Anlaşılmamak, Endişe Verici - Kasım 2018

Kendinizi iyi anlattığınıza emin olduğunuz anlarda, anlaşılmamanın verdiği derin his endişe verici. Hani bazen olur ya, çözülmesi gereken bir sorun vardır ama onu sizinle beraber birilerinin çözmesi gerekir. Ama olay da bu ya; çözmesi gerekenler önce söz verir, sonra da bir türlü o sözü yerine getirmezler... Anlaşılmamak ve bilhassa anlamamaya uğraşırcasına davranıldığınızı hissetmek de ardından gelince, gerçekten endişeye düşüyorsunuz böyle anlarda; acaba ben mi fazlalığım bu noktada? diye..

İşte o noktada, cidden şu söz gibi uzaklaşmak gerekiyor oradan susarak. Kendimizi yormaya gerek bile yok! 

"Yolun karşısında söylediklerini anlamayan birisi varsa, en iyi cevap susmaktır!"

Anlaşılmadığımızı düşündüğüm bir dönemdeyiz yine ve bu yine bir ilk değil aslında. Ne yazık ki, birçok kez söylediğim gibi; benim ülkemde, engelli isen, anlaşılmamak gibi bir durum hayatının dört bir yanında var... "Engelli isen" kısmını kendi durumunlarınıza da uydurmanız mümkün tabi...

Açık açık söylemek anlatmak ve tek bir kuruma mal etmemek istiyorum bu durumu ama engelim sebebiyle yerine getiremediğim işlevlerim (yürüyememek, merdiven çıkıp inememek, kısacası kendi başına hareket edememek gibi), bu sıra daha fazla yüzüme yüzüme vurulur gibi oldu... Sağlık sektörü ciddi anlamda bazı noktalarda çökmek üzere. 

Şöyle ki; Devletin bana sunduğu fizik tedavi hizmetini haftada iki gün alabilmek için rehabilitasyona gitmem gerekiyor. Rehabilitasyona gidebilmek için, servise bindirilmem gerekiyor. Servise bindirilebilmek için de bir yardıma ve yardımcıya ihtiyaç duyuyorum! Ama gel gelelim, burada da sistemin kurbanıyım resmen. Bir ben değil tabii, ben gibi çoğunluklar var ki; bedensel engellerimizle yaşamımızın her alanında bir engelli yarış pistinde gibiyiz ama seslerimiz ne yazık ki duyulamıyor!

Rehabilitasyon merkezlerinde, bir taşıyıcı bulundurmak hala zorunlu değil. Ben 8 sene öncesine kadar yürüyebilir durumda idim ama şimdi desteksiz yürüyemiyorum. Beni en iyi engelli aileleri anlar ki, bu bir ambulans hizmeti almak kadar gerekli ve ciddi bir mesele... Taşıyıcı sorunu yaşadığımız için, gittiğim rehabilitasyondan ayrılmam gerekiyor sanırım... Bu sabah yaşadığımız bir anlaşmazlık daha, bizi bu kararı almaya kesinkez itmiş bulunmakta! 

Şimdi deseniz ki, rehabilitasyonla küs mü ayrılacaksınız; bunu düşünüyorum ben de ama öyle olmayacağına da eminim. Karşılıklı emeklerimiz geçti birbirimize ama bu konuda da tam olarak anlaşılmayı dilerdim kendi adıma. Yaşadığım stresler sebebiyle, kırılmadım değil yine dünyaya. Biraz da onlara... En başta bir sorun olmayacağının ve bize bu konuda sorun çıkartmayacağını söyleyenler ile çok yanlış anlamalar yaşadık. Bir türlü anlaşılamadığımı görmek, derinden yaraladı beni doğrusu... Engelli olmak, bu ülkede gerçekten yardıma ihtiyaç duymak; anlaşılmak istenmediğini de mi gösterecek ve düşündürecek hep insana?? Bu ciddi anlamda, yaralıyor beni!

Düzen değiştirmeyi hala hiç istemiyorum ama ne yazık ki bana rehabilitasyona götürme konusunda tam destek verebilecek bir rehabilitasyona ihtiyacım var... Başlarda da söylediğim gibi, bizim ülkemizde rehabilitasyonlarda taşıyıcı bulundurmak zorunlu değil ama bu o kadar gerekli ki! Sırf bu yüzden, yıllık ek tedavimi 3 senedir taa Yalova'daki bir Fizik Tedavi hastanesinden alıyorum ben! Taşıyıcı elemanları var, hastalarına bu konuda sıkıntı çektirmemek için ellerinden geleni yapıyorlar. Tamam, yoğunlukları sebebiyle aramadılar 3-4 haftadır ama o yoğunluk bittiğinde yine geri dönebileceğimi ve taşıyıcıdan yana sıkıntı çektirmemeye uğraşacaklarını biliyorum... Şükür ki, desteklerine sağlık olsun ve işleri rast gitsin. Çünkü bizim bu gibi örneklere ihtiyacımız var... 

Ama öte yandan, yılın her haftası gidebildiğim rehabilitasyon düzenim adına, yeniden bir rehabilitasyon ve fizyoterapist değişimi ile yeni bir süreç başlatacak olmak üzüyor beni. Umarım en azından, eski fizyoterapistime ve eski rehabilitasyonuma dönebilirim diye umuyorum şu an! Anlaşamadık, anlaşacağımızı söylediler ama bir türlü o stressiz gidip gelmem gereken ortamı sağlayamadılar. Babam her ay iki hafta boyunca gündüzleri çalışıyor ve evde olamıyor, diğer iki hafta da gece ve akşam mesaisi oluyor. Evde olduğu iki hafta boyunca o yardımcı olacaktı ve oluyordu da ama diğer iki haftayı da idare edemez oldular. 

Bu sabah rehabilitasyondan babamın evde olmadığını bilerek sadece şoför yollamışlar. Bilerek diyorum, çünkü geçen haftadan beri bunu konuşuyoruz. Yanlış anlaşılma dediler, ama bu anlaşmazlıktan sonra da, anlaşılamayacağımızı telefonda bir kez daha hissettirdiler; "şahsi algılamayın ama bir kişi için taşıyıcı tutulamaz!" dediler, kaldı ki bir bedensel engelli ben değilim. "Yolun karşısında sizi anlamayan kişiler varsa, susmakmış en iyi cevap." Yol almamız gerek, başka diyarlara! Gidemedim rehabilitasyona bugün; kendimi de annemi de ezdirmeye niyetim yok, annem beni merdiven indireyim derken bir gün sakatlanacak yoksa (Allah korusun!). Doğrusu gerildik annemle ve de darıldım, sistemde yok edilmeye çalışıldığımızı düşünüyorum. Evde terapi yasal değil, ama rehabilitasyona da gidemiyor ve giderken de sıkıntı çekiyorum; annem rahatsız ve babam da çalışıyor... Oysa, en basitinden 2 taşıyıcı alınıp merdivenlerden sandalye ile bile indirilebilirdim ama yok! Ne yazık ki, asansörü girişten bir ev alabilme imkanımız da doğmadı hala; bekliyoruz...

Velhasıl sevgili okurum; devlet bize bir hizmet sunuyor, haftada iki gün fizik tedavi imkanı sağlıyor. Bu fizik tedaviyi alabilmek için, rehabilitasyonların bünyesinde bir de servis hizmetleri var ama onda da böyle sıkıntılar çekebiliyoruz... Ben bedensel engellilerin yaşadığı ve yaşayabilecekleri sıkıntıları bildiğimden ötürü de, bana çok tezat geliyor doğrusu. Yazıyorum ki, size de tezat gelsin ve farkındalık kazanalım hep beraber... 

Cuma günü duam budur; engellilerin de ülkemde yaşama kalitelerinin ve topluma kazandırılma düzeylerinin her anlamda düzeltilmesini sağla rabbim. Sen insanımıza duyarlılık, farkındalık ve anlayış nasip et n'olur! Öncelikle her birimize sağlık diliyorum, sonra da bu duamı yineliyorum; her birimiz yaşamayı ve topluma karışmayı hakediyoruz! Belki de hastalıklarımız engellemiyordur, bizi engelleyen sistemlerdeki eksikliklerdir!

Okuduğunuz için teşekkürlerimle rica ediyorum sizlerden, bu yazımı paylaşın da herkes bilsin. Devletimiz ne olur daha iyi denetlesin ve düzenlesin sistemlerimizi! Sevgilerimle...