Engelliler Haftasının Yıldızıyım, Peki Ya Sonrası? - 10-16.2023

Merhaba bir Engelliler Haftasının Daha Sonuna Gelmişken, konuşmamız gereken yine çoook şey var; Farketmeniz İçin Bir Sürü Teklifim Ve De Düşüncem De Var! :)

Her sene bu tarihleri unutsam da, gerek sosyal medya gerekse de önem teşkil edildiğimi farkettiğim derecede ben yeniden hatırlıyorum; biz insanların 365 gün boyunca önemsiz ama bazı özel günlerde "farkında olunmaya çalışılan" günleri var. 3 Aralık Engelliler Günü gibi, 21 Mart Down Sendromu Farkındalık Günü, 2 Nisan Otizm Farkındalık Günü ve de önceden Nisan ayında kutladığımızı hatırlıyor olduğum ama her sene 10-16 Mayıs tarihleri arasında Birleşmiş Milletlere üye ülkelerce kutlanan Engelliler Haftası gibi...

Bugün o haftanın son günü; hastanedeki kontrollerim, geçen hafta etkinlik sonrası yorgunluğum ve de bloğuma bu sebeplerle dönemiyor oluşumdan bu yazım düzenlenmek üzere bugüne kaldı... :) Öncelikle birilerine laf çarpıtmak değil amacım, çok net şekilde farkındalık günleri dahi tam anlamını içermiyor demek istiyorum doğrudan. Çünkü her farkındalık gününde zorlandığımız noktalar konuşuluyor, herkes bir derece üzülüyor ama o gün veya o hafta önlemler, çalışmalar veya notlar alınmadan; o hafta kutlamalarla bizler geçiştiriliyoruz ve hafta bitiyor. Hayattaki zorluklarımız kaldığı yerden devam ediyor...

Bu sene ben Engelliler Haftası kapsamında sizlere şunu söyleyeceğim. Bizim ülkemizde "Engelliler Haftası Gerçeği Var, Ama maalesef gerçekliği yok!" (iyi okumalar)

Engelliler Haftası gerçeği demişken; bence böyledir ki ve not etmeliyim çok da iyi anlaşıldığı gibi, sene boyunca bu haftalık görünür olduğumuzu düşünüyorum hep ve yine bu konuyu not ediyorum. Geçen hafta engelliler haftası kapsamında katıldığım Bursa Etkinliğimizde de konuştuklarımızdan ve dertlendiklerimden yola çıkarak eksiklerimizi yazıyorum. Çünkü hiç unutulmamalı: 365 gün boyunca yaşadıklarımızla bizler varız, zorluklarımız farkındalık günleri haricinde dile getirilmekten daha fazlası el atılmayı hak ediyor... Sizce?

Lütfen engelliler haftasına ve de günlerine kalmadan daha çok alan tanıyın bizlere. İş hayatında, sosyal alanda, eğitim alanında ve de kültürel hayatta...

🙏 İş hayatında benim gibi biri için hala bizlerin yeri tam yok ülkemde. Çünkü benim gibi dışarıda akülü sandalyesiyle yer alabilenler, herkes kadar uzun saatler çalışamıyor. Gün içerisinde dinlenmeden orada bulunmak da, desteksiz tuvalet ihtiyacını karşılamak da çoğumuz için mümkün değil zira! Çok şey yapılabilir bu konuda, öncelikle de "işverenlere engelli işçi çalıştırma desteği ve teşvikleri veriliyorsa, engelli işçi kanunu ve her engelli grubunun da kendi içinde şartlarının oluşturulmasına alan oluşturulmalıdır." Sizce mantıksız mı? Bunun örnekleri birçok ülkede mevcuttur.

🙏 İş yerlerinin tam anlamıyla (servisleri, giriş yerleri, çalışma saatleri, engelli tuvaletleri ve gereksinimleri) tüm engelliler için yeterli de değildir! İşverenin engelli işçi çalıştırması teşvik edilirken, işçinin sigortası devlet tarafından yapılıyor olması yetmiyor; engelliye doğru ortamı da sağlamak işverene şart koşulmalıdır. 

🤝 Sosyal hayatta; iş yerlerini geçelim, bina girişleri ve iç dizaynlarından tutun, sokakların taşlarına ve kaldırımlarına kadar bizi genelde planlara tam anlamıyla dahil etmediklerini sizler de biliyorsunuz... Otobüslerde kendi ilçemde şoförler ile yaşadıklarımı biraz biliyorsunuz, onlar beni kabul edemiyorlar hala mesela... Belediyelerin ve şehir planlamacıların her il merkezi ve ilçe sokaklarına en az bir akülü sandalyeli ve bir işitme ve görme kaybı olan engelliyle incelemesi bu devlet için zor olabilir mi??

🤏 Eğitim hayatına gelince, işte şu emoji kadar gelişme mevcut. Ama bu sene biraz kurslara giderim sosyalleşirim yeniden dediysem de olamadı misal. Maalesef en basitinden halk merkezi bile "bana uygun düzenleneceğini söylenen yönetmeliğine rağmen" hiçbir şey yapamadı. (Bu süreci geçen sene 3 Aralıkta bloğuma yazmıştım, buradan okuyabilirsiniz) Eğitim hayatında da aynı şekilde, ilkokulda engelli ailelerin velileriyle gelişmeler katedilebilir ve ortaokul ve lise okullarının öğrencileriyle de rehberlik birimleri işbirliği yapabilir. Düşünsenize o okulun bir öğrenciye katabildiğini?? :) 

👉 Kültürel hayata da gelince, sosyal alanda bu konuda da yer çok az kalıyor üsttekiler olmayınca. Sinemaya gitsem veya gitsek, oralarda yerimiz koltukların en dışı genelde; tiyatroya gitsem... Dediklerim gayet iyi anlaşılıyor bence, her birine örnek vermeyeceğim daha... 🤷‍♀️

Sizce bir engelli olarak bunları bizlerin illa söylemesi gerekir mi? Toplumumuz farkındalık günlerini devletin hiçbir biriminden beklemeden de atağa geçemez mi? Herkes kendi gördüğü alandan hayatındaki özel gereksinimli biri için harekete geçse, ülkem çiçek gibi olur kısaca. Devlet benim, sensin, biziz ya; vatandaş devletle var, devletim de vatandaş için var. Ben bugün ve bu hafta Engelliler için eksik gördüğüm en net olguları söyledim size! Ben bu alanda gelişmeler için yazmaya ve göstermeye devam edeceğim sözün özü bu... 

Sizler duyacak mısınız ve duyuracak mısınız sesimizi? Benim sesimi kitlelerce yayar mısınız? Tüm bunları ileriki zaman diliminde YouTube kanalımda da sizlere seve seve anlatıyor olacağım! Bilin lütfen, ben daha da atağa geçmeye hazırlanıyorum. Beklemek de yol alınmıyor, sesimi duyurmaya önce kendi şehrimden başlayıp tüm ülkeme yaymayı planlıyorum!

Bu da dert mi denilmeyecek hafta buysa bizim için eğer, bir yıla sığdırma vakti gelmedi mi sizce de bizleri? 🤔🤝

Düşündürdü ise sözlerim, o zaman harekete geçme vakti! Engelliler haftası dediğimiz o zaman tamamıyla anlam kazanacak çünkü!

Sevgilerimle. Ben Didem Köse. 😊