Allah bilir işini dedik, Allah kurtarsın dedik son süreçlerinde dedemin de.. 4 yıl öncesinde Annemin teyzesi için, 1,5 yıl öncesinde de annemin babası için bu dilekte bulunmak durumunda kalmıştık.. Allah topraklarını bol, mekanlarını cennet etsin büyüklerimizin...
Ali dedemiz, 90 yaşını atlatmış bir halde vafat etti. Ailemizin en büyüğü konumunda idi, ben kendimi bildim bileli... Birkaç kez hastalık da geçirip iyileştiği son süreçte dedem için yine, "hepimizi gömecek sağlıkta" demiştik her birimiz. Küçüklüğümüzden beri yoğurdu bile ısıtarak yediğini bildiğimiz kişi (abartmıyorum!), son deminde de sürecin oldukça uzun sürebileceğini düşündürmüştü bize. Onun hastalıkları yaşlılık hastalığı oldu hep, son sürecinde de Alzheimer'la beraber bu hal daha da ağırlaştı...
Saat itibariyle biten günün ikindi vaktine doğru annemin telefonu çaldı, Ayşe teyzem arıyordu; "babamın durumu ağırlaştı abla, gel." diye. Annem daha önceki gün yanından ayrılıp eve gelirken, belki de haberi bugün gelecek diye hissettiğini söylemişti... Annem hazırlanmaya gitti, 5 dakikaya kalmadan Yurdagül yengem aradı ve telefonu ben açtım. Kaybettiğimiz haberini yengem bana verdi, ben de anneme ilettim.. Aylardır çektiği hastalıklarla dolu günlere rağmen, nefesini kolay vermişti dedemiz; çok şükür... Allah işini bilir, o böyle uygun görmüş ve emanetini böyle almak istemiş demek ki. Allahım rahmet eylesin, dedemiz Ali Dehmen'e...
***
En Olmaz Gördüklerimiz De Er-Geç Oluyor Bu Hayatta...
Ben bu durumdan sebep küçük çaplı bir şaşırdım tabii, birden gelişmesine şaşırdım tabi (zaten ölüm de böyle bir şey değil mi?)... Ama daha net olarak şaşırdığım nokta, çabuk nefes vermiş olması mıydı? Yoksa Ali dedemin bu kadar sene sonra vefat etmesi mi? Bilemiyorum da...
"En olmaz görünen durumlara da erişiyoruz, belki bazı şeylerin çoğunu biz büyütüyoruz." diye düşündüm nihayetinde de.. Bugün Ali Dedem vefat ettikten sonra, birçok şey düşündüm istemsiz. Ölümle yüzleşmek bazen de bu açıdan oldukça değerli..
Saat 03.43; Antalya'dan dayımlar yolda, Ankara'dan gelen çoğu akrabalarımız geldi gece yarısınıj ilk saatlerinde ve birçok yolcumuz da sabaha burada olacaklar. Yarın ikindi namazına dedemizin cenazesi kaldırılacak..
**
Bir devir kapandı diye düşünmemek imkânsız, bildiğim tanıdığım en büyük dede o idi; ailemizde birçoğumuz açısından en büyük dedeyi de kaybettik şimdi... Bu gece "Gece Kuşu'ndan Notlar" yolcu beklediğim için vardı kısacası, öte yandan önemli bir işin daha arifesinde hissetmekten alamadığım ve yazma gereği duyduğum için.
Yarın evlerimiz kalabalık olacak, herkes aynı amaca hizmet etmek için toplanacak yeniden ve her birimizin ağzında aynı dua olacak; "Allahım sıralı ölümler versin daima!"
Allahım hem sıralı ölümler versin, hem hasta yatağında hiçbir kimseye ölümü bekletmesin. Cümle ölmüşlerimizin toprağı bol, mekanları cennet olsun...
Olmaz dediklerimiz olur, ölmez dediğimiz herkes ölür. Ölümlü dünyanın halini unutmamak için böyle hayat dersleri görmemiz, ailecek sınanmamız, sabretmeyi bilmemiz ve de bunları yine ezber etmemiz gerekirmiş; bildim...
03.55 - D.K. - Gece Kuşu'ndan Notlar #3
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)