Anılarda Bugün - 30 Mayıs

30 Mayıs'ın hayatımda güzel bir yeri var benim. 2010 yılının Eylül ayında başladığım Sındırgı Myo'nun Dış Ticaret bölümünden 30 Mayıs 2012 Perşembe günü mezun olmuştum-olmuştuk. Sınıf arkadaşlarımdan ve de okulumdan birçok kişiyi kazandım. Kimiyle senelerce konuştum, kimiyle de senelerdir konuşmaya devam ettiğim üzere bu alışkanlığımızı sürdürmekteyim. birkaç senedir görüşemez oldum ama yine de beraber görüşebildiğimiz arkadaşlar edindim. Mezuniyet günümüz, bu bloğumu açıp ilk yazımı yazdığımın ertesi günü idi. sonra o güzelim günü Bir Macera Biter, Bir Diğeri Başlar isimli yazımla da anlatmıştım... Yani uzun uzun yine o günleri anlatmayacağım ama 5 sene geçmiş mezun olalı, değinmeden edemedim de... :)

O günün heyecanı ve mutluluğunu hala hatırlıyor ve anıyorum. O güzel günün anısına saygıyla, bana kazandırdıklarıyla ve sonrasında yaşayacaklarımın ve yaşamak istediklerimi hesapladıklarımla, 5 senenin ardından neler neler değişti kendimce tahlil etmek istedim...

Ben bu 5 seneye, bir lisans öğrenimi daha sığdırdım ve hayırlısıyla bir dahaki döneme bu okulumu da bitireceğim, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Sosyoloji Lisans bölümünden de mezun olacağım. Umarım önümüzdeki senelerde iş hayatına atılıp çalışmaya da başlayacağım... Son 10 dersim kaldı, bu dönemki 5 dersimi de verirsem bir dahaki döneme de 5 ders kalacak inşallah...

Çok sağlık problemleri yaşadım. Korkularla dolu 2 atak daha geçirdim, bu atakları atlatabilmek için devletten ek tedavi raporlarımızı alabilmek için ailemle çok uğraş verdim. Sonucunda şimdilerde daha iyiyim ve geçen günlerde yazısını yazdığım benim için çok önemli olan bir gelişme daha edindim; yazısı burada. :)

Yazacağım ve artık bitireceğim deyip ara sıra yazdığım ama bir türlü istediğim gibi başlayıp bitiremediğim hayat hikayem, hala yarım halde beni bekler durur 5 sene de geçmiş olsa aradan. Ama onu bitiremedi isem de, bu alanda da kendimi geliştirdim. Yazmaya devam ettim, bloğumu yazmayı bırakmadım, Wattpad'de sadece okuyucu olmaktan çıkıp birkaç hikaye taslağı ile giriş yaptım. Artık kendimi bu alanda başarma korkusuyla değil, yapabilirim gözüyle motive edip bir yerden başladım. Artık olsa da benim olmasa da desem de, oldurma çabamla devam ediyorum en azından yoluma. Yine içimde bu yaz yapabileceğime olan inancım var. Bu dönemin bitiminden sonra son 5 dersim kalacak inşallah, en azından bu derslerimi de vermeye uğraşırken daha sıkı tutacağım diyorum. Olmazsa da, tüm derslerimi verip öyle başlayacağım diyorum. Başaramam korkusunu bir kenara bıraktım, başarmak için çabalıyorum artık...

Mezun olduktan 1,5 ay sonra yeğenim doğdu ve 5 senedir teyzeyim. Çok şükür Kağan Efe'mizi büyüttük ve 1,5 ay sonra 6 yaşına adım atacak... Allahım hep mutlu etsin bizi, onun mutluluğu ve sağlığıyla inşallah... :)

5 seneye dostluklarımı sığdırdım, dostlarımla daha sıkı bir bağ kurdum ve de onlara ayırmam gereken zamanın esas olarak bana yaradığını ve de bu durumun beni nasıl mutlu ettiğini kavradım. Ömrüm boyunca istediğim en değerli şeylerden biri de sıkı dostlarımın olması idi. Bu 5 seneye, sıkı dostluklar ekledim; zor gün, kolay gün, iyi gün, kötü gün diye ayırt etmeden yanımda olan kişiler bunlar, hayatımda yer edinmek isteyen kişiler çok şükür ki...

Sevdiklerimin beni yıkan çok kavgasına şahit oldum. Her defasında bitti sandığım böyle anlara çok rastladım ve her birinde güçlenmem gerektiğini anladım. Meğer bu kavgalar bizi güçlendirmeliymiş, bunlar için varmış. Hayat her defasında bizi bir şekilde sınıyormuş ve bu sınama bizim kozamızdan çıkmamız ve hayatımızı elimize almamız için gerekli imiş. Bu konuda da güçlendim ama değişmedim. Hala bir kavga olduğunda, bir sorun olduğunda, dünya başıma yıkılıyor gibi oluyor. Ama ölürüm sandığım anlardan sağ kurtuluyorum. Yıllar sonra, şu ana geri dönsem dediğim anlara sırf bu kavgaları yeniden yaşamamak adına da geri dönme fikrine artık sıcak bakamıyorum. Geçmişin geçmişte kaldığı ve kalması gerektiği fikrine de bu sebeple alışmış bulunuyorum...

2012'nin ardından aldığım kiloları, son iki senedir belirgin de olsa vermeye başladım. 2013-2014-2015'i kilolu, 2016 ve 2017'yi de daha fit geçirmeye başlar olduğumu kendim bile farkettim... :)


Kısacası son 5 sene epey zorlu ama sonucunda görüldüğü üzere güzelliklere kavuşabilen veya beklediğim güzelliklerin yoluna girebildiğimiz bir dönem oldu. Tamam yapmak istediğim birçok şeyi henüz yerine getiremedim; hayat hikayemi yazmak, ayağa kalkmak, Sosyoloji bölümümü zamanında bitirmek gibi... Ama her biri için çok çabaladım ve çabalamaya devam ediyorum. Dediğim gibi, yollarına giriş yaptım emin adımlarla da yürüyorum evelallah çok şükür...



Bir de 30 Mayıs 2015'e Dair Diyeceklerim Var...

30 Mayıs 5 sene öncesi ile kalmamıştı, 2 sene önce rastgeldiği günle planımıza plan ekleyerek; 30 Mayıs 2015'te İstanbul'da annemin kuzeni Neslihan ablamın düğününün sonrasına, Sındırgı MYO'dan sınıf arkadaşım Pelin'lere de gitmek üzere plan yapmıştık. 30 Mayıs 2015'de İstanbul'a gittik, gündüz vakti düğünümüzü yaptık ve akşamına da Pelinimgillere gitmiştik. 3 senedir dolu dolu kavuşabileceğimiz güzel 1,5 gün geçirmiştik. :) O anımızın yazısı da burada...

Diyeceğim o ki, 30 Mayıs ömrüm boyunca hatırlamaktan vazgeçmeyeceğim güzel günlerden biri. Zira benim için hayallerden birini annemle beraber gerçekleştirdiğimiz, üniversite diploması almama vesile olan bir yerden mezuniyet töreni ile vedalaştığımız gün... Bu durum, sevdiklerimin doğum günlerini, sevdiklerimle tanıştığım veyahut özel anlar yaşadığım tarihleri unutmamam gibi bir şey... Böyle hatırladığım çok tarih var ve her sene hatırlayıp anılarıyla mutlu ve umutlu olabildiğim için minnettarım... Daim olsun, yenileri eklensin, hepimiz anıp mutlu olalım bu güzel anılarımızla... :)