9 Yılda

Bazı günler her zamankinden daha zor, daha anlamlı, daha da özlem dolu. Bugün gibi, yarın gibi sonraki gün gibi... 

Mart hep daha anlamlı 9 senedir, özlem daha yakıcı ama özlenenin varlığıyla da anlamlı. İyi ki ile kalbinde en derinde bir yer oluşuyormuş, gitmek zorunda kalanla beraber bu hayatta. Selam olsun ebediyetteki sevdiklerimize...

9 yılda ne değişti, kaybettiğimiz gibi gördüğümüz ama anılarda daha kalıcı bir izle baki kalan bir sevdiğimizi kaybettik de; neler neler değişti hayatımızda... Kimi zaman arkadaşlarımızla daha uzak kaldık birbirimize gibi hissettim, kimi zaman daha yakındık da oysa. 9 yılda özlediğim ve özlemi kalbimde sızı haline gelen Duygumuz, yitip gittiyse de bu dünyada idi bir zamanlar; özlem bitmedi hep katlanarak devam etti sol yanımızda... 

Hatırlamaya ve çok nadir birşeyleri hatırlayamasam da unutmamaya dair kutlamalar yapmak istiyorum artık. Sesini, yüzünü, gülüşünü unutmak istemiyor ve rüyama girdiği gecenin sabahı günün en mutlusu ben oluyorum. Bundan 9 sene önce böyle bir şeyleri yaşayabileceğimizin mümkün olmadığını düşünürdüm, meğer nasıl da hayatın en gerçek taraflarından biri böyle yaşamakmış...

En zoruma giden hala bugünü adlandırmak, o gün geldi diyeyim; yıldönümü demek uzun uzun yakıyor canımı. Az önce yine keşfettim ki, bu hala etkin bende... Kimse yaşamasın, hiçbir arkadaşını ve vaktini dolu dolu beraber geçirip sırlarını ve iyi kötü tüm hislerini paylaşabildiği bir arkadaşını kaybetmesin dilerim ki...

Günü kötü anmak değil, anılarımızla da anmak istiyorum. 

Şanslıymışım aslında; onunla çok üzücü bir anımda tanışmıştık, ama o beni ilk kez savunmuş ve destek olmuştu işte. O gün hastalığıma dair önce sözlü sonra da fiziksel bir şekilde saldıran yaşıtımız biriyle tartışıyordum ben. O zaman sitenin bahçesinde tanışmıştık ve beni korumuştu hemen. Biz o gün ilk oyunumuzu da bu sorunu çözdükten sonra oynamıştık; Damla Duygu ve ben, bizim evde yastık savaşı! Arkadaşımızın ilk güzel kahkahalarını o zaman tanımış bilmiştim. Sonra hep en çok kahkahalarımızı sevdim, sitede beş kız iken (Duygu, Damla, Seda, Melike ve ben)... Hala kahkahalarımız ve gülüşmelerimiz en sevdiğim, ama gel gelelim eksik hissetmemek elde değil. Sağlık olsun ve hep onu anmaya devam edelim dilerim, iyilikle ve güzel günlerimizde...

Sonra çok oyun anlarımız, çok kahkahalarımız ve bir o kadar da birbirimizin üzüntülü anlarında beraber ağlamalarımız oldu. Beraber lisede de okuduk, sitede de koşturduk, sohbetlerimiz de yediğimiz içtiğimiz oynadığımızın ayrı gitmediği zamanları da yaşadık durduk.. Gidiş vakti gelmeseydi eğer, kimbilir daha ne güzelikler yaşayacaktık beraber.

"Anı Yaşa" dedi 2009 ve 2010'da bize, "Ben öyle yapıyorum!" diye de ekledi. O iki senemin ve hayatımın en değerli öğretisi oldu bu cümle. Bir de hiç unutmam demişti ki, "Ne karar alacaksan, bu senin kararın olsun. Ben ya da bir başkası diyor diye yapma hiçbir şeyi! Hataların senin kararlarından olsun..." Ne güzel öğretiler değil mi, beraber öğrenip deneyimlediğimiz küçüklüğümüz ve gençliğimizin üzerine 9. sene de geldi geçiyor işte! Keşke demek faydasız ama o da buralarda olsaydı demekten alamıyorum kendimi. Bazen yalnız hissediyorum ve bir de anlaşılmazmışım gibi...

Gitmeden iki gün öncesiydi, sımsıkı sarıldık birbirimize; okullarımıza gidiyorduk ikimiz de. Nasıl özlemiştik birbirimizi ya, altı üstü bir iki gün görüşememiştik oysa; malum okul zamanı... Yazışıyorduk da bol bol Msn'den ama yetmiyordu bize işte... Sonra gittiği gün, iki kez sımsıkı sarıldım ona hissetmişiz gibi sarıldık öptük birbirimizi. Şanslıymışım gerçekten, herkese nasip olmaz böylesi. Şükürler olsun Allahım, en azından o an sımsıkı sarıldığım için bile şükürler olsun sana.

Onu çok seviyorum ve yazıya dökmek istiyorum bunu bir kez daha. Duygum, rahat ol yerinde. 9 yıl geçse de, hayallerini kurduğumuz muhtemel geleceğimizin hatıraları ve bana öğüt niteliğinde sevgiye - sevilmeye sayılmaya verdiğin değerler adına sözlerini unutamıyorum hala, unutmayacağım da inşallah...

Sana her zaman yazmak öyle zor ki benim için, bugün zor da olsa başarmak istediğim günlerden bir diğeri... Yine sımsıkı sarılıyorum sana, hatırana, hatıralarımıza ve hala sarılmam imkansız değil zira... Öğrendim ki 9 yılda, rüyalarda olduğu gibi anılarla da sarılabiliyormuşuz sevdiklerimize aslında... Sarıldım, çok sevdim ve bugünü senle yaşadım yine. Rahat uyu ve bizim seni hala sevdiğimizi hisset dilerim! Candan ötemiz, meleğimiz; dualarımız seninle...