Çekimler Başlasın...

Hava birkaç gündür öyle güzel açtı ki, insanın içine neşe tohumları dolduruyor ve daha çok umutlu oluyor böyle havalarda insan... (Bu yazıdaki resimler dün benim tarafımdan çekildi. 16.04.2015'ten yani, balkonumuzdan çektiğim fotoğraflar... :) )

Çiçek toplamalarımız başladı demiştim, 2 hafta öncesinde buradaki yazımda. Bu hafta ise, balkona geçiş işlemimize kaldığımız yerden devam ettik. Malum, havalar güzelleşti derken bozuldu hep hemen ardından da bu sene. Ancak birkaç gündür balkonda oturabilir olduk, üşümeden ve üşütmeden... :)

Masadaki çiçeklerimizi Kağanım toplamıştı dün yine. Yemek soframıza koyduk bizde... Çiçek ne çiçeğiydi bilmiyorum, ama epey rahatsız etti beni yakınımda durdukça. Kağanım de ilk getirdiğinde epey koklattı, çiçeğe alerjik birşey oluştu bende. Uzak durmaya çalıştım. Burnumu fazla kaşındıran bir kokusu vardı, oysa çiçek tozuna da alerjim yok diye biliyorum ama... 

Ve balkonumuzda günbatımına karşı çift fotoğraf çekimlerimiz başladı dün itibariyle. Ama bu çekimler annemle babama özel şimdilik... Dün gördüğümü fotoğraflayıp ölümsüzleştirmesem olmazdı. Kendimce sanat yaptım işte, gün batımında. Sanat yorum meselesidir çoğunlukla bence. Çekenin, yazanın, söyleyenin ve görenin yorumudur. Bu fotoğraf da benim yorumuma dayalı oldu... Bu resimde benim gördüğüm; mutluluk ve varoluş...

Söylemek İstediklerim Var; 

Ben şu üst resimde gördüğünüz ikilinin evladıyım. Bu ikili ve ailem; "Didem'in hayat enerjisi ile bu günlere geldik" derler bazen, hastalığımdan ötürü. Bende diyorum ki; "Ailemin bana hissettirdiği umutları ile ve mutlulukları ile hayat enerjimi besliyorum ben..." Bu böyle... Her ailede tartışmalar oluyor elbet. Ben bu ikilinin tartışmalarına da çok tanık oldum zamanında, küçük çocuk olarak. Çocukluğumda çok korkuttular da beni ama, şükür hep mutluluk ve umutlarıyla da umut verdiler bana... Şimdi biliyorum ki; kavga her ailede olur, düzeyini tutturmak lazım. Ama hala değişmeyen birşey var benim için, ben kavgalardan hoşlanmıyorum. Oldum olası korkutuyor beni... (Bunları neden yazdım; üstteki resime bakınca söylemeyi istediklerimi dile getirmeliyim, dedim.) 

Benim için, motivasyon dolu fotoğraf çekmeler  artarak devam etmeye başlar oldu bu sıra anlayacağınız, manzara temalı özellikle de. Ailem ve sevdiklerim üzerine çekimlerim de artmaya başlar artık. Malum, sıcak havalar en sevdiğim havalar... 

An'ı yakalamaktı dün yine, önemli olan. Annemle babama bu fotoğrafta, "bozmayın" dediğim an bozmayıp an'ı yakalamama izin verdikleri için teşekkür ederim. Seviyorum bu ikiliyi... Allahım onları başımızdan eksik etmesin inşallah... =)

 Sanat diyebileceğimiz böyle şeyler, her yerde ve anda olabiliyor işte bence. Ben sanat diyorum ama, bir tek fotoğraf ile sanat olmadığını elbet biliyorum. Ama herkesin içinde vardır, sanata yorabileceğiniz bir beceri bence... 

Bazen çekmek için zorlanıp bir tek güzel an yakalayamıyorsunuz, bazen de bir kere de şöyle fotoğraflar yakalıyorsunuz... Fotoğraf çekmek kendimce tutkularımdan benim için; böyle anlar yakalayabildikçe büyüyen ve büyütmek istediğim bir mutluluk... Bir yazı kadar mı? Elbette değil. Yazı yazarken kendimi sığdıramadığım kadar büyük kalıplar ve hayallerim var, dökmeye çalıştığım. Fotoğraf çekmek ise an'ıma bağlı.

Bahar geldi bence artık yani. Hele ki balkon temalı fotoğraflarımız çoğalmaya başladıysa, yaşadık... Allahıma şükür, bu çetin geçen kıştan sonra bize bu günleri de gösterdi. Sıcak havalar başlasın, doya doya tadını çıkaralım artık. Kiminiz okurken, sıcak ve tadını çıkarmak mı diyeceksiniz belki de. Ama ben sıcağı cidden çok seviyorum. Kaslarım sıcakta, resmen kendine geliyor. Ben, cidden daha çok ben oluyorum. :)


Bu arada yarın başlayacak olan haftasonu, Açıköğretimden üniversite okuyan bizler için bu dönemin vize haftasonu. Güzel başlar ve güzel biter sınavlarımız inşallah. Allah hepimize kolaylık versin. 

Sevgilerimle, mutlu haftasonları olsun... :)