Annem; hastalığımda yanımda, sağlığımda bile arkamda, her an bizleri koruyup kollamak için tetikte, okumamız için canla başla savaşan, sırf ben okuyayım diye 2 sene benimle beraber Sındırgı'da kalan, aile nedir en iyi bilen ve varlığını sadece bize adayan...
Annelik öyle bir şeymiş ki; yemeyip yedirmek, giymeyip giydirmek dedikleriymiş. Hep doğruluktan yanaymış tek öğretmek istedikleri mesela, bunu annemden öğrendim ben. Haklı da olsan, kin tutmamayı öğütlemekmiş.. Haklı da olsam, Allaha havale etmem benden istediği... Kıranı kırmamam, üzeni üzmemem...
Annem, bir tek kan alınırken yanımda duramıyor artık. Zira benim dayandığımı görse de, o dayanamıyor kızının damarını bulamadıkları zamanda çektiği eziyetlere...
Ve o benden hep yazmamı istiyor. Bugün değil sadece, her gün onun için yazıyorum ben. Onun ve ailemin tüm fertlerinin desteği, benim için her şey demek. O destek bana yazarken daha çok motive ediyorsa da, bir tek annem için yazarken çok zorlandığımı biliyorum ben. Seçtiğim cümlelere ve kelimelere kadar dikkat etmeye çalışıyorum. Ve bir gün kitabım çıkarsa hayal ettiğim gibi, ilk olarak hayatımla ilgili olsun istiyorum. İlk imzalı kitabımı da anneme vermek istiyorum. Bu hayatı benimle beraber göğüslediği için çok şükrediyorum annemi verdiği için Allahıma...
Hiç unutmuyorum, "Hasta olduğun için doğmasaydım keşke?" dediğin oldu mu diye sormuştu bir akrabamız. "Hiç ama hiç olmadı. Çünkü ben çok şanslıyım ki, böyle bir anadan böyle güzel bir aileye doğdum." demiştim. Hala söylüyorum. Bin ömrüm olsa, bininde de hasta olsam yine annemin kızı ve bu ailemin bireyi olmak isterim...
Annelik nedir, Aile olmak nedir, birey olmak nedir bana öğrettiğin için çok teşekkür ederim. Anne olursam bir gün, sen gibi anne olmayı diliyorum. Sen bana ailemle beraber sağlığın kalpte olmasını gerektiğini öğrettin. Düşünceler ve kalpler sağlıklı ise, o hayatta bedenen sağlıksız olmanın dünyanın sonu olmadığını ben senin tavırlarınla öğrendim sadece. Sen hiç bana kızım şükret demedin, şükretmen yetti bana hastalığımı kabullenmeme... Ve bu yüzden, annelik budur diyorum annem... Bir gün anne olursam, inşallah sen gibi çocuklarıma yetebilecek bir anne olurum...
Bugün annem sabah erkenden kalkıp, yengemlerle tur aracılığıyla gezmeye gitti İnegöl civarına. Gönül ister ki, her an gezdirebilelim onu. Ama gerek fırsatlarımız, gerekse de durumlarımız el vermiyor. Ama yanımızda olmaktan mutlu olduğunu bilmek bile mutluluk verici çok şükür. Akşama yanımızda olacak bugün annem. Ama problem değil, dedim ya her gün onun günü benim ve bizim için.
Annem, anneler günün kutlu olsun. Ama bil ki, tüm günlerim senin için benim. Allahıma bin şükür, annem olduğun için. Annelerimizin ve anne bildiklerimizin günü kutlu olsun... Fedakarlıklarınızı ödemeye ömrümüz yetmez... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bloğuma hoşgeldiniz. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.
İnşallah beni yorumlarınızdan mahrum bırakmazsınız... :)