Babalar Günü Bugün...

Bugün Babalar Günü. Ve aslında ben böyle günlere biraz hassas bakıyorum. Anne ve Baba konusu hassas bir konu. İnsanoğluyuz, ölüm hallerine çok sık rastlıyoruz. Ve dilimize en çok dolanan sözler; "Keşke anne ve babalarımız ölümsüz olsalar." "Keşke insanoğlu olarak ölümsüz olsak ya da..." :)

Anne ya da babasını kaybeden arkadaşlarım oldu, veya anne babasını tanıma şansına erişemeyenler. Anne-babalığın doğurmak ile olmadığını; hayat boyu sana destek çıkıp annen-baban kadar sevdiğini belli edenlerin de anne-babalığını kabul eden arkadaşlarım da vardı, anne ve babası olmadığı için isyan edenler de... Her yol şuna çıkıyordu aslında; Anne ve baba dediğimiz kişilerin yeri hayatımızda bambaşkaydı...

Şimdi üstte yazdıklarımı düşününce; "Böyle günler hassasiyet içermeli." diyorum. Bugün babalar günü, ama benim babam da babasıyla vakit geçirme şansına erişemeyenlerden maalesef. Babasını 7 yaşında kaybetmiş. Bu sebeple bende dedemi tanıyıp bilemedim tabii ki...

İşte bu anne ve baba günlerinde durum bu halde oluyor biraz da benim için. Dilim varmıyor aslında, anne ve babamı kaybetmeyi istemiyorum. "Allahım onlara uzun ömür versin; beraber bir ömrümüz olsun." Diyorum. Anne ve baba olmak, kolay. Annelik ve babalık yapmak zor elbet. Şükür annemiz ve babamız, iyiki bizim annemiz ve babamız ablamla... Allahım anne ve babalarımızı başımızdan eksik etmesin...

Derler ki; Anne gezindiğin bağ, baba yaslandığın dağ'dır. Hayatında yaşadığın en güzel zamanlar, Annen ve babanla geçirdiğin zamanlardır... Allahım bu zamanlarımızı hep mutlu kılsın... :)

Ve unutmak kolay değil, Soma'da babalarını yeni kaybedenleri... Soma'da vefat eden babalarımızın ve baba adaylarımızın da babalar günü kutlu olsun. Mekanları cennet olsun...

Resim 2012 yazından, bir piknik esnasında tavla kapışmamızdan. Bana tavla'yı  ve öğrettiğin ve çoğunlukla yendiğin için de teşekkürler babacım. :)

Hep söylüyorum ki annem için; O Benim Dünyam... Annem kadar Babam da önemli benim için. Ailem bu hayatta çekinmeden sırtımı dayayabildiğim yegane insanlardan... :)

Ben kendimi şanslı hissediyorum, babam açısından da kendimi. Çünkü babam kendi anlatır onun zamanında anne ve babalığı; "Çocuklarını sevemezmiş eskiler. Anne-babadan sert şekil gördükleri için, doğrusunun bu olduğunu düşünürler ve çocuklarına sert davranırlarmış. Ve birinin yanında çocuğunu sevmek  nerede? Büyüklerinin yanında çocuğunu kucağına bile alamazmış erkekler. Ve bilirsiniz, o zamanlar büyüklerle beraber yaşayan çok insan varmış... Anne sevilse de, babadan hep korkulur mu çoğunlukla."

Babam, bu şekil evladını sevememe durumlarını sevmezmiş hiç. "Ben çocuklarıma böyle yapmayacağım." demiş. "Çocuklarım benden korkmayacak, kapıda karşılayacaklar beni. Utanıp odalarına kaçmayacaklar." Demiş. Gerçekten babamızdan korkmadık öyle, ve şımarmadık da eskilerin dediği gibi...

Bu sebeple kimimiz şanslıyız diyorum zamanımıza göre. Eskiden aileler, çocukları şımarmasın diye yapıldığı söylenirmiş, evladına yaklaşamamak. Ve büyüyünce, anne ve baba sevgisine hasret büyüdüğünü söyler durur eskiler. Diyorum ya; anne-baba olmak kolay, annelik-babalık yapmak zor... 

Ben Babama teşekkür ederim; 

Bizi desteklediği ve geri plana atmadığı için. 

Bize layığıyla babalık yaptığı için, bizimle sohbet ettiği için, bizimle vakit geçirmek için zaman ayırdığı için,

Ve babama teşekkür ederim kahramanımız olduğu için... 

Beni ve ablamı hiçbir zaman birbirimizden ayırmadığı ve değerli hissettirdikleri için teşekkür ederim anne-babama...

Evlatlarına vakit ayıran, onlara değerli olduklarını hissedip özgüven sahibi insanlar olarak yetiştiren anne-babalara, 

Ve öz anne-baba olmamalarına rağmen, evladıymış gibi hissettiren anne babalık güdüsünü içlerine yerleştiren bireylere,

Selam olsun benden... 

İşte böyle anne-babalar varken, hayat daha güzel... :)

Canım babamın ve babalığını layığıyla yapan babalarımızın, baba gibi annelerimizin ve tüm değerlilerimizin günü de bugün bence. 

Babalar günü kutlu olsun... :)

Sevgilerimle...