Tatlı Telaşlar Bunlar, Biliyorum...

Bu sıralar tatlı telaşlar içerisindeydik, yazamaz oldum o sebeple. Yarını da hayırlısıyla sağ salim atlattık mı, benden ve bizden iyisi yok diye düşünüyorum şu an... :)

3 yıldır teyzeliği tattıran yeğenim Kağan'ınımın, canımın içinin, sünneti var yarın. Üstteki resimler onun sünnet sonrası tatlısını dağıtmak için, baklava açan hanımlarımızın geçen hafta Cumartesi günkü halleri. Baklavasını açan elleri görüyorsunuz; annem, Aysel Yengem ve Sakine teyzem... Yazısını yazarım diye dolu fotoğrafını çektim o günün ama, yoğunluk arasına finallere hazırlanma sürecim de karıştığı için fırsatım olmadı. Aslında bu yazıyı yazmak bile biraz arada derede şimdi, çünkü dün kivralarımız da geldi evimiz dolu dolu çok şükür. :)

Kivralık derken; bizim adetlerimizde kivralık vardır, dayımın oğlu'nun kirveliğini yapan annannemgilden beri hem akrabamız hem de köylümüz olan kişiler, bu sefer de bizim Kağanımızın kirvesi oldular. Kirvelik, sadece adı konulduktan ve sünnet yapılırken kucağında tutmakla başlar başta bizde. Ama akrabadan öte can olur bizde... Adı 2 sene önce konuldu kirveliğin, sünnet de ancak bu zamana kısmet oldu işte. Büyük oğulları Ufuk abimin Almanya'dan buraya gelebilmesini bekliyorduk, bu zamana ayarlanabildi zaman... :)

Diyeceğim şu ki; ben bu telaşlar arasında yazamadım. Aslında yazılacak çok şey varken hem de. İçim şu an bir garip mesela, ilk defa böyle bir his yaşadığımdan ötürü sanırım. En son küçükken kuzenimin sünnetinde bulunmuştum. Ve küçük aklımla onun neden kaçtığını bile bilmiyordum. Şimdi elimde olsa, yanında bulunabilecek ve kaçırabilecek olsam, Kağanımı kaçıracak olan kişi ben olurum. Canının acımasına hiç dayanamıyorum. Ama bir yandan da; olacak ve bitecek, sağlığı için bu gerekli biliyorum...

Yani son durum da şu ki; karmaşık durumlarda, yarının nasıl başlayıp biteceğini merakla bekliyorum çok uzun zamandan beri, ailemin ve kirvelerimizin diğer fertleri gibi... Biliyorum bunlar tatlı telaşlar, ama endişe duymadan edemiyorum. Ve o iş bitene kadar da, bir yandan endişe duymaya dualarımla devam edeceğim...

Şimdilik sadece sünnet olacak kuzum, birkaç sene sonrasında da sünnet düğününü yapacağız... Allahım sağlık sıhhat versin, hepimiz kolayca atlatabilelim diyorum. Çarçabuk yazdığım bu yazıda, ancak bu kadar anlatabiliyorum. Aslında bir başlasam yine susturamam kendimi biliyorum. İçim hem telaşlı, hem de bilinçli. Bu sünnet garip bir heyecanmış, canımın içi sayesinde bunu da derinden yaşamaya başladık ve yaşayacağız. Allahım sağlıcakla atlatmayı ve bir ömür sağlıcakla mutlu yaşamayı nasip etsin, tüm kuzularımıza ve Kağanıma...

Bugünlük duygu karmaşıklığımla benden bu kadar. Biliyorum biliyorum, bunlar tatlı telaşlar... :)