Bugün bilindiği üzere, 3 Aralık Dünya Engelliler Günü... Biz Engellilerin ve Siz Engelli Adaylarının bizi daha fazla anlama günü. (Güzel bir tanım oldu bu) Size Engelli Olmak nasıl bir duygu onu anlatmak istiyorum bugün.
Engelli Olmak, Allah'ın Verdiği Büyük Bir Sınav. Ve bende varım bu sınavda. Baştan kabullendim ben bu hastalığı ve olabilecek her şeyi.
Türkiye'de Engelli Olmak;
Bir Engelli olarak bu ülkede, yani Türkiye'de, yaşamak çok zor. Bir Engellinin Türkiye'de yaşarken Engeliyle barışık olmasına rağmen engeliyle yüzleşmesi, başka engellerle karşılaşması her daim mümkün.
Engelli Olmak benim için büyük bir kayıp değil, büyük bir kazanç. Ama Türkiye'de dezavantajları çok, Engelli olmanın.
Ben son 1 yıldır hastalığımda atak geçirdim. Şimdi zorlu günleri biraz atlatmış olsam da eski günlerimdeki gibi değilim fazla. İnşallah daha iyi olacağım.
Fakat, Bir dışarı çıkacak olsam, kaldırımlar ve üst geçitler benim için daha da zorlu artık... Tekerlekli Sandalyeyi zorunda kalmadıkça kullanmayı istemedim hayatımda. Ne utandığımdan, ne de başka bir şeyden. Tek bir sebep var, fazlaca oturup kalmamayı istediğimden. Gerekmediğini düşündüğümden. Ama atak geçirdikten sonra kullanmak zorunda kaldım ve kabullenmesi epey zor oldu benim için.
Yazımı Bitirmeden Önce Eğer Bu Ülkede Engelliysen Demek İstiyorum;
1.) Dışarı çıkmak zor.
2.) Kaldırımlarda bulunmayan engelli parkurları, Geniş olmayan kaldırımlar, üst geçidin bulunmayan engelli asansörü veya bulunmayan engelli yokuşu, Engelliler için ayrılan kaldırım yokuşunun hemen önüne koyulan arabalar ve sayabileceğim nicesi; hepsi Engellilere Engel!
3.) Evleri yapan müteahhitler bile bir asansörü yapma fikrinden acizler. 1 kat yukarıdan başlatılmış bizim oturduğumuz semtte birçok apartmanın asansörü. Allah başlarına vermesin diyorum ama; bir ben değil ailem ve sevdiklerim de çekiyor benimle zorlukları. İçimden diyorum ki bazen sadece; Allah katında da merdivenler karşılasın sizleri, çık çık bitmeyen merdivenler, benim çıktığım tüm engelli merdivenler... Allah'a havale ediyorum sonra da tüm engelleri önümüze koyanları...
Söylenecek çok söz var bu konu hakkında. Ben buradayım yazmaya devam edeceğim daha. Çıktıkça Engeller karşıma, yaşadıkça ben bu hayatta, susmayacağım bundan sonra! Kendim ve Engelli arkadaşlarım için...
Biliyorum ki hayat neyi getirirse karşıma, ben onu yaşama konusunda çözüm arayarak devam edeceğim. Eksileriyle, Artılarıyla, Ailemle ve Sevdiklerimle bu hastalığa karşı verdiğim savaşla. Yılmak yok, yola devam... Umarım bir daha ki seneye, "Artık birçoğumuz dışarı daha kolay çıkabiliyoruz, Engellerimize engel olmuyor kaldırımlar. Kaldırımlardan ve otobüslerden yana, en azından az da olsa gelişme var." diyebilirim. Öyle çok isterim ki...
Fakat unutmadan; üst paragrafta söylediğim ve gerçekleşmesini umduğum temenniler, sizlerin de biraz yürekten vereceğiniz desteklerle mümkün olabilir... :)
Yazımı buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim. 3 Aralık Dünya Farkındalık ve Engelliler Günümüz Kutlu Olsun.
Sevgilerimle, Didem KÖSE :)
didemciğim seni izlemek için ekleyebileceğimiz takipçi listesi butonu göremedim sitede?
YanıtlaSilBu zamana kadar yapmayı çok denemiştim ama ekleyememiştim. Yoktu bu zamana kadar. Bugün ekledim, Hakkımda kısmının altında hemen. :)
SilSevgili Didem, sen çok güzel ve akıllı bir kızsın :) yaşadığın yaşamsal güçlükler kafası engellilerin söz sahibi mevkilerde olmasından başka bir şey değil...güçlükleri birlik olarak, hep beraber aşabiliriz canım, pes etmeden çalışmak gerekiyor, Şafak Pavey gibi bir milletvekilimiz de var dimi :)) sevgiler
YanıtlaSilTeşekkür ederim düşüncelerin için. Evet Şafak Pavey ve sizler gibi anlayışlı kişiler oldukça inşallah hep birlikte önümüze çıkan engelleri kaldıracağız. :) Sevgilerimle...
SilDidem'cim
YanıtlaSilSizler yaşama karşı çok daha duyarlı ve güçlüsünüz.Benim kardeşim bir engelli. Üniversite mezunu.Şimdi 2. üniversiteyi okuyor. Aynı zamanda açık öğretimde.ve İstanbul üniversitesinde de doktora yapıyor ,bir taraftan çalışıyor.Şimdi evli. Yıllarca hem bireysel hem dernekle bir çok şeyin mücadelesini vermeye çalıştı. Farkındalık ve çaba çok önemli.Herkesin aynı duyarlılığı göstermesi bir yerde eksik gördüğünde onu dilekçeyle yetkililere bildirmesi ve istek yapması çok etkili oluyor. 10 yıl öncesine göre daha iyiyiz ama hala olması gerekenden çok gerideyiz. Burada görev hepimizin. Sevgiler http://sakizcevizdeniz.blogspot.com/
Evet Selmin, burada görev hepimizin. Allahım kardeşine ve sizlere daha çok güç versin inşallah. Farkındalık ve çaba başlıcası da; biz engellerin üstesinden gelmek için çabaladıkça, engeller çıkıyor önümüze. Ve ciddi anlamda bizleri daha çok üzen de bu, bilirsin ki.
SilBende bir üniversite mezunuyum ve 2. üniversiteyi okuyorum dışarıdan. Bizler birçok şeyin mücadelesini veriyoruz elimizden geldiğince. Mücadelemizde yalnız kalmak istemiyoruz destekçi sayımız daha da artsın istiyoruz. Biz çabaladıkça umudumuz artıyor ama dediğin gibi olması gereken yerde değiliz hala ne yazık ki. Sizler gibi bilinçli birçok kişi lazım bizlere...
Kardeşine ve sana, Sevgilerimle. :)