Doymadığımı Düşündüğüm Bayram Tatilinin Ardından - Temmuz 2022

 

Upuzun bir başlık yazdığımda da mutlu oluyorum, yazı içerisinde upuzun cümleler kurduğumda da... :) 

Bu fotoğrafı yeni haftanın ilk günü öğlen vakti çektim. 12.28 idi uyanmıştım ve kendime gelmesi biraz zor oldu. Haftaya geç ama sağlam başladım yani. Bir haftadır az, son iki gündür de ağrılarımdan ötürü hiç uyumamış olduğum için dinlenmiş halim bu oldu esasında.

Bayram tatili bitti, yeni bir haftaya başladık ve ben bu haftanın ikinci gününde yazıyorum işte şimdi... Dayım, yengem ve İncim burada idi bayram tatili boyunca. Onlar Cumartesi günü gittiler, biz tatilin bittiğine ikna olma çabasındayız. Doyamadığımı düşünüyorum, ne tatil dolu günlere ne de yengemlere... :) 

Anı biriktirmek nasip oldu şükür ki, ama bir o kadar da tatil haline biraz kaptırdım yer yer kendimi. İşime odaklı devam ettim instagram ve sosyal medya paylaşım ve görüşmelerime, ama yazmalarıma çok fazla ara verdim. İçimde birikti nicesi... Bazı boş anlarımı, elimi meşgul edebilmek için uygulama kullanımları ile doldurdum. Beyni boşaltmak ve de yeni işler için biraz yer açabilmek için faydalı olabilir diye düşündüm.

Arife günü başladık tatile. Önce yengemlerin geldiği arife günü akşamı, bir gün gecikmeli olarak ayarlanmış olan yeğenim Kağanın doğum gününü kutladık. Yine Corona başladı beri uzun aralıklarla görüşüyor olmamızdan ötürü, kutlayamadığımız her şey adına yedik pastayı. 1,5 senedir yeni adet oldu bizde bu mesele. Nice kutlamalarımıza olsun daha, sağlıcakla inşallah... :) 

*Ara Not: bu meşguliyetlerimde C2me uygulamasında hesabımı yeniden açıp kullanmak hatasına düştüm. Her defasında ne kadar aşırıya kaçabilen doluşabilir ki oraya, diyorum ama oluyor işte. Sohbet edebilecek insanlara inancım benim bile tükenmek üzere. Çok fazla dertlendim, insanlarımız adına. Edep, anlayış ve de karşındakinin isteklerine itimat hiç kalmamış... Ben ettim siz etmeyin diyebilirim, seviyeli insan sayısı yok denecek kadar azalmış. Sohbetler cıvık ve de çoğu +18 odaklı ne yazık ki...

Şayet var ise çoook boş vaktiniz, tamam sohbetle doldurmaya veya birilerine tahammül etmeye devam edebilirsiniz. Sanırım ben de bayram sebebiyle biraz tahammül ettim işte. Neden bilmiyorum, bayram münasebetiyle işlere de geç başladık bu ay ya; Allah işsiz veya uğraşsız bırakmasın kimseyi. :) Satışa, satışla uğraşmaya çok gönül vermiş ve alışmışım şükür ki... =)

Bayrama gelince; kalabalık bayram kahvaltısını çok özlemişiz. Biz ailecek, ablamlar ve biz oluyorduk; elbette yine mutlu oluyorduk. Ama şimdi +3 ile daha kalabalık bir bayram sofrasında olmayalı çok olmuş gibi geldi, tadını çıkara çıkara bayram sofrasında idik yine ilk gün. Çok şükür ki, Allahım nice sağlıklı ve mutlu birliktelikler ve kalabalıklar nasip etsin... Yaklaşık 10 günlük birliktelik çok iyi geldi doğrusu, tüm telaşı ve de yer yer uykusuz kalmalarına rağmen. :) (uykusuzluk benim kendime bağlı durumlardandı esasında...)

Allah kabul etsin, ablamlar kurban kestiler bu bayram... İlk gün akşamı onlarda idik; kurban ya da ramazan bayramı farketmez, bayram demek benim için kalabalık bayram sofrası ve yaprak sarması demektir... :) Annemler o gün akşam yemeği telaşında iken, sarmamı yiyerek kitabımı okuma derdine düştüm ben de. Eğlencemde idim yani kendimce, üstelik çocuklar da (yeğenlerim ve kuzenim) oyun derdinde oldukları için beraber; kitabıma, sohbetler arasında yalnızlığıma çekildim yemek telaşlarında iken işte... 

Bayramın ikinci günü büyükler gezmede, birkaç iş güç peşinde iken; biz oturup çocuklarla en sevdiğim oyunu oynadık, Kelime Oyunu Scrabble... :) O günün akşamı idi sanırım, Kumla'ya gezmeye de gidildi... 

Bir piknik de sığdırdık bayramın 3. gününe, iki araba gittiğimiz arabayla; sabahtan akşama dek piknik alanında idik. Garip bir gündü, sonu üzücü bir haber alarak noktalandı. Akşamımız eve gelip yorgunluğu atmayla geçti sonra...

Kitap okuduğum, günün nabzını tutmaya çalıştığım bir piknikti.. İki gün sonra piknikte vefat haberi aldığımız, annemin dedesinin eşinin abisi için okuma yapıldı; anneannenin evinde. Dedem desem karışacak diye ısrarla böyle yazıyorum, Bayrama kayıp da karıştı işte böyle... Bir de bayramın ikinci günü idi, amcamın hastaneye kaldırıldığı haberini de aldık. Şifa olsun inşallah dualarıyla, kısmetse bayram sonrası gitmeyi düşünüyoruz amcamın yanına da... Dedim ya telaşlı, garip bir bayramdı. Ne hissedeceğimi bilemedim doğrusu bir ara...

Okuma durumu da bittikten sonra, bir gün de sabahtan akşama kadar başka dayımın evinde vakit geçirdik; Antalya'dan gelen dayımlarla... Elimdeki kitabı bitirmiştim, yeni bir kitaba da o gün geçmiştim. Temmuz ayı için 4 kitap bitirme hedefim var kendi adıma, üçüncü kitaba geçtim bayram sonrasında da... :) 

Bir de bayramda bir örgüye devam ettirmeye çalıştım kendimce, sohbet muhabbet içerisinde... Bayram ve tatili, yine de iyi geçti bu şekilde işte... Bayram sonrası iyi haberler de alabiliyor olmak dileğimle diyorum şu sıralar...

Sonra veda vakti geldi işte; Corona'yı en çok da bu sebeple sevemedim, ekonominin kötüye gidiyor oluşunu yaşıyor oluşumuzu da en çok bu sebeple kabul edemedim... Kalkıp kalkıp gidemiyoruz eskisi gibi! Antalya'yı ve Antalya'dakileri çok özlüyorum... 

Hemen hemen ard arda ev aldık, gidip gelip birbirimize destek olamadık. Dayım daha bu bayram gelip evimizi gördü işte. Kasım 2021'de gelmişti İncim ve yengem de hem hasreti biraz dindirmeye, hem de ev görmeye...

Böyle olduk işte, Corona sayesinde daha az gider gelir ve çokça da korkar olduk. Geçer mi bilmiyoruz, ama artıyor diyorlar ya yine bu sıra; ürküyorum valla... 

Her şeye rağmen tabii ki, iyi ki geldiler. İyi ki bu bayramı geçirdik, hepimize hayatın telaşına bir mola vermesi nasip oldu. Veda pozları çektik, yine kavuşmak ve görüşebilmek dileğiyle. Cumartesi günü gittiler, hiçbirimiz eve sığamadık. Kalktık ablamların evinin arkasındaki çardakta oturmaya karar verdik; Mustafa dayımlar, annem babam ve ablamlarla... Akşam yemeğini beraber yiyip, beraber çay içtik. Geçti gitti böylece bayram tatili de. Nasip kısmet, bir başka buluşmaya diyelim. Ben doyamadığımı düşündüğüm bayram tatilinin ardından, neler yapmıştım-yapmıştık yazmak istedim...

Defnem kalabalıklarda çok tatlıydı, daha çok konuşmaya başladı. Gidenler en çok onu özleyecek yine, bir dahaki buluşmada bakalım neler neler yapıyor olacak göreceğiz... 

Başka şeyler daha yazacaktım, çok net olamadığımı farkettim. Yazmayı özlemişim, orası belli. Ama bundan sonra dönebileyim inşallah diyelim, bu yazının hakkını verebildiğimi de düşünüyorum.

Bir bayramın ardından, telaşımızı ve biraz da uykularıma sorumsuzca düzensiz tavrımı koyarak ihmal ettiğimi farkettim kendimi. Bayram bitti, düzenlice uyuyabilirim inşallah! Bir de düzenlice yazabilirim buralara inşallah... 

Sevgilerimle... :)