Fotoğraflarla 1 Haftam - #41 - #Maşallah

Fotoğraflarla 1 Haftam, her biten haftayı değerlendirmeye çalıştığım bir yazı dizisi. Bu yazı dizisi kimi zaman o haftayı nasıl geçirdiğimi düşünmemi sağlıyor, çoğu zaman da resimlerle sakladığım anılara dönüp baktığımda yazdıklarımla yeniden geri dönüyorum bu yazı dizisi sayesinde...

Diğer Fotoğraflarla 1 Haftam yazılarım için buraya,
Daha fazla fotoğraf için de İnstagram hesabım burada... :)

Bakalım geçtiğimiz hafta nasıl geçmiş? :)

Geldik Fotoğraflarla 1 Haftam yazı bölümümüzün 41. yazısına. 41 kere maşallah o zaman. =)

Geçtiğimiz haftaya Ders Çalışma Programımı yaparak başladım efendim. Öncelik elbetteki, kaç hafta ve gün kaldığıydı vizelere. Vize sınavlarıma geçen hafta bugün 5 hafta kalmıştı, yani 39 gün. Bu hafta da kaldı 4 hafta, yani 32 gün... :) 

Bu sefer daha da iyi hazırlıklı olacağım inşallah... Çalışmalarım iyi ve düzenli bir şekilde devam ediyor. Umarım bu hafta derslerim ve birçok istediğim nokta açısından verimli geçer diyorum... :)

"Sorgulanmayan hayat, yaşanmaya değmez..." çok sevdiğim bir söz. Bazı noktalarda susulması için uğraşanlara gitsin özellikle bu söz. Bu hafta çok olay oldu ülkemde. Ve bu hafta kaybettiğimiz Berkin Elvan, Burak Karamanoğlu ve şehit polisimiz Ahmet Küçüktağ'a Allahtan rahmet diliyorum, sevenlerine ve tüm ülkem olarak başımız sağolsun...

Sonunda duvar kitaplığım takıldı bu hafta. Odamın şekli de değişti duvar kitaplığıma göre tabii. Ve bu hafta ilk defa dekorasyon yazısı yazdım bloğumda, dekorasyona meraklıyım aslında ama bu bir ilk. Okumak isterseniz buraya bakabilirsiniz. Umarım beğenirsiniz, devamı gelecek muhtemelen... :)

Puzzle'ım ile aramıza mesafe girmişti. Bir süredir uğraşmaz olmuştum. Bu hafta Kağan gelmeden önceki gün elimde idi Cuma akşamı puzzle parçalarım. Renkleri ayırayım dedim en azından. Büyük de yol katettim. Ve farkettim ki, çok söz söyleyebilirim Puzzle parçaları hakkında. Herşeye benzetebilmek mümkün puzzle parçalarını... :) 

Ve Cumartesi günü nihayet geldi kuzum, kavuştuk birbirimize. Selfie fotoğraf bile çekindik. Bu bizim en güzel Selfie'miz oldu. =) Yazısını da yazdım bu haftasonu, okumak isterseniz o da burada... :)

Pazar pozu bu da, Kağan Efe'min... Bu Pazar'a erken başladık, Kağan bey erken kalkınca. Ama böyle uyanıp da karşılıklı masa başında oturmayı özlemişim kuzumla. :) Maşallah kuzuma... Onunla ilgili herşeyi özlemek ile meşgulum azıcık ayrılışlarımızda bile. Sanırım bundan sonra böyle... :) 

2 ay'ı doldu Kağan'ın babaannesigilin, döndü kuzum annanne-dedesinin evine. :) Yeniden beraberiz, bir tek anne-babadan haftaiçi ayrı kalacak olması kötü yine... 

Bu resimde dünden, geçtiğimiz haftanın Pazar gününden yani. Bu resmi ben çizdim diyebilmeyi isterdim ama diyemiyorum. Resim yeteneğim sıfırdır benim.. :) Fotoğraftaki resmi çizen babam, çizdiği yer ise Kağan'ın oyuncak yazı tahtası. Şaka gibi değil mi? Ben daha kağıtlarda veya başka yerlerde, Çöp Adam'dan, klasik ev veya çiçek yapımından öteye geçemedim... :)

Ben resim çizme konusunda, ne anneme, ne babama ne de ablama çekmişim. Bazen şekil çizmekte bile zorlanırken ben (çünkü yamuk oluyor genelde çizimlerim, özenirsem güzelleştirebiliyorum ama), Ailem resim konusunda çok çok iyiler. :) Ben şekil çizmekte dahi zorlanayım, babam portre çizsin... Hem de bu enişten bile dedi bana. Benzemiş de doğrusu... Helal olsun, Ellerine sağlık babamın. :) Ve hırs yaptım bundan sonra kendimi bu alanda geliştirmeyi düşünüyorum iyiden iyiye... Arada kağıtla uğraşırken, boş boş karalamam en azından. :)

Şaşkınım ben bu konuda, insan azıcık mı yetenek kapmaz de mi canım? Kendi resim çizme yeteneğimin de kötü olduğunu kendi başıma dile getirmiş ve yeterince kendimi kötülemişken, bitirebilirim bu yazımı da. Ama güzel çizmiş de mi babam ya? :)

Mutlu haftalar olsun bu hafta cümlemize. Sevgilerimle... :)