2019'un Sonuna Doğru, Koca Seneyi Değerlendiriyorum

Bu seneye dair son kararlarımdan biri budur; sene sonuna değerlendirme yazılarını üst üste yığmayacağım... Taze taze karar, mis... :)

Sene sonlarında her biten yılı değerlendirmek, ne oldu ne bitti kendimce sorgulamak hoşuma gidiyor. Bu aynı zamanda yeni yıl adına sağlam planlar yanlışlarımdan dönmemi de sağlıyor, hayatım adına benimsediklerimi anlamama da yardımcı oluyor. Bu cümlelerden sonra, Aralık başladığından beri "Bir seneyi nasıl geçirdik?" diye düşündüğümü tahmin edersiniz. O düşünce halinde iken, geçen hafta ufak bir sıkıntı bile yaşadım. Ama kötü geçti diyemem de aslında...

2019 dolu dolu geçti gidiyor aslında, misal fotoğrafları kazıdıkça yanıp duruyor yaşananlar aklımda;

Çocukluktan beri arkadaş olduğumuz Damla'mı evlendirdik misal...

Bayramda bir araya geldiğimiz kuzenim Gizoş'la uzun zaman sonra beraber bir gün geçirdik, ne kadar çok eksik ve uzak kalmışız onu anladık...

Maviş adında bir kuş girdi hayatımıza, önce Kağanımın kuşuydu ve onlar bakamayınca bizim eve taşındı yavrucak; şimdi ailenin bir ferdi gibi oldu...

Hiçbir şey yapamadım derken, Meromla birçok ilke imza attık yine; arkadaşlarımla buluştuk. Kendim adına da birçok tabuyu, olmazı ve nasıl yaparımı yıktım geçtim yine... Çok şükür.

Değerlendirmelerime başlıklar altında devam edecek olursam;

-- Öncelikle bol bol kavuşmalar vardı içinde, toplasam 3-4 yolculuk yaptım ailemle ama hepsi de sağlam yolculuklardı yine diyebilirim..

Bu geliyor aklıma öncelikle, anneanne ve dede tarafımızdan aile dostu olan ama zamanla iyiden iyiye akrabadan öte olduğumuz kirvelerimizle bu sene daha fazla bir araya geldik mesela. İki kez biz onlara gittik hatırladığım kadarıyla, iki kez de onlar bize geldi. Kısa gidiş gelişler bile oldu sonra. Şayet bu sene Almanya'ya gidişleri biraz daha uzasa, üçüncü gidişimiz de gerçekleşirdi... :)

Merom geldi yazın ortasında yanıma, biz bu yaz Antalya'ya gidemedik mesela. Dedemsiz geçirdiğimiz ilk yazdı ve hayli garipti aslında. Onun için köye gidildi, onun son kez gidemediği köyüne... İçi ürperiyormuş insanın düşündükçe, yokken ne hissedeceğini bilemezken; yokluğunu derinden hissediyor olmak deyimini yaşadık bu sene sıklıkla. Yokluğunun bir senesini doldurduk bile işte. Toprağı bol, mekanı cennet olsun inşallah...

Birçok kez arkadaşlarımla bulaşma fırsatı bulabildim, bu anlar benim için çok kıymetli idi ve rutinden çok ayrı bir yerde olmayı haketti... Yapamam diye düşündüğüm birçok şeye, kendi cesaretsizliğimin sebep olduğunu da gördüm. Fırsatları değerlendirip bayram seyran diye sığındım güzel sebeplere ve bir araya getirdim bizi işte. 2020'de daha çok değerlendirebileceğime inancım var şimdi de... :)

Kasım ayında Antalya'ya gittik sonra, ki yazdım ya bloğumda da; Kasım'ı uzun seneler sonra ilk defa güzel geçirdim bu arada. İster kışın etkisi, isterse de Kasım'ın bendeki psikolojik etkisi diyelim; Kasım hep eksilerde geçerdi benim için. Bu sene belki de Kasım ayına bir şehir değişikliği epey iyi hissettirdi bu sene. Derken Aralık'ın ilk 15 günü gergin geçti ya kendi kendime, neyse; geçti gitti o da şükür... :)

-- 2019'a Ajanda tutarak başladım, fakat o ajandayı yılın ikinci ayında tutmayı bıraktım...

2019 deyince bir tek ajandam da değil, başlayıp bitiremediğim birkaç iş geliyor aklıma. Birincisi ajandam, ikincisi de Yalova'daki ek tedavim ama... Ajandayı hadi ben tutmadım, Yalova'ya gidip gelmelerim de "servis" sebepli maalesef kesildi. Gemlik'ten giden o kadar az hasta var ki, öncelikle bir süreliğine sonrasında da "olumlu cevap gelemez şekilde haberler kesildi oradan. Açıkçası biraz umudum da kesildi oradan yana, zaten gidebildiğim ölçüde alabildiğim tedavi iyi geliyorduysa da; benim fizyoterapistim de gidiyordu ardımdan, Uzay Terapi'deki fizyoterapiste de gün ayarlanamıyordu bir süredir. Demem o ki, bu da kısmet. Yer yer şartlar uygun mu diye sorguluyorum, ama bunu daha önceden de söylemiştim; bazıları o kadar basit sebeplerle "tedavilerini ihmal ediyorlar ki!", biraz zor bu durumun değişmesi de şimdilik...

Ajandaya gelince, neden tutmamış olmak bu kadar dokundu dersek; planlı olmaya o kadar önem verirken, bazı durumların planını yapmaya yeterli kıymeti vermediğim için diyebilirim... Misal yazmak konusunda yeterli olamadım; ben yazmak konusunu yazan ama bir türlü istediği gibi yazamayan tarafta idim yine çoğu zaman... Ama ajandam yerine başka bir not defteri tutarak olabildiğince kendimi aktif tutmayı da sağladım. Ajanda kullanamamaya takılmam sırf "dahası" olamadığı için galiba ama 2019 bana en çok da bunu öğretti ve benimsetti aslında; "Her şeyin en iyisini olmak en iyisini yapmak zorunda değilsin. Çabalamayı sürdür, o da yeter."

Yani 2019'da en iyisini yaptığımı düşündüklerimden biri, az biraz mükemmelliyetçi olma düşüncesinden uzaklaştığımdı. Yer yer planlamaktan da kaçındım diyebiliriz. Doz ayarlama konusunu temsili şekilde anlatacak olursak, 2019'u örnek gösterebiliriz... ;)

Olabildiğince yazı yazdım ama bloglarımda kendimce, bir o kadar da hikayelerime yazdım ama neticede sonuçlanmayanı çoktu. 2020'de de hem çabalamayı sürdürüp, hem de emeklerimin sonucunu görebilmeyi diliyorum bu vesileyle...


-- Olduramadıkları hakimdi 2019'un da yine, ama bu sefer o olduramadıklarıma daha yakın hissettirdi her defasında...

Misal 2019'da da iş hayatına atılamadım, ama 2019'un sonunda değiştirmeye dair verdiği işaretlerle daha yakınım gibi hissediyorum...

Annem hep der ki, "Ben daraldım ama asla bunalmadım. Allah beni bunaltmadı, Allahım çok şükür  bana "daraldım" dediğim anlarda hep yardım etti." Bir zaman anlamıyordum annemi, "O da ne demek ki?" diyordum ama anladım... İnancından, ondan istemekten ve vermese de "şükür" diyebilmekten vazgeçmediğinde onu hep yanında hayatında hissedebilmekten yana söylüyordu annem. Düşündüm de, ben de hiç bunalmamışım meğer! Geçmişimde en kötü anlarımı bile düşünüyorum, hepsinin en karanlık anlarından çıktım; boşa değil, yaratıcımın desteğiyle çıktığıma inanıyorum...

Bu sene iki kez çok sıkıldığımı hissettim; biri senenin başlarında idi, biri de bu ayın başında idi. Şimdi görüyorum ki, onlardan bile feraha çıkışım boşa değildi. Bana bir şeyler öğretmek ve kavratmak içindi. İlki, her şeyin hep değişmeye devam edeceğini ve en karamsar anlarda bile "bir gün biteceğini" unutmadan sabretmeyi öğrenmem gerektiğini öğretti. İkincisi ise, sıkıntıların hep bir "amaç için geldiğini" ve içsel hesaplaşmaların bir yerde sıkıntı olarak hayatını sorgulatmaya gebe olduğunu öğretti...

2019'da geçirdiğim şu iki sıkıntılı zamanın sabır hissiyatı, bana oh dedirten anlardı... İlkini bir daha hiç yaşamamayı diledim, ikinciyi de artık söz veriyorum "daha çok sabredeceğim" diye kabullendim... 2019 bu ikisi açısından zorlu idi sadece. Şükür rabbimden gelen her sıkıntıya da...


-- Beklentiler açısından nasıl davranmam gerektiğini kavrattırdı sonra bana 2019;

Üstteki olgular sebebiyle de, beklentilerim hep sıkıntı oldu bana 2019'da. Ama birkaçından sonra öğrendiğim olgu şuydu; "Artık beklentileri yükseltme, en iyi anda bile her ihtimalin varlığını anımsa!"

Bende ise tam tersi, iyi bir şey olduysa en iyisi olmaya devam edecekmiş hissiyle bir beklenti oluyor; kötü bir şey olduysa da en kötüsü olacakmış hissi sarsıyor. Sonu hep değişik şekilde geliyor misal; birileri oyun oynuyormuşcasına, beklentiler sonucu değiştiriyormuşcasına... Beklentiler sadece üzer, diyen şarkı sözlerine inanmıyordum; "Dozu ayarsan, beklentiler mutlu bile eder." diyebiliyorum artık. Zor oldu, ben öğrenene kadar dersim çok kez tekrarlandı; ama bence, büyük ölçüde benimsedim bu durumu da. 2019 deyince, içsel anlamda savaşlarımda aklıma gelen ilk maddedir kendisi aslında! :))


-- Bir de 2019 adına aldığım 19 kararım vardı sene başında; birçoğunu ve belki de en önemlilerini gerçekleştiremedim ama...

Sene başlamadan 2019 adına aldığım 19 kararın, toplasak 4-5'ini gerçekleştirmek üzereyim sene sonunda. Ama dedim ya, planladığımız gibi gitmiyor hayat! O listede çok kitap okumak adına verdiğim bir okuma hedefim de var (üstteki kitaplar son okunacaklar listeme dahil olan son kitap alışverişimden), izlemek istediğim film sayısı ve sosyalleşmek anlamında gitmek istediğim konser veya sinema/tiyatro sayısı da... Gerçekleştiremedim ama uğraşmama da sebep oldular aslında. Ama yine de 2020 adına büyük yüklü kararlar vermemeye karar verdim bu senenin sonunda, özellikle de sağlık anlamında...

Egzersizlerimi bir gün bile aksatmadım, beslenmeme de yine tam gaz devam ettim; ama bu sene ek tedavimi aldığım Yalova'dan yana senenin ortasına doğru kesintiye uğradı tedavi sürecim, sonrasında da istediğim kadar iyi ve yeterli devam edemediğimi düşündüm...

Devam ettiremediğim o tedavi, benim için eksik bir süreç oldu. Ama sene boyunca devam ettiğimiz fizik tedavim sayesinde, bu sene net şekilde şunu dedi fizyoterapistim; "Tam anlamda hep ilerliyoruz ve büyük ilerlemeler katediyoruz diyemiyorum. Ama bu şekilde devam ediyor, gerilemiyor ve minik minik de olsa hep ileriye doğru gidebiliyoruz ya; senin sağlığın adına bu beni mutlu ediyor!" İşte 19 maddenin sağlık anlamında önemli iki maddesini gerçekleştiremedim kendimce ama bu cümle var ya; "oh dedirtiyor yine, 2019 anlamında... :)


Velhasıl bu yazımda beş maddede 2019'u değerlendirebildim, çok şey yaptım diyemiyorum ama 2019'un sonuna doğru bir yazı daha paylaşmayı düşünüyorum böyle, şayet kısmetse. Bu yazım içsel anlamda 2019'u kendimce değerlendirdiğim bir yazım olarak burada, erkenden durmalıydı. Bu sıra yazamamayı yazmayı sürdürmek istemiyorum, iki hafta geçti doğru düzgün yazamayalı zaten; bir yerden sene sonu değerlendirmelerime başlarım o vakit dedim... :)

Ne kadar kitap okuduğum, ne kadar film izlediğim de, o sene sonuna doğru yazacağım yazımda olacak inşallah. İzleme hedefime yaklaştım sayılır da, okuma hedefime ulaşabilecek miyim onu da o yazımda göreceğiz bu arada... Ben güzel buldum yine, tüm olumsuzlukların yanında bir olumlu yan var; iyi ki 2019'u da yaşadık, yaşıyoruz. Öğretileri boldu, güle güle gitsin hayırlısıyla; ömrümüze yeniden başlayabilecekmişçesine yenilenmek ve tazelenmek ya yeni yıl, öyle gelsin 2020 de inşallah...

Bir dahaki değerlendirme yazımda görüşmek üzere, şimdilik benden bu kadar... Sevgilerimle. (;