinden versin amca, sağlıklı uzun ömrün olsun. Daha çok yazarsın inşallah." Dediğimde de, "O ne derse o olur yavrum, illa ki gideceğiz." Demişti. İnançlı, çevresine katan ve elinden geldiğince kendini de geliştiren biriydi.
Öğlenden beri içim almıyor, artık Bandırma'ya gidince onu evinde bulamayacak olmak dokunuyor. Bayramlarda arayamamak, o arayıp da bazen "aramadın yeğenim" deyince özür dilemek. Hayatta kaybetmeden kıymetini bilemediğimiz ne güzel lükslerimiz var, gördünüz mü? İşte bunlar da benim bugün kaybettiğim lükslerim...
Amcamdan bir daha öğüt alamayacağım, dilerim zaman geçtikçe onun evlatları kuzenlerim bana onun öğütlerini anımsatır. Bana söylediklerinden daha da fazlasını...
Yazmadan rahatlayabilmemin mümkün olmadığı konulardan biri, sevdiğim birinin kaybıyla başa çıkabilmek. Salı günü onu görmeye gittiğimizde corona yüzünden hastaneye girip de onu göremedim ben. Umarım bu gece o beni görmeye rüyama gelir. Birkaç fasıl öğüt verip, "yeğenim benim Didemim, seni çok seviyorum." Der.
Bayramdan önce mutlu olduğumu okuduğu bir Facebook gönderimin altına yazmıştı; "Aferin benim güzel kızıma başarırsın sen öpüyorum" Ömrümün geri kalanında bu hissiyatı hiç unutmayacağım. Bana inancına sevgine ve de desteğine minnettar idim amcam. İyi ki benim amcamdın, ben seni çok sevdim. Rabbim de seni çok sevmiş, daha fazla çektirmedi belki de; kalbi yorgundu demişler ve sen gitmişsin.
Çok güzel yazıyorsun okuyorum mutlu oluyorum demiştin, hep yaz demiştin daha da çok yazacağım.
Bana bakışını, hastalığıma çok üzüldüğünü söylesen de; hayata sen gibi bakıyor ve duruşumu bozmuyor oluşumu sevdiğini söyledin. Bunu da bozmadan devam edeceğim...
Seni seviyorum, bir amca ancak bu kadar sevilebilirdi. Yattığın yer dinlendirsin, Allahım sana rahmetiyle merhamet eylesin. Mekanın cennet olsun amcacım... <3 Sen Musa oğlu İbrahim, sen de seni sevdiğimizi unutma...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)