Pazar Yazısı - 1

Pazar günleri, bazıları için tembellik günüdür bazıları için de keyif günü... Şüphesiz ki evde geçirilen boş bir günün, keyifle geçirilmesi yakışık alır. Benim için durum böyle... Bu keyife; müzik dinlemek de, film izlemek de, kitap okumak da dahildir... En güzeli de müzik eşliğinde eline aldığın deftere yazmaktır bence... Bir günün güzel geçirilmesine sebep herşey Pazar gününe yakışır... Olayın küçüklüğü değil, işlevi önemli gibi bir konu hakim burada. :)

Pazar günü birçoğumuzun boş olmasa da, boş anlamı katarak dinlenmeye çekildiğimiz gün olduğu için ve Pazar günlerimizin yazısını da yer yer yazmak istediğim için bu başlığın adı, Pazar Yazısı... :) Bir haftasonunun güzel geçirilmesine en büyük sebepte; ailemle veya sevdiklerimle dolu dolu geçmesidir benim için. Boş günleri sevmemin sebebi, dolu dolu ve mutlu bir günü sevdiklerimle geçirebilme imkanından ötürüdür en çokta işte...

Bu Pazar güzel mi güzel bir Pazardı yine. Bitti gitti bile, çabucak geçmesini istemesem de yine... :/ :)

3 hafta sonra nihayet Kağan'ımıza kavuştuk annem ve babam ile bugün, birkaç saatliğine de olsa. Bugün öğlen ablam eniştem ve Kağan'ım geldi nihayet. 1 ay önce babaannesi ile dedesi geldiğinden beri kendi evinde kalıyor Kağan'ımız. Ve ablamlar işte iken de babaannesi ile dedesi bakıyor şu an. Seçime kadar buradalar ve Kağan'ımızdan bir süre daha ayrı kalacağız. Anne babası ile beraber olması açısından sevinçliyiz, özlem çekmeye katlanmaya devam yani...

3 haftadır görüşememek, elbette Kağan'ımızın bizi azıcık unutmasına sebep olmuş. Ama tamamen unutmamış yine. Zaten dikkat ettim; Kağan ile ne kadar ayrıldıysak bu zamana kadar, (babaannesigil'e bırakırken veya ablamın uzun izinlerinde bir yerlere gittiğimizde vs) tam anlamıyla unuttuğuna denk gelmedik bu zamana kadar, maşallah. Kağan zorlu bir çocuk değil bu konuda yani, çok şükür..

Başta "Bunlar beni neden bıraktı havası vardı yine." Sonra alışınca, bol bol oyun oynadık Kağanımla... :) Bir de gittiğinden beri bir nazlı haller başlamıştı yine, nazlı halleri bugün de hakimdi. Nazı, niyazı bizeydi bugün de çoğunlukla. Ama her hali tatlı geliyor bize, maşallah kuzuma. Velhasıl bugünün özeti resimlerde saklı zaten... Bol bol özlem giderdik, ama Kağan gidince özlemimiz geri yerine geldi ne yalan söyleyelim.

Biliyoruz ki artık; bir toruna bir de yeğene doyum olmuyor. Evladı ben henüz bilmesem de, evlada da doyum olmadığı söyleniyor ve gözlemlediğim kadarıyla da doyulmuyor. Allahım elbetteki eksikliklerini veya daha büyük hasretleri vermesin başımıza. Kavuşma dolu günler yaşayacağımız nice günlerimiz daha olsun inşallah...

Mutlu bir Pazardı, nice mutlu günlerimiz olsun hep beraber yine inşallah. Sevgilerimle... :)