Atak Mı? Geçiş Dönemi Mi? Yoksa Stresten Mi?

Bugün 4 gün oldu, vücudum acayipleşeli ve düzeliyor dediğim şeyler değişik şekilde tepkiler vererek sarpa sarmaya başlayalı. Birkaç gündür garip değişimler var vücudumda. Bu yazımda bunlardan bahsedeceğim. Kötü konuşuyor gibi görünmek istemem. Açıkçası çok korktuk baştan beri. Hala korkuyor olsak da biraz, yarın fizyoterapistimin muayene için geleceği an'ı sabırsızlıkla bekliyoruz şimdi...

Atak Mı? 

Salı günü akşamı ablamlardan çıkıp, evimize doğru yola koyulduk; Babam, Annem, Ablam, Kağan ve Ben olmak üzere. Bilindiği üzere Çarşamba günü evde 2 Pvc Cam, Bir de Balkon camı yapılmak üzere tadilat olacaktı. Gelişimiz bu sebeptendi.

Af sınavlarından bu yana, yani 2 haftadır ayaklarım ve kollarım şişmiş olsa dahi, hareketlerimde bir kısıtlama yoktu. Ancak ne olduysa haftasonunda kollarımın hafif şişmeleriyle başladı. Salı günü artan kol kasları ve bacak kaslarımın şişmesiyle beraber, anladım ki hafif değil şiddetli bir olay vuku buluyor vücudumda.

Çarşamba gününden bu yana durumum şu ki;

- Ayaklarımın diz kapak bölgesinde kas toplanmalarım var,

- Kol kaslarımda toparlanma ve şişme var,

- Ayaklarımın üzerine basamıyorum, 3 gündür. Zira ayaklarımdaki kas şişmelerinin bulunmasından ötürü kaslarım epey sertleşti ve ağır geliyor. Sındırgı'da yaşadığım atak sonrası kasılmalar gibi değil. En azından kasılma gelmeden öncesinde ayaklarımı kullanabiliyordum. Gerçi yine de o iyi, bu daha kötü demek doğru değil. O bir anda gelen kriz gibiydi, bu zaman beklemeden her dakika benimle, kas toplanmaları sayesinde...

- İlk gün kollarda başladı şişmelerim. Aslına bakılırsa, senede birkaç kez şişen üst kol kaslarımı bildiğimden umursamadım. Ancak şimdi ki durumum şu ki; kol kaslarım şu an bu yazıyı yazarken bile, parmaklarımı kullanmama epey mani oluyor. Ancak şükür ki, ilk 2 günkü gibi değil. :)


Başlığa gelecek olursak;

Korkuyor olsalar da ailem de benim gibi, daha kötü olmamam için moralimi düzgün tutmam gerektiğini söylüyorlar. Ben atak olduğundan korkuyorum, Ablam Annem ve Babam "Belki de geçiş dönemidir?" diyorlar. Ve sonra da "Sen stres yapıyorsun birçok şeye diyorlar. Ondan da oluyor bizce, yapma. Diyorlar." Ama sonuç yarın belli olacak; Atak mı? Geçiş Dönemi mi? Yoksa Stresten mi? Bu sorularımıza yarın Tamara abla muayenesinden sonra cevap bulacak inşallah... :)

Hem korkuyorum, hem kendime telkinlerde bulunmaya uğraşıyorum. Ve en çok da istemeden sevdiklerimi üzüyor olmama içerleniyorum. Ama bugün psikolojik durumum epey toparlandı. Ve umuyorum ben bunu da atlatacağım.

Ve biliyorum ki, Benim için en faydalı iki ilaç; Hep yanımda bulunan ve varlıklarından güç aldığım "Ailem" ve Ne olursa olsun korumam gereken "Sabrım"... Ve şimdi yine sabrederek, ailemin varlıklarına sarılıp bekleme vakti...

İyi düşünme felsefesi, benim hayatım. Ve umut etmekten hiç vazgeçmeyeceğim.

Bitirmeden Önce Son Sözlerim; 

İşte şimdiki durumum kısa notlarla böyle. Ben bir Kas Erimesi hastasıyım. Bir Engelliyim. Ve bu benim web günlüğüm. Daha önce de sağlık durumum ile ilgili birçok yazıda durum bildirimi yapmıştım. Ama bu yazı sanırım farklı oldu. Ama bilinsin ki; bundan sonra durumlarımla da buradayım.

Bundan sonra daha iyi yazmaya devam edeceğim derken son yazımda; tam bu durum yazmama engel olacak diye korkmuştum. Bu yazıyı yazma gayretini gösterdiğim için, kendimle gurur duydum şimdi bu yüzden. Bilinmeli ki, korkmuş dahi olsam bu başıma gelen yeni olaydan, hayatım boyunca vazgeçmedim ve bundan sonra da çabalamaktan vazgeçmeyeceğiz ailemle beraber. Bu sözleri hatırlamak beni tüm karamsarlığımdan uzaklaştırıyor. :)

Bu seferlik bu kadar; yarın 18:30'dan sonra gelecek Fizyoterapistim Tamara abla. Umarım güzel şeyler olur. Ellerim yoruldu. Yatmam gerek. İyi geceler. :)

Güzellikler ve iyi haberler bizlerle olsun. Sevgilerimle... :)