Anlayış Nereye Gitti? Neden Herkes Bu Kadar Asabi?

Bugün sadece ve sadece, -sakince- uygunsuz bir durumu belirtmekti birine tek yaptığımız. Konuşmak değil, hakarete uğradık ama okuyucu. Kibarlık ve sakinlik, kiminin taşıyamadığı bir özellik; bunu iyi biliyorum artık. Yapıcı değil yıkıcı olmayı seçiyor ama hala insanımız... Anlayış nereye gitti, neden herkes bu kadar asabi? Sordum durdum kendime, sarsıldığımız bugünkü olayla...

Uzun zamandan sonra taşikardim ilk defa bu kadar arttı. Sakinleşemedim, kendime gelemedim. Sarsıldım ve vücudum biraz perte çıkmış gibi adeta. Ağrılarım geçti, şimdi daha iyiyim. Ama içim boşalmış gibi hala biraz, yatıp dinlenmeden kendime gelemeyeceğim tam anlamda. Çok anlatmak istemiyorum ama; sakince anlatılan bir durumu büyütüp hakaret durumuna getiren bir bey ile karşılaştık bugün. Soramadan edemiyorum hala; Anlayış nereye gitti? Neden herkes bu kadar asabi?

Damlamı çağırdım o sırada; annem evde yoktu, markete gitmişti. O da benim duyduklarımdan önce, hakaretlere ve üstüne yürümelere maruz kalmış meğer. Dedim ya; tek çabamız yapıcı olmak üzerine bir yol bulmak içindi, konuşarak anlaşmaktı... Biz yapıcıydık, onlar yıkıcı yani...

Neyse anlatmak istemiyorum fazla, hakaretlere ve tehditlere maruz kaldık okuyucu bolca. Oysa; Toplu yerde yaşamak bu değildir, üstünlük kurmak değildir erkeklik dediğimiz ve güçlülük dediğimiz. Ben üstünlük kurma gerekliliği ile, onca hakarete ve tehdite maruz kaldığım ve kaldığımız için çok korktum ve üzüldüm bugün; ailem ve kendim adına. Kötü bir gündü okuyucu işte; yarından itibaren yapıcı yol bulunmak adına devreye birileri girecek...


Korktum okuyucu bugün, Çok Korktum! Ben bugün, onca kadınların ezildiği Türkiye'min kadınlarının halini daha da çok anladım. Bizim Türk erkeklerimiz, bağırmayı da, üste yürümeyi de doğru bir şey sayıyor.

Bir erkekten nasıl korkulur, yine anladım. Bir kadını korkutmayı ve sindirmeyi büyüklük sanıyor milletimiz sanırım. Korkuyorsak, sinirin geçmesini beklemeliymişiz! Öyle empoze edilmeye çalışıldı, hakarete uğradığımız kişiler tarafından bana. Anlayış da, yapıcılık da, empati de, olumluluk da kalmadı mı yani kiminde? Bu kadar mı kötü haldeyiz okuyucu?

Ben isterdim ki olmasın bugünkü bu olay. Ama oldu. Ve ben korktum taşikardim başladı, annem geldi daha çok korktu. Yıprandık bugün okuyucu yani. Susmak istemedim yine de, susmak olmaz gibime geldi. Sende susma okuyucu, üstünlük sağlanmasına izin verme kendine. Sindirilmeye ve bastırılmaya yüz tutmuş tüm kadınlar adına, bunlara müsaade etme!