Not Aldım Veya Not Ettim #24 - Vizelere Çalışırken

Vizelerimi bitirdim geldim, dün itibariyle geride bıraktığımız haftasonunda. Çok şükür bu vizeleri de bitirdik diyorum yine, ama bu sefer daha da yorucu idi; çünkü çok uykusuz geçirdim geçen haftayı tümüyle... Ama vizeleri geride bırakmış olarak değerlendirecek olursam bu haftasonunu, hiç de fena geçmedi; hem sınavlar hem de haftasonu. Elbette ki yorgunluklarımız harici... :)

Sınavlara çalışmalarımı sürdürürken, son 2-3 haftadır buralarda sık bulunamadım yine. Ama resimlerile ve notlarımla anlarımızı kaydettiğim oldu yine, bırakmayayım not etmeyi inşallah... Yazayım dedim, buradan başlayayım. Birkaç güne yeniden finallere hazırlığım başlayacak, ama vizelere hazırlığım kadar yoğun olmayacak inşallah... Haftanın başından, mutlu haftalar dilerim tüm ülkeme ve insanlığa...

En son okuduğum kitap Aşkım Kapışmak'ın Kalbin Anahtarı - Kelimelerle İyileş adlı kitabı oldu... Cümlelerinde ve tanımladığı durumlarda kendimi bulduğum kitap olduğunu anladım çoğu kez. Bazen de unutmamız gerekenleri... Yukarıdaki resimden sonra mesela, kendimizi kendimizden başkasının bilmesinin zorluğu. (Ailen ve dostun istisnadır)... Nefretle yaklaşanı, kötü dille yaklaştığını hissettiğini uzak tut kendinden... Seni senden başka kim bilebilir ki daha iyi? Kalemine sağlık Aşkım Kapışmak... 

 Ders Arasında Bile Örgüye Devam; Ders çalıştım ama örgü de ördüm tabii bu süreçte. Bazen çok bunaldım aralıklarla ağırlık verdim bu örgü meseleme yine bazı günlerimde. Derken bir akşam üstteki fotoğraf karesi yansıdı telefonuma. Okey oynayan çiftler; bir çift annem ile babam, diğer çift Mustafa dayım ve Yurdagül yengem... Sonucunda güzel bir akşam olmuştu, bol örgü ile geçen. Örgü örmek, ders çalışma aralarımda da epey ferahlattı yine doğrusu...  

Annem ise bu son 1-2 haftadır fırsat buldukça yaptığım Didem Dilendi Battaniyemin parçalarını birleştirdi, ellerine de sağlık çok güzel oldu. Şimdi sadece kenarlarına işlem yapması kaldı. O da ip alınınca halledilecek inşallah. Resim atardım ama, battaniye tamamen bitsin de özel yazısıyla buralara not edeyim diyorum son halini... :)

Kurabiye Tarifi; 2 hafta önce hafta sonunu birkaç akraba bir arada bizde geçirdik. Sohbet-muhabbet öğlen vakti başladı ve akşamında da akşam yemeği ve çay derken, epey vakit geçirdik. Geçtiğimiz haftanın akraba günü için, bir akrabamıza tarif yazdırdı sonra Elif yengem. Resmini çekip Meroma atmıştım, geçen Cuma ise tatma fırsatı buldum akraba gününün olduğu gün... Bunu da not almıştım, tarifi paylaşayım dedim. Zira tarifin kolaylığını da lezzetini de çok beğendim ben. Ki pek kurabiye seven biri olmadım bu zamana dek, bu da sevdiğim kurabiye tarifleri içine girdi... :)

Ve Kağanım İle Ablam; sabahları kreşe gönderene kadar onunla beraber gerek oynayarak gerekse de çizgi filmlerimizi izleyerek geçiriyoruz günlerimizi. Maşallah kuzum ile beraber, ailecek düzen oturtmaya başladık birçok konuda. Bu durum çok sevindiriyor bizi, zira kuzumun huzursuz anları bir ara epey yüksek düzeyde idi. Çok şükür bu sıralar bu hallerimize duacıyız, Allahım herkesin kuzusuna sağlıcakla ve huzurlu şekilde büyümesini nasip etsin inşallah... Anne-oğul bu kareyi de not etmiştim, geçtiğimiz Cuma. Bazen hala benim teyze, ablamın da anne olduğu gerçeği garip geliyor. Annem babam neyse de, ben ablam ile benim küçüklüğümüzü biliyorum yaaa... =) 

Ve Dede-Torun... Bu sıralar eniştem hep akşam mesailerine kalıyor, eve geç geldiği için ablam gelip alıyor Kağanı da. Evine erken gitmediği için, dede-torun her akşam görüşebiliyorlar bu ara. Bu halleri hoşuma gidiyor, Ablama şaşırdığım gibi babamın dede olmasına da şaşırmıyorum üstelik. Baksanıza; babamın da yeğenimin de keyiflerine diyecek yok hani, maşallah... 

Ve Kağanım okuldan geldikten sonra, çoğunlukla uykulu ve yorgun oluyor. Ama soru sormaları da, beraber vakit geçirme isteği de uyku hali artana kadar bir süre hakim oluyor kuzumuzun. Özellikle soru sormaları epey artmış durumda bu aralar. Bu bıdır bıdır hallerinin de tadını çıkarmaya çalışıyoruz biz de. Bu halleri deli gibi hoşuma gittiği gibi, sınav haftamda kendimi Kağanıma benzettim resmen. O akşamları, ben ise neredeyse çoğu anımı uykulu halde birine yaslanarak geçirmek istedim durdum... Ama o uykulu anlarında bile oyun oynamaya çalışırken, ben ders çalışmalarıma devam etmeye çalışıyordum işte. Teyze-yeğen epey benziyoruz, değil mi? 

Böyle geçirdim işte, son birkaç haftamı. Derslerimle uğraştığım vize hazırlıklarım esnasında, dersler haricindeki anlarımızdan not alabildiklerim bunlardı çoğunlukla. Güzeldi, yorucuydu ama bir vize çalışmalarını ve vizelerimi daha geride bıraktık çok şükür... Sonuçları beklerken de, bundan sonraki ders çalışmalarım esnasında da bu kadar uzak durmayacağım diliyorum buralardan. Yazmayı özlüyorum, mutlu-mutsuz herşeyimi yazmayı özledim bu vize hallerimde iken yine. Fırsatlar ve mutlu olduğumuz şeyleri hayatımızdan eksik etmediğimiz anlar bizlerle olsun hep inşallah. Görüşmek üzere, sağlıcakla... :)